IT'S BEEN months since that tragic news. Pabalik na sana sila Mom at Dad galing Boracay, they usually celebrate their wedding anniversay pag hindi sila busy. Feeling lifeless it was raining that day and I decided to just sync myself up at our mansion alone. I was staring at the window while watching each raindrops hitting the glass. I twitched when I suddenly heard a phone call na hindi ko alam. Magpapabago sa buhay ko.
They didn't make it in time bago sila madala sa hospital wala na.
Dead on arrival sila pareho para akong kakapusin sa paghinga kakaiyak noon. Hindi ko alam ang gagawin ko at kung saan ako pupulutin.
Sumabay pa ang problema ng mga unsettled account deals and debts ng company namin.
Sinamantala ni Atty. Selga ang pagkakataon tinakbo nya ang halos lahat ng perang makukuha nya sa amin kung tutuusin bestfriend sya kung ituring ni Daddy pero hindi pala isama pa ang kapatid ni daddy na si Tito Lawrence na kakontsaba pala ni Atty. Selga.
At the age of 23 ganitong ng problema ang hinaharap ko naiwan nila yon lahat sa akin. Napakasakit ng pagkawala nila pero hindi ko magawang magluksa dahil sa patong patong na problemang ito.
Ang perang tinakbo nila Tito Lawrence at Atty. Selga ay ang perang dapat ibabayad ng company namin sa close account deal nito sa Vinoco Multicompany.
Millions ang gagastusin sana ng mga ito sa investment dahil mag eexpand sila Dad.
But from my situation right now kahit ibenta lahat ng ari-arian namin hindi pa din kami makakabayad sa Vinoco.
Minsan naiisip ko magpakamatay nalang pero syempre hindi ko kaya. Wala na ako maisip na paraan para masolusyunan tong problema ko. Isa pa may notice na din sa bangko ang mansion namin dahil nagsilbi itong colateral sa malaking perang inilabas ni Daddy nag take sya ng risk tapos napunta lang sa wala. Ang tanging natitira nalang sa akin ngayon ay ang sarili ko.
Personal akong nagpa-schedule ng appointment sa CEO ng Vinoco. Bahala na kung makulong ako edi makulong. Wala na din naman ako magagawa tatanggapin ko nalang ng maluwag sa dibdib ang ipagkaloob sakin ng Diyos.
"Miss Smith?" Nabalik ako sa ulirat ng tawagin ako ng secretary she smiled at me.
"Nasa office na po si Sir, pwede na po kayo pumasok." sabi nito sa akin
"O-kay" Hanggang ngayon parang wala pa din ako sa sarili ko dahil sa mga nangyayari. Puro iyak nalang ang ginagawa ko twing gabi. I couldn't think straight and right. I felt so alone hindi ko na din maalagaan ang sarili ko hindi ako makakain sa mga nangyayari. Pumasok ako sa office ng CEO, ginuide naman ako nung secretary sa couch at naghintay ako doon.
"Hintayin mo nalang po Sir, may kausap lang po."
"Thanks." I muttered nonchalantly inikot ko ang mga mata ko ang laki nito masyado para sa isang office may household central ito kung saan nakalagay ang mga coffee maker. May isang pinto pa na siguro adjacent sa isa pang kwarto. Tumayo ako at lumapit sa bookshelves na malapit sa pintong yun. Kukuhanin ko na sana yung isang book.
"Ohhhh God.. Ralph f-faster..!" Napatakip ako sa bibig ko ng marinig ko yun nanggagaling yun sa pinto na iyon.Grabe naman hindi na nakapaghintay at dito na ginawa?
"s**t!"
