Abot-langit ang dasal ko na sana'y totoo nga'ng darating ito ngayong gabi!
Panay ang pahid ko ng aking pisngi sa patuloy na pag-agos ng aking mga luha habang tinatanaw mula dito sa mini stage na kinauupuan ko ang bawat taong pumapasok dito sa garden ng mansion.
Dito namin ipinaayos ang pagdadausan ng kaarawan ko at tanging mga kasosyo, kamag-anak, at mga kaibigan ng pamilya lang namin ang mga imbitado.
Halos nandito na lahat, maging ang mga kaibigan kong unang nagsidatingan!
Para na akong sinisilaban sa pwet sa kinauupuan ko habang panay ang paglinga sa paligid.
Nangangatog ang mga tuhod ko at pinagpapawisan na rin habang palipas nang palipas ang oras!
Dm, sana nga buhay ka. Sana lang hindi ito pakana ng mga kaibigan ko, masasakal ko talaga ang may kagagawan ng sulat na 'yon, oras na
