Malambing na kiniskis ni Ezrah ang likod ng kamay sa palapulsuhan ni Scylla habang nakaupo sila sa bulaklaking kumot na inilatag sa malambot at puting buhanginan. Nakatanaw sila sa karagatan na hindi maarok ang dulo. Nakatitig din sila sa kulay kahel na kalangitan dahil sa papalubog na araw sa kanluran.
If there was one word to describe the whole place, their emotions included, it would be tranquility. Payapa lang ang lahat maging ang mga kalooban nila.
Ipinikit ni Ezrah ang mga mata. He could feel the calm thrumming of his heart in his chest. Ginagap niya ang kamay ng katabing si Scylla. Nakatanaw din ito sa papalubog na araw.
“I love you, Scylla.” He spoke each word as passionate as he could. Gusto niyang iparamdam kay Scylla na kahit lumipas man ang panahon, hinding-hindi magmamaliw
