Nakaupo siya ngayon sa gitna ng tanggapan tulad nang dati. Pinaliligiran ng magagandang diwata hindi upang bigyan ng aliw. Kun’di upang dumaan na naman sa isang pagsisiyasat. Kaya kahit na naiinis ay wala siyang magagawa kung hindi ang magtiis muna, alang-alang sa kaligtasan ng babaeng minamahal niya. Ngunit kahit na ano pa ang gawin ng mga ito ay nasa Ama pa rin niya ang huling desisyon.
“Maari bang ipaliwanag mo kung bakit nawala ang amoy ng dugo ng isinumpa noong dumating ka mismo sa lugar kung saan nangyari ang pagpaslang? Hindi naman maaaring nagkataon lamang iyon. Dalawang beses na itong nangyari at talaga namang nakakapagtaka na, ’di ba? Zenon Fortun?” Kahit na nakangiti ito ay alam niyang nangangalit ito sa loob. Katulad niya ay labis na rin itong naiinis sa mga nangyayari sa pag
