CHAPTER 6: THE PAPERS THAT CANNOT BE HIDDEN
765 Words
INT. SCHOOL HALLWAY — GABI
Ang hallway ay tila isang mahaba, tahimik na tunnel na puno ng mga anino. Ang mga ilaw ay nakasindi ngunit mahina, nagpapahiwatig ng pagtatapos ng isang araw na puno ng lihim. Si Jack ay lumabas mula sa opisina ni Larissa, ang kanyang mga hakbang ay mabigat, puno ng hindi masabing damdamin. May dala siyang backpack, ngunit ang tunay niyang dala ay isang puso na puno ng pangamba at pag-asa.
Bigla, mula sa kabilang dulo ng hallway, may lumabas na mga anino — mga faculty members na late umuwi, at sa gitna nila, si Ms. Veronica, ang assistant principal. 35 anyos, matalas ang tingin, parang laser ang mga mata kapag nakatitig.
VERONICA
(kuryosidad at hinala ang boses)
"Jack? Bakit ka nandito pa rin? Dapat nasa bahay ka na."
Napalingon si Jack. Sa loob ng opisina, narinig ni Larissa ang boses. Mabilis siyang lumapit sa pintuan, ngunit hindi ito binuksan. Sa halip, nanatili siyang nakikinig, ang puso ay parang mga tambol sa dibdib.
JACK
(kalmado, magalang, ngunit may tensyon)
"Good evening, Ms. Veronica. May iniwan po ako kanina... notebook. Kinuha ko lang."
VERONICA
(titig na tila nagsusuri)
"Hmmm... notebook? Sa gabi? Bakit hindi bukas na lang?"
JACK
(hindi umuurong)
"Kailangan ko po kasi para sa review mamaya."
VERONICA
(ngiting hindi umabot sa mata)
"Sige. Pero mas maganda kung sabay na tayong bumaba. Ihatid kita sa labas."
---
ANG PAG-ESCALATE NG TENSYON
Habang naglalakad sila pababa, nakatitig si Larissa sa CCTV monitor sa kanyang opisina. Nakikita niya ang eksena: si Jack at Ms. Veronica, magkatabi ngunit magkalayo ang mundo. Ang bawat hakbang nila ay parang tumatapak sa dibdib niya.
LARISSA (V.O.)
Diyos ko... ang daming nakakakita. Ang daming nakakaalam. Pero bakit... bakit mas natatakot ako sa posibilidad na hindi na siya lalapit kaysa sa eskandalo?
Sa hallway, ramdam ni Jack ang bigat ng bawat saglit. Alam niyang kahit isang maling tingin lang, kahit isang pagkiling, puwedeng magdulot ng hinala.
VERONICA
(hindi direktang pagtatanong)
"Kamusta ang adjustment mo dito, Jack? Mukhang close ka na agad kay Principal Miller."
JACK
(maingat)
"Respeto lang po, Ma'am. Siya po kasi ang unang nagpakita ng kabaitan sa 'kin dito."
VERONICA
(tumigil saglit)
"Oo... magaling si Principal Miller. Magaling masyado. Kaya lang, minsan, ang sobrang kabaitan... nakakalito."
---
ANG PANLABAS NA BANTA
Sa isang sulok ng faculty lounge, nakaupo si Ben, isang student journalist, nagta-type sa kanyang laptop. May naisulat siyang draft para sa school newsletter: "New Transferee Adjusts Well Under Principal's Guidance." Hindi niya alam na may mga matang nakatutok sa kanya — hindi lang ng CCTV, kundi ng mga taong handing maghasik ng tsismis.
JACK (V.O.)
Larissa... kahit anong mangyari, hindi kita iiwanan. Kahit na ang buong paaralan na ang kalaban natin.
LARISSA (V.O.)
Jack... estudyante ka pa lang. Ako, prinsipal na. Pero bakit parang ikaw ang mas matapang?
---
ANG PROBOKATIBONG SANDALI
Papalapit na sa exit si Jack nang biglang tumunog ang phone ni Ms. Veronica. Isang text message. Basa nito nang malakas, sadyang marinig ni Jack.
VERONICA
(binabasa ang text)
"Anonymous: May meeting kanina sa office ni Principal Miller. Isang estudyante. Late na. Bakit kaya?"
Nanlaki ang mata ni Jack. Nanlamig ang katawan.
VERONICA
(ngiting malamig)
"Mukhang may mga interesadong tao sa paligid, ha? Ingat ka, Jack. Lalo na sa mga pinapasukan mong lugar."
Umalis na si Ms. Veronica, nagiwan ng babala sa hangin.
JACK
(nag-iisa, bumubulong)
Delikado. Konting pagkakamali lang... puwedeng masira ang lahat. Pero... worth it. Worth it lahat kapag kasama siya.
---
INT. PRINCIPAL'S OFFICE — GABI
Si Larissa ay nakatayo sa harap ng CCTV monitor, nakikita ang lahat. Biglang may pumasok na email sa kanyang computer.
FROM: UNKNOWN SENDER
SUBJECT: CCTV FOOTAGE AVAILABLE UPON REQUEST
MESSAGE: "We know what happened. We have evidence. Tread carefully, Principal Miller."
Nanginginig ang mga kamay ni Larissa. Hinawakan niya ang kanyang dibdib, tila nahihirapang huminga.
LARISSA
(mahina, puno ng takot)
"Jack... ano ba ang ginagawa natin? Nasasaktan na kita. Nasasaktan na kita nang hindi mo alam."
Ngunit sa kabila ng lahat, may ngiti siyang hindi mapigilang pumaimbabaw. Isang ngiting puno ng lungkot at ligaya. Dahil sa edad niyang apatnapu't isa, ngayon lang niya naramdaman muli ang pag-ibig — isang pag-ibig na bawal, mapanganib, ngunit totoo.
LARISSA (V.O.)
Sabi nila, dapat matuto na 'ko sa edad kong ito. Dapat alam ko na ang tama at mali. Pero bakit ngayon ko lang nalaman kung gaano kasakit ang magmahal nang ligtas... at kung gaano kasarap ang magmahal nang may panganib?
Sa labas, umuulan na. Parang luha ng langit ang bawat patak. At sa silid na iyon, dalawang puso ang nag-iingat, nagmamahal, at naghihintay sa hindi alam na kinabukasan.
- Writer