"That's it baby! Ohh.. yes!.... Harderrr!! Ahhhhh!" I scrunched my face in disgust bumalik nalang ako sa kinakaupuan ko at naghintay na matapos sila sa ginagawa nila. Kinikilabutan ako sa pinag-gagagawa nila. Pagkatapos ng siguro pinakamahabang fifteen minutes na naencounter ko a brunette boomed out from that door she was so busy fixing and containing herself. Her eyes widened in aghast the moment she caught me staring at her. Dali-dali itong pumasok muli sa loob pagkalabas ay dala na niya ang bag n'ya at walang atubiling umalis. I shook my head in disbelief. Maya-maya pa lumabas naman ang isang lalaki doon. Agad akong napatayo at nanlalaki ang mata na sinundan ito ng tingin
'Oh my Good'
"C-Clifford?" Halos pabulong ko ng nasabi napatingin s'ya sakin. He was just staring at me without any emotion on his face kumunot ang noo n'ya noong nakita ako pagkatapos ay kalmadong umupo sa swivel chair. Expected ko na ganyan ang reaksyon nya pero may parte pa din sa akin na masayang masaya dahil nagkita na kami ulit. He's finally right infront of me.
"My I ask what brings you here Miss Smith? Make it fast because I don't have time to catch my breath." My mouth fell open I don't have time to catch my breath kasi sobrang busy sa pakikipag s*x? I shook my head and pulled myself together. Si Clifford na ba talaga to? Si Clifford yung lalaking nakikipag s*x kanina sa loob ng kwartong yun? I can't really believe this!
"I.. Uhmm.. I'm here about the contract of... mmm..Smith Group of companies in behalf of my late father I'm here----"
"To what? To beg? To ask for sympathy or for mutual fondness? Miss Smith I've heard about your lost my deepest condolences but a deal is a deal. No exceptions I am a businessman, not a charitable institution." He cut me off in a cold as ice tone napaka civil n'yang makipag usap sa akin para bang hindi niya ako kilala o nakilala. Kung hindi ko pa makita yung dimples nya at yung nunal nya sa mukha hindi ko talaga makikilala si Clifford . He was now way far from the Clifford I knew. Ngayon punong puno na sya ng confidence sa katawan pati ang pananalita nya he also looked more appealing but arrogant. I'm not sure if it is in a good way or bad way. Hence, he looked more matured than ever but that one is in a good way. Broader shoulders, taller and smarter gestures. All in all a demigod's face and body. Di ko akalain na magiging ganito s'yang kagwapo at ka-hot ngayon.
Hindi ako nakapagsalita sa sinabi nya dahil totoo naman desperada na ako.
Kung kailangan magmakaawa ako yoon ang gagawin ko. Bahala na.
Hindi ko na napigilan maiyak dahil lumuhod ako sa harapan nya.
"Sabihin mo na desperada ako Oo. Tama ka h-hindi ako marunong magmakaawa.. Pero.." tuloy tuloy ang pagpatak ng luha ko habang nakaluhod nakaramdam ako ng awa kahit sa sarili ko. I felt so damn exhausted emotionally and I felt really alone. Hindi na ako makapag isip ng tama hindi ko na din alam kung may kapupuntahan pa ang mga pinag-gagagawa ko. I was so overwhelmed with too much emotions.
"N-nagmamakaawa ako C-Clifford." Hindi ko sya tinignan at yumuko lang ako. Natatakot ako sa magiging desisyon nya. He really talks and speak his piece like a real businessman I'm not used to it. I know I won't get away with this one easily isa pa napakalaki ng kasalanan ko sa kanya noon. Sana at least malessen man lang ang damage sa paraan na alam ko. There was a long silence between us nakaluhod pa din ako. Mukha na akong tanga na nandito sa office nya habang umiiyak. I heard him cleared his throat bago sya nagsalita.
"I'll get back to you tomorrow, after lunch. 1pm sharp." Pumikit ako habang nagsasalita sya. It took me a while bago maabsorb ng isip ko ang sinabi nya. Inangat ko ang ulo ko para tignan sya pero wala na sya doon. Nakaalis na pala sya alam kong mabait naman si Clifford . Isa pa gusto ko pa din makahingi ng tawad sa kanya sa mga kasalanan ko sa kanya noon. I sighed in relief napatingin ako sa pinto na pinag labasan ni Clifford . My lips started to curled up into a weak smile.
Isa sa pinaka-pinagsisihan ko sa buhay ko ay hinayaang ko lang sya na mawala noon sa akin. I was so young that time so young and so stupid. It was my choice the most stupid choice I've ever made.
"Ano ka ba naman Meil! Ano bang pumasok sa isip mo at sumali ka sa sorority na yan. It doesn't make any sense! " Si Freya sermon dito sermon doon. Katabi pa nya si Juls na naka-cross arms sakin.
"Aya relax, ano magagawa ko eh hindi ako makatanggi sa kanila." sabi ko habang chinecheck ko yung nail polish ko. Kakalagay ko lang kasi Aya is really starting to pissed me off. Yes she's my friend but yung concern nya it was always crossing beyond the boundaries and it's really getting on my nerves.
"What?! I can't believed you Meil! Aba ayoko man sabihin to pero parang lumalaki naman na yata masyado yang ulo mo. Diba ang usal---"
"Hep--hep.." Tumayo ako sa upuan at hinarap ko sya. I crossed my arms as I raised my brow to her.
"Aya.. Let me remind you? Kaano-ano kita?" I asked her through gritted teeth. Kitang kita ko kung paano sya nagulat. Punong puno na kasi ako sa kanya napaka-pakialamera!
"Hey Meil." Juls interrupted.
"Isa ka pa.. Magkakampihan nanaman kayo? Ano lagi nalang akong walang kibo? For f**k's sake you guys are just my friend! Wala kayong karapatang diktahan ako sa mga decisions ko!" s**t! Hindi ko alam kung saan nanggaling yung mga sinabi ko pero parang gusto kong bawiin. Pain was written all over her face. I want to bang my head to the ball and shoved my own fist to my throat! Damn it! Nung nakita kong nabigla sila saka lang ako nabalik sa ulirat ko. Wrong move Meil.
"Aya... look.. I'm---" Sinubukan ko syang hawakan sa braso nya pero umiwas sya.
"You know what Meil? You're right. I'm just you're friend I'm done here." She started walking away sumunod naman si Juls sa kanya habang napapailing na nakatingin sakin. Huminto muna si Juls tumingin sya sakin ulit at saka nagsalita.
"Magsalbabida ka Meil. Lunod na linod ka na sa kasakitan mo eh baka di ka na maka- ahon." Inirapan nya ko tinignan ko lang sila palayo. I ran some of my fingers through my hair. Nakakafrustrate! Hindi naman dapat ganun eh nabigla kasi ako. s**t naman oh! I really hate myself.
Pinagtatalunan namin yung pagsali ko sa Rose Sorority, hindi ko nga alam kung ano yun. Basta may mga chewing gum girls make-up girls and fabulous girls halo-halo sila at basta pinilit lang ako na hindi ko naman magawang tumanggi. I don't even get the logic basta ang alam ko hindi ako talaga makatanggi. Ayoko may masabi ang mga tao sakin and I won't deny the fact that by some means I want it too. Para kasing ang saya at enjoy nilang kasama I don't wanna miss the fun from it. On the second thought sila ang lumapit at nakipag-friends sa akin. I sighed in frustration palalamigin ko muna ang situation namin nila Aya at Juls. Kaibigan ko sila since nung nag-transfer ako dito sa St. Estern Academy.Hindi naman ako papayag na hindi kami magkaayos. I still love them naman. We usually hang out at the millenium garden right after class goofing around. They have swings at tents sa garden kasi para sa mga students din. Nagkekwentuhan kami bago mag kanya-kanya ng uwi. So naiwan ako mag-isa dito because technically wala sila Aya. Dinuyan ko yung swing ng onti. Nakakainis naman loner tuloy ako ngayon. Kinuha ko yung iphone ko and I was about to call our driver nagulat ako biglang may kumulbit sa balikat ko.
"Holy shi---" Paglingon ko may lalaking nagaabot sakin ng ice cream na punong puno ng crispies na sprinkles. I know him, S'ya si Clifford . He smiled at me at lumabas yung mga dimples n'ya.
"Don't worry, it is safe to eat." He aforementioned
Kinuha ko naman para di sya mapahiya favorite ko din naman ito. Tinikman ko naman tapos umupo sya sa kabilang swing. He's Ralph Clifford Herrera, sabay kami halos na nagtransfer dito.Weirdo,naka-braces and naka glasses pero hindi naman nerd type. Di naman kasi porke naka glasses nerd na para sakin eh infact ang cool at appealing nga ng dating nya.Irregular ang schedules nya kaya magkaklase kami sa mga iilang subjects. I don't really know what was he up to but he's friendly naman so i guess I don't have a problem with that kinain ko lang yung ice cream habang sya patuloy na nagsuswing sa tabi ko. Hindi kami nag-uusap at nagkikibuan infact parehas kaming nasa malayo lang ang tingin. Maya-maya nakarecieve na ako ng text sa driver namin nasa parking lot na daw si manong.
"Uhmm.. Clifford .." Tumingin lang sya sakin at nag-smile.
"Thank you dito ha." I gestured the ice cream I was holding.
"Uuwi na ako andyan na yung driver namin eh." Paalam ko sa kanya.
Tumayo sya tapos may kinuha sa bulsa nya. Nilabas nya yung puting hanky nya saka lumapit sakin. Akala ko kikidnapin nya ako eh, yung tatakpan yung bibig? Tapos makakatulog? Napaatras tuloy yung isang paa ko. I twitched when I felt his hanky on my mouth he's wiping it. I heard him chuckled.
"Next time don't let your guards down, you're being short tempered lately. But no worries you and your friend will be fine" He said and smiled at me, speechless naman ako at narinig pala nya yung pagtatalo namin kanina. Hinawakan nya yung kamay ko saka pinatong dun yung panyo nya. He patted my head tapos ginulo yung buhok ko he's always smiling. Tinignan ko lang sya habang naglalakad ng nakapamulsa ang dalawang kamay kumaway sya sakin ng nakatalikod.
Hindi ko namalayan napangiti nalang din ako sa ginawa niya. Nakakagaan kasi ng loob.
I went home and it really bothers me when I heard familiar voices coming from the lanai. It seems like there was a hullabaloo going on. I don't know. Pumasok ako agad sa bahay at dumiretso sa lanai kung saan ko naririnig yung ingay.
"Yaya Puring, what's going on? Ang inga---" Natigilan ako ng makita ko sila Mommy at Daddy na nag-oopen ng mga package box nagpapamigay ng mga pasulubong sa mga maids. Tinignan ko si Manong Gido. He was smiling while scratching the back of his head.
"Manong naman eh!" I protested habang nagpapapadyak ako. Binaling ko kila Mommy ang tingin ko at natatawa sila.
"Stop that Marianne, come to Daddt and giveme a bear hug." Dad groaned, tumakbo ako sa kanya at niyakap sya pati din si mommy.
"Ang daya nyo Dad! Sana naman nagsabi kayo para nakapag luto kami nila Nanay Puring!" Kailangan kasi magstay nila Daddy at Mommy sa California, hanggang hindi pa settled ang tinatayong business namin dun. Ayaw ko naman doon mag-aral gusto ko dito pa din. Sobra ko silang namiss. Halos four months na sila hindi umuuwi and I'm sure one week lang ang pinakamahabang panahon na ilalagi nila sa Philippines. Only child kasi ako kaya aaminin ko sobra akong attached sa kanila pero syempre I have to face the fact that I need to be independent right age naman na ang nineteen kahit paano. Hindi naman nila ako pinababayaan and I understand them, para sa akin din naman yon. Wala nako mahihiling pa I love my family so much. They are my treasure them Mahal ni Mommy si Daddy, Mahal ni Daddy si Mommy, mahal nila ko at mahal ko din sila. Nagmamahalan kami.
After a long chitchat nagdinner kami ng sabay sabay at nagkwentuhan kami nila Daddy. Okay naman daw ang business namin dun so far malapit na itayo ang Mariano group of companies doon at pag nangyari yun pwede na ulit sila bumalik dito kasama ko at babalik lang sila ulit dun for hands-on activities and other purposes. I was so happy that night because Dad confessed that mommy was finally pregnant. I am going to be Ate na.
"So ano? Puro nalang sila Aya ang nakwento mo? Wala ka pa bang boyfriend anak?" Tanong ni Daddy.
"Daaaaad!" I exclaimed
"What? Marianne wag mo sabihing tomboy ka?" I rolled my eyes and put a spoonful of salad on my mouth.
"Hon wag mong pilitin si Marianne kung ayaw nyang pag-usapan ang mga ganung bagay, because in time she will." Sabi naman ni Mommy at Dad just shrugged.
"Well I'm just worried. She's on the right age naman na basta alam nya limitations, I know her too well and I trust her diba baby?" Nasamid tuloy ako kasi umiinom ako.
"Dad naman eh! Stop calling me baby!"
"And why? Bakut may iba na ba tumatawag sayo ng baby?" He wiggled his brows. Napaka bubbly talaga ni Dad si Mom naman soft spoken. Sobra silang inlove sa isa't isa at nakikita ko yun. I have a perfect picture of a family.
"Hay nako Dad, stop this." Nagtawanan kami. Late na nung nagdecide kaming matulog. Pagkahiga ko sa kama ko napabuntong hininga nalang ako at natatawa sa sarili ko. Kinuha ko ang phone ko at nag-dial. Nakakailang ring palang.
[Hello...]
"Aya I'm sorry, please forgive me hindi ko talaga sinasadya. I'm really really sorry, please wag ka naman magalit sakin oh. Namimiss ko na agad kayo, I got carried awa-----"
[No Meil, I'm sorry ako ang dapat mag sorry dapat sinusuportahan kita sa mga gusto mo hindi dapat kita kinokontra. Sorry din]
"Aya, nakakaasar ka naman eh! Sorry talaga! Babawi ako, i promise. Namiss ko kayo ni Juls hindi tayo tuloy nakapag bonding may pa-walkout walkout ka pa kasing nalalaman!"
[Aba't ako pa talaga ha?! Eh yung ikung fu kaya kita dyan ngayon din HAHAHAHA!]
"Thank you talaga Ayaaaaaaaa! I love you!"
[Stop that! I think I'm going to blow chunks. Errrrr]
"HAHA! I love youuuuu!!"
[Yuck! Sige na bye na. See you on Monday..]
She ended the call. I sighed in relief. Ano pa bang mahihiling ko? Loving family and friends. I am a one of a hell l fortunate girl. I am so contented and happy.
AYA'S POV
Weeks later..
Akala ko simula nung magkausap kami ni Meil magiging mas okay na sya. But I was wrong she suddenly changed alot. Alam kong wala naman magandang maidudulot ang rose sorority na yan dahil puro arrogant b***h naman ang mga babae dun wala silang ginawa kung hindi ang mang bully ng mga students. Pangalan palang nakakainis na. They dragged Meil more to popularity at kitang kita naman namin na gustong gusto ito ni Meil. Wala na din sya halos time para samin laging yung mga ka-sorority nya ang mga kasama nya. They do modelings and bitchy stuffs basta lahat ng kaartehan. Lahat naman kasi silang member ay magaganda talaga. They are just really bitchy too bad Meil lives in to them like a preppy teenage girl in a very infuriating way. Minsan pumapasok pa sya ng nakainom tapos madalas sa sorority house nila may mga kasama silang boys at nung pinuntahan namin halos lahat ng sulok may nagmamake out. Kinuha namin si Meil dahil concerned lang naman kami but matigas ang ulo nya siya pa ang galit and she doesn't even care to hit some breaks. Tuloy tuloