When He's Bored (SPG)

Chapter 6

Pagbaba niya ng hagdan ay nakasalubong niya si Queenie. Pareho silang napatigil sa paghakbang. Queenie's eyes roam at her from head to toe. She remains calm despite the wet and sticky being.

"Have you seen, Isaiah?"

She exhaled silently, "No."

"Are you okay?" tanong nito habang mapanuri na nakatingin sa mga mata niya. She closed her eyes and nod.

"I'm sorry, but I need to get a drink," she said, "Excuse me."

Walang lingon niyang pinagpatuloy ang pagbaba sa hagdan. Gusto niyang ipokpok ang ulo ngunit ang sabunotan ang sarili lamang ang nagawa niya. She never loses her cool, but this is losing her cool. Kung hindi ba naman kasi siraulo ang Isaiah na iyon! She just wants to work and live for herself pero sadyang mapaglaro ang buhay at binibigyan siya nang ganitong problema.

"Where were you?"

"I just checked something at my office."

"I went there."

"I know..."

"Ang sama nito, hindi man lang sumagot."

Napairap siya sa narinig mula sa taas. She went to the kitchen and checked for something to eat. She hurriedly went to the sink to vomit because of the awful smell from the fridge. Hinawakan niya ang buhok upang hindi malagyan ng suka. Sa dami nang naisuka niya ay parang wala nang natira sa tiyan niya. Napahilamos siya at nag-init ng tubig para mawala ang nararamdamang pagka-duwal.

Pati ba naman bulok na pagkain ay hindi inaalis sa fridge nito. Naupo na lamang siya sa couch, dala ang mug na may laman na mainit na tubig. She needs to go to a doctor. She doesn't know and she's not happy with what is happening to her. Malakas ang sikmura niya dahil hindi naman siya lumaki na marangya ang pamumuhay kaya nakakapagtaka kung bakit ganoon ang reaksiyon niya sa naamoy.

She went back to her room when she felt okay.

*****

"Perry?"

"Yeah?" she answered while making a sandwich for her breakfast dahil wala talaga siyang gana sa ibang pagkain. It feels so weird dahil hindi siya ang uri ng tao na pumipili ng makakain.

"Can talk to you about something?" may halong kahihiyan ang tono ng boses ni Queenie na tanong sa kanya.

"About?" tanong niya habang naroon pa rin ang atensiyon sa ginagawang sandwich at nang matapos ay iniligpit niya muna ang mga kalat bago tuloyang umupo sa upuan sa may kitchen counter kaharap si Queenie na seryosong nakasunod sa galaw niya.

"Normal na ba na kinakabahan ka kahit hindi naman dapat?" kumunot ang noo niya tanong nito.

"Kinakabahan? Saan?" tanong niya bago kumagat sa sandwich na gawa niya.

"I feel suspicious about Isma kasi—I'm sorry to bother you about this but you are kind of a sister to Isma, diba?"

Nakagat niya ang ibabang labi at umiwas nang tingin kay Queenie, "Spill it," she said kahit may kaba siyang nararamdaman.

"I heard from Madame na pinapabantayan niya sa 'yo si Isma—" bahagya siyang tumango sa sinabi nito, "—did you find anything suspicious? Please tell me, hindi ko talaga kayang mawala si Isma sa akin."

"You think you can trust him?" simpleng tanong niya kahit gusto na niyang sabihin na hindi makakabuti si Isma sa kanya. Queenie is too innocent for someone like, Isaiah Manuel.

"Hindi ko rin alam, ang alam ko lang mahal ko siya at sapat na sa akin ang ibinibigay niyang atensiyon sa akin," nakangiti ngunit may bahid nang lungkot na sabi nito. She sighs at nilapag ang hawak na sandwich sa plato.

"Don't you think, you're too good for Isma?"

Ngumiti ito at umiling, "He deserves someone like me naman siguro, diba?"

"All I can say is, he does not deserve someone like you—you are too good for him," she said before she stood up. Bahagya lamang natawa si Queenie sa sinabi. Tinalikuran na niya si Queenie at hinugasan ang plato na ginamit niya.

"Kaya ka siguro gustong-gusto ni Madame dahil ang bait mo," usad nito na nagpatigil sa kanya mula sa pagbanlaw ng hinuhugasang plato.

You don't know what you're saying…

Bahagya na lamang niyang nginitian ang sarili. Hindi siguro ganito kabigat ang nararamdaman niya kung magaspang ang ugali ni Queenie. Mahirap kapag mabait ang nadadali mo. Ang lakas nang tama sa konsensiya.

