Amber's Rejection (Tagalog)

Meet Again

It was a hell day for Amber after she finished her duty. She has a lot of patients that she attended. She had her night shift kaya katatapos lang niya nitong umaga. Since natapos na rin naman niya ang mga naka-sched mamayang hapon ay wala siyang ibang gagawin kung hindi ang magpahinga.

She removed her coat and remove her hair tie. Sa sobrang busy niya, halos wala na siyang ayos sa sarili. Nagtungo siya sa restroom para magretouch, para naman magmukha siyang tao. She didn't like putting makeup, but she has no choice since she needs to be presentable. Ni paglipstick nga ay hirap na hirap siya dahil palaging lumalagpas.

She only put her lipstick that takes five minutes fixing it and some powder to make her face less oily.

Nang makapag-ayos na at nakitang komportable na sa kanyang ayos ay lumabas na siya at naglakad na palabas ng hospital.

"Doc, tapos na po duty mo?" tanong ng nakasalubong niyang babaeng nurse, si Gwen na isang intern sa hospital nila.

Huminto naman siya sa paglalakad para sumagot.

"Yes, I'm going home now. Why? Is there a problem?" aniya.

Umiling ito at ngumiti. "Wala naman po, mabuti naman po at makapagpahinga na kayo. Halos wala po kayong kain at tulog kanina sa sobrang busy niyo."

As usual she have a lot of patients to attend. There is a big case of Dengue Fever right now, kaya dinagsa ang ospital nila dahil mostly punuan ang mga Public clinic and hospital.

Napangiti naman siya sa kabaitan ni Gwen. Kakasimula lang ni Gwen sa kanilang hospital, ngunit mabilis na napalapit ang loob niya dito. Masyadong kasing mabait na bata at approachable din kaya hindi siya nahirapan pakisamahan ito. She's twenty-one years old so she treated her like her lil' sister.

"Yeah, mabuti nga at natapos ko ang sched ko for the morning kaya may time ako magpahinga, sana lang at huwag magka-emergency," natutuwa niyang saad. "Anyway, what time is your off?" tanong niya.

Napatingin si Gwen sa kanyang wrsit watch. "Mamaya pa hong tanghali," sagot nito.

Napatango-tango naman siya. "Sad, coffee sana tayo, tagal na rin noong huli nating bonding. I miss our coffee time. Hope we'll have spare time."

Madalas kasi silang kumain sa labas. Palagi niya itong inaaya para may kasama siya. Nasanay na nga lang ito sa kanya na panay ang aya niya sa bata. Well, masyado lang kasi siyang natutuwa at malapit ang loob niya dito kaya ganon.

Ngumiti naman sa kanya si Gwen. "Sige po, kapag magsalubong po ang free time natin, aayain po kita. Basta po libre ko na po ah? Palagi niyo na lang po kasi akong nililibre, nakakahiya na po." Mamula-mula pa ang pisngi nito, marahil nahihiya.

It is always her treat. There is no problem with it, since she like her.

Kumibit-balikat naman siya. "I like treating you, kaya walang problema, pero dahil ikaw na ang nagrequest then of course, treat me next time."

Nang matapos ang usapan nila ay nagpaalam na rin sila sa isa't-isa. She headed to the parking lot and drive her car to the nearest café shop. Nakaramdam din kasi siya ng antok kaya kailangan niya ng pampagising.

She still needs to drive for an hour and she don't want to fell asleep in the middle of driving.

She parked her car on the parking lot of the coffee shop. She entered the cafe and have her usual order. Madalas kasi siya dito lalo na tuwing break niya kaya halos kilala na rin siya ng ibang employee.

"Good Morning, doc!" bati sa kanya ni Emma. Kilala na nila ang isa't-isa since siya palagi ang kumukuha ng order niya. She is too bubbly, kaya nakagaan niya rin ito ng loob.

Amber is too shy to approach first, dahil hindi naman siya approachable person. Hindi rin siya iyong tipong mahilig makipag-feeling close kaya she won't talk unless someone talks first. Of course, she is a friendly person, she is just shy that's why.

"Hi, G'morning!" she greeted back.

"Usual order?" tanong nito.

Tumango naman siya. "Yes, Mocha Latte as usual. Pakidagdag na rin ng one slice of Cheesecake."

Agad naman itong tumalima at ginawa ang kanyang order. Habang naghihintay she looks for her sit. Sadly, there's no vacant sit near the window glass. Doon pa naman ang favorite spot niya ngayon ay halos occupied na ito lahat.

"Naku, maraming customer ngayon, doc kaya occupied lahat ng favorite spot mo. You can check the second floor po kung may other vacant pa po near the window." Kilala na talaga siya ni Emma kahit ang favorite spot niya alam nito.

Sumang-ayon siya. Sabagay ay umaga kasi nayon at mostly dito ang favorite place for breakfast at kilala rin itong shop kaya hindi na siya magtataka kung palaging puno dito.

"Pero alam mo doc, nagsimula lang yang mga customer magdagsaan nung nandito si sir Villegas," biglang kwento ni Emma.

Napatingin naman siya rito. Interesado sa kwento nito.

"Nagulat nga rin ho ako nung bigla siyang pumasok dito, hindi naman sa ano po pero ang layo di ba ng building nila dito. Kung tutuusin mas marami pa nga pong coffee shop na mas malapit sa kanila kaya nakakagulat lang, lalo na at first time niya rin po dito," patuloy nito sa kwento.

Napataas ang kanyang kilay. Hindi niya alam kung sino ang tinutukoy nito, if it is the eldest son or the younger one, pero mukhang alam na niya kung sino ito. Nakakapagtaka nga, because he is someone who hates being in public. She knew because even her, she hasn’t seen him in person. Noong nakita pa nga niya ito first time sa magazine pa, kaya halos nakalimutan na rin niya ang itsura nito. Mas nakakagulat pa nga na kilala ito ni Emma, after all, who wouldn't know him.

"Ang hot niya doc! Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya sa personal! Ang simple lang ng suot niya pero ang lakas ng appeal. Zaire Villegas lang sakalam!" Napailing na lang siya sa mga papuri ni Emma sa lalaki.

She already confirmed it.

Huh. What a familiar name...

Sa lahat ng pwedeng pangalan na katulad nito ay ang pangalan pa na halos ilang buwan ng gumugulo sa kanyang isipan. She sighed. What a coincident, isn't it?

Zaire Villegas is the newly elected CEO of Villegas Pharmaceutical Inc. and also Medical Machinery & Equipment Company. He was once spotted in a magazine where she saw him as the third hottest bachelor in town. Hindi na siya magtataka kung bakit daig pa nito halos ang artista sa pagiging sikat nito.

"He wasn't here now?" tanong niya.

Umiling ito. "Sayang nga doc, kaaalis lang din po. Halos magkasunod lang din po kayo, sayang at hindi niyo po nakita."

"Well, not really interested." Wala naman siyang pakialam tungkol dito. Nagtaka lang siya kung anong himala ang nagdala sa kanya dito.

"Kaya hanggang ngayon wala ka pa rin pong boyfriend doc," biglang komento nito na kinataas ng kanyang kilay.

Napa-peace sign naman si Emma sa kanya. Nakangiti na lang siyang umiling, well she was not offended, because it's true that she was not really interested about that.

It was not in her plan to fall in love or to be in related to the word, "Romance". She has her future ahead. At this age, she feels like she wasn't still successful. She was not still contented of her achievements. At alam niyang malaking hadlang kapag nagkaroon siya ng boyfriend or magka-pamilya.

About that night, it will be the last time and will never happened again. It was a mistake she needed to forget and buried. As long as she will not meet him then there's no problem.

Well... Even if they met, all she need to do is act like nothing happened.

Kinuha na niya ang order at nagtungo sa second floor ng cafe shop. Gaya ng sa baba ay punuan din, but she got lucky when one customer leave. Malapit pa iyon sa may glass wall kaya na-enjoy niya ang pagkain niya.

Gaya ng kanyang plano, sinulit niya ang kanyang libreng oras sa pagpapahinga. She's in her condo. Ilang buwan na rin siya dito simula noong lumipat siya. She decided to move out from their house since it's more convenient for her, because it's near from the hospital.

She woke up feeling refresh. She took a bath and prepare for some hot drinks. Mainit ang panahon pero walang tatalo sa kaugalian niyang magkape kahit mainit.

She checks for some emails and updated her assistant for her schedule. As usual, her calendar is full of schedule. Dahil nakapagpahinga na rin naman na siya at wala namang ginagawa, she started making her reports.

In the middle of making her report, her phone rings.

Agad niya iyong sinagot nang makitang ang kapatid niya ang tumatawag. She already knew the reason for her sister to call.

"Saffron," aniya.

"Father did it again..." She sighed. Napahilot siya sa kanyang noo na hindi naman sumasakit.

"You knew why he did it again." She sighed again trying to calm herself before speaking again. "Saffron saan mo ba talaga dinadala ang pera? You've reached your limit again that's why dad cut it off."

"Stop it, Amber. Wala akong oras para sa mga sermon mo. You know what to do, I need money," malamig nitong saad.

"No. This is not right, I cannot always follow your words without reasons," dahilan niya.

"Wala akong trabaho, saan ako kukuha ng pera?"

"Then find some work! Or why not just return and just please dad to give you work. You know dad, especially mom can provide that. I can also help you, if you want to have your own business then I'll help. Huwag na ganito na humihingi ka ng pera na hindi naman namin alam kung saan napupunta. It's been years Saffron, but nothing changes."

"Yeah, its been years, walang bago. Pinapamukha mo pa rin sa akin na mas mataas ka kaysa sa akin. Easy for you to say that I can easily get back, you think dad will just give me work? Palibhasa kasi you get all the things so easily, ex ko nga nabingwit mo ng walang ginagawa." Bakas sa boses nito ang sama ng loob.

"Wait Saff, ano naman kinalaman ng mga sinasabi mo rito. Wala akong ibang intensyon rito, ang gusto ko lang naman ay tulungan ka. If you don't like my suggestion, then fine, hindi kita pipilitin pero hindi pa rin kita pwedeng bigyan ng pera na hindi ko alam ang dahilan."

"Huh! Ang sabihin mo ayaw mo lang talaga akong bigyan ng pera, pinapaikot-ikot mo pa. Tsk!"

"That's not it--" Napatingin siya sa kanyang phone. Hindi na niya natapos ang nais niyang sabihin dahil pinutol na ni Saffron ang linya.

She really can't understand her twin sister. She can't point out if, she's just being immature or she really have a deep problem.

Wala na lang siyang nagawa kung hindi ang mapabuntong hininga. She didn't get her reason, yet she still did it.

Matapos kalikutin ni Amber ang laptop ay tumayo na siya at lumabas ng beranda para sumagap ng hangin.

Successfully send P100,000 to Saffron Cañete!

Amber is busy on her coffee since it's her break time when she suddenly hears a knock on her office door. She looked up and realize it was her mother.

Agad naman siyang tumayo at sinalubong ang ina.

"Wow, Mom. What makes you come here?" It's surprising to see her mother coming here. She's so glad that she saw her mom.

"I just have some free time and I missed my daughter," she said while looking at her tenderly.

They're in one building, yet cannot even meet because of busy schedule. It is rare that her mom visits her. Halos ilang minuto lang din kung magkasama sila, ganoon din sa dad niya na mas busy pa talaga at mas bihira niyang makasama.

"Hay, Anak, bakit kailangan mo pa kasing lumipat. Mas lalo tuloy nabawasan ang oras natin na magsama. Ang laki ng bahay natin pero halos multo na lang ata ang nakatira." Bakas ang kalungkutan sa mata ng ina.

Malambing niyang niyakap ang anak. "Mom, kulitin mo kasi si Saffron na umuwi na para may kasama kayo. Alam niyo naman pong matigas ang ulo non, pero nakikinig din naman sa iyo."

Bumuntong-hininga ito. Humiwalay siya ng yakap.

"Ginawa ko na iyan pero mukhang hindi na talaga natin mapipilit si Saffron. Hindi ko na alam kung anong gagawin sa batang iyon, palagi na lang akong pinag-aalala."

Parehas na lang silang napabuntong-hininga. Habang nandito ang ina ay sinulit niya ang libreng oras nila at nagkwentuhan. Nasabi pa nga niya ang tungkol sa pagtawag ng kapatid sa kanya at ang paghingi ng pera nito. Alam niya kung gaano nag-aalala ang mommy nila kay Saffron, kaya hindi niya kayang itago iyon.

Natigil lang ang usapan nila nang pumasok ang kanyang assistant at sinabing mayroong pasyente na dumating. Wala silang nagawa kung hindi ang tumigil at magpaalam sa isa't-isa. She hugs her mom tight before her mother leave.

Hindi niya nais mainis sa pasyenteng dumating, ngunit hindi niya mapagilan dahil ngayon na lang niya nakita ang ina, nabitin pa pero no choice din naman siya kaya pinapasok na ang pasyente.

Her assistant handed her the chart where her patient information is in it. She checks it and found out that it was her old patient who was having a regular check up since the patient has an Asthma and the boy was a little sensitive.

She's sitting in her swivel chair and wait for the patient to come in. Nabaling ang tingin niya sa bata ng una itong pumasok, inantay niya ang guardian nito ngunit nagtaka siya ng wala kasama na pumasok ang bata.

"Bumili lang ho ng inumin, Doc." Aniya ng assistant. Napatango siya at binaling na lang ang atensyon sa bata.

"Hi Asher!" bati niya sa bata.

"Hello po, Doctor beautiful!" Masiglang bati nito at ngumiti sa kanya dahilan upang lumabas ang bungi nitong ngipin.

She can't help but to slightly pinch his cheek because of his cuteness.

"Are you with your mom?" tanong niya.

Umiling ang bata. "No po. I'm with tito pogi!" sagot nito.

"Tito pogi? Who's this tito--" Hindi niya natapos pa ang kanyang sasabihin nang muling magbukas ang pinto at pumasok ang isang tao--no way...

"Sorry, I just came. Asher ask for a drink so--Amber?" Natigil din ito sa pagsasalita nang magtama ang tingin nila.

Hindi siya nakapagreact agad and just kept looking in his Almond eyes. How can this be?

She just heard him said her name so he knew who is she.

What a small world...