Hinanda na niya ang sarili para sa pagpasok sa opisina ni Isma. She's wearing a fitted high waisted jean and a crop top dahil tatambay lang naman siya sa opisina ni Isma at hindi magtatrabaho. Maybe she'll suggest na gawin na lamang siyang sekretarya ni Isma para hindi nakakahiya ang pagiging buntot niya. Pagbaba niya nang hagdan ay naroon na si Isma sa living room at mukhang hinihintay siya. Wala na rin si Queenie, siguro ay umuwi na o may trabaho.

"Let's go?" pagkuha niya sa atensiyon ni Isma na nasa hawak na phone nito. He sighs before standing at nilagay ang cellphone sa bulsa.

"I told Mama na hindi mo na kailangang sumama sa opisina," sabi nito na mukhang problemado na nakatingin sa kanya.

"Just treat me as your secretary para wala kang problema." Tinalikuran na niya ito at naunang lumabas ng pinto para maunang bumaba. Narinig niya pa itong magmura bago sumunod sa kanya, pasakay sa elevator.

Madame? Can I be Isma's secretary? She texted.

Sinabi ko na pero ayaw.

Napahugot siya ng hininga sa nabasang reply ng Madame. Tiningnan niya si Isaiah na nasa gilid niya at naghahanap nang masasabi sa lalaki.

"Ano pala ang sabi ng Madame sa 'yo?" diretsong tanong niya.

"Titira ka muna at ikaw ang mag-aalaga sa akin," sagot nito habang nilalaro ang ibabang labi ng ngipin nito. Iniwas niya agad ang tingin at bahagyang natawa. Hindi siya sigurado kung nagsisinungaling ito dahil malayo sa possible na iyon nga ang rason na sinabi ng Madame.

"Ang galing mo ring mag-imbento."

 Tumawa ito at hinila ang kamay niya, "Your treatment is killing me," ani nito habang nakatingin sa mata niya.

"'Wag ako ang dramahan mo…" Binawi niya agad kamay nang bumukas ang pinto ng elevator at nauna nang lumabas.

"Perry, pwede bang 'wag ka na lang sumama sa opisina ko?" huling hirit nito nang nasa loob na sila nang sasakyan.

Tiningnan niya ito nang may kunot sa noo, "Bakit ba? May tinatago ka ba?"

"Wala," iwas tingin na sambit nito at agad na pinaandar ang sasakyan.

Nang marating nila ang opisina ni Isma sa Ascending Hotel ay wala naman siyang nararamdaman o nakikitang kakaiba na maaaring dahilan nang pagkabalisa ni Isma. They are greeted by his male secretary and informed Isma of his schedule for today.

"Just stay here and don't go anywhere," bilin nito sa kanya. Nasa malayong couch siya mula sa mesa ni Isma kung saan may naroon ang monitor at mga papeles.

She felt bored kaya tumayo muna siya at balak magtitingin-tingin sa mga kagamitan na naroon sa office ni Isma. She saw their family picture and she could say that Isma's features came from his father, while Elijah is the male version of Madame. For a moment, she thinks of having a family like them, but it is impossible. Sino naman ang magiging ama ng mga anak niya? She would not dare to think na si Isma iyon. No way…

May kamay na umagaw sa hawak niyang picture frame. Nilingon niya ito at nakitang si Isma iyon na seryosong ibinalik sa pagkakatayo ang frame bago siya niyakap mula sa likuran.

"You want to be part of our family?" sambit nito habang inaalis ang buhok niya patungo sa kabilang bahagi ng balikat niya.

She looked up nang magsimulang patakan ni Isma nang halik ang leeg niya, "Why would I?"

"My mother wants you…"

Natawa siya sa sinabi nito. Did she just expect something sweeter from him?

"Hmm—" naisagot niya dahil sa nakakakiliting halik nito na umakyat sa tenga niya.

"This is why, I don't want you to be in here."

Inikot siya nito paharap at sinugod ang labi niya nang mapupusok na halik. Napakapit siya sa braso nito nang sinumulang himasin ang dibdib niya ng isang kamay nito habang nasa beywang niya ang isa na idinidiin siya sa papalapit sa katawan nito.

"Isma—" ungol niya nang bumaba ang halik nito patungo sa gitna nang dibdib niya. Inangat nito ang crop top na suot niya at maging ang suot na bra. Pinagsawa nito ang sarili sa dalawang bundok niya. Nakaawang lamang ang bibig niya upang laban ang mapaungol nang malakas. Lumayo ito at hinila siya papunta sa CR nito nang biglang may nagsalita mula sa intercom nito.

"Sir, nandito po si Madame."

Nanlaki ang mata nilang pareho, "Dvmn," mura si Isma at agad siyang pinapasok sa CR. Nagtungo ito sa mesa nito at pinindot ang intercom, "Papasukin mo."

Inayos naman niya ang sarili habang hinahabol ang hininga. Tiningnan niya ang sarili sa salamin. Mabuti na lamang at hindi nag-smudge ang lipstick niya. Kinalma na muna niya ang sarili bago lumabas ng CR.

Naabutan niya si Madame na nakaupo sa couch habang nasa desk niya si Isma at nakaupo sa swivel chair nito.

"Perry!" tawag ng Madame sa kanya. She smiled at her. Lumapit naman ito para yakapin at halikan siya sa magkabilang pisngi, "I'm here to check on you," bulong nito sa kanya. Tumango na lamang siya at tinabihan ito sa pag-upo.

"You don't have to worry about her, Ma," may himig na pagkairita na sabi ni Isma sa ina.

"And why not?"

"What's the worst I can do to her, Ma?" kunot-noong reklamo nito ngunit hindi na pinansin ng ina, "Disturbo," umawang ang bibig niya sa narinig. Mabuti na lamang at mukhang hindi napansin ng Madame dahil kinakausap siya nito.

"Kumain ka na ba? Hindi pa naman marunong magluto 'yang si Isma—" tuloy-tuloy na tanong ng Madame sa kanya. Pinipigilan niya ang sariling matawa dahil sa nakabusangot na mukha ni Isma n akita niya mula sa likuran ng Madame, "Samahan mo muna ako sa salon. Let's have a new manicure and pedicure,"' ani nito, "Wala ka namang gagawin dito."

"Ma!" tawag ni Isma nang tuloyan na siya hinila ng Madame, palabas ng opisina nito.

"Bakit kasi ayaw kang gawin na sekretarya ng batang 'yon! Naisip ko tuloy na ikaw na lang isama ko dahil mas masarap kang kasama," kwento nito sa kanya habang papasok na sila sa isang kilalang salon na palagi nitong pinupuntahan.

"Madame! How are you? Pa-bata ka yata nang pa-bata, Madame?" bungad sa kanila ng bakla na Manager ng salon.

"Manicure and pedicure kaming dalawa," ani ng Madame sa bakla.

"VIP!" anunsiyo nito sa mga kasamahan, "This way tayo, Madame," sabi nito at iginiya sila sa isa pribadong kwarto.

"You want to have a massage, after this?"

"Sure, Madame. Medyo na-miss ko rin po magpa-massage," sagot niya. Tumawa naman ito, "Me, too. Let's also plan our vacation, saan mo ba gusto?"

Nahihiya siyang tumawa at umiling, "Wala akong maisip, Madame."

"Oh—let's go to Amanpulo, then," sabi nito at agad naman siyang na-excite dahil matagal na niyang naririnig na maganda nga roon.

It's past 8 pm nang ihatid siya pauwi ng Madame. They went shopping for the planned Amanpulo getaway. She missed pampering herself kahit halos ang Madame ang nagbayad ng mga pinamili niya ay nakaramdam siya nang kaginhawaan para sa sarili. Ang paglabas at paggastos ay hindi naman masama para sa sarili lalo na at minsan lang naman. Treat yourself with anything you deserve, you worked hard enough to be able to afford those. We deserve to treat ourselves.

"Ba't ang tagal mo?" bungad sa kanya ni Isma, na nakaupo sa may sala at nanonood ng TV.

"Why?"

"Wala," sagot nito at may pagdadabog na tumayo, "Kumain ka na? Malamang."

Kunot-noo niya itong sinipat at sinubukang basahin ang kilos nito, "Bakit ba?"

"Tss. Matutulog na ako," sagot nito at naglakad na papuntang hagdan. Sinundan niya naman ito nang nagtatakang tingin. Pumunta muna siyang kusina para ilagay sa fridge ang pinamiling niyang inumin para sa sarili. Nahagip ng mata niya ang mga pagkain na may takip sa mesa. Tiningnan niya ang mga ito at napangiti. Naghanda pala ang g*go kaya bugnutin dahil sa matagal niyang pag-uwi. Hindi niya naman kasalanan dahil ang Madame ang may gusto. Tinikman na lamang niya ito isa-isa bago nilagay sa fridge ang mga iyon para mainit niya bukas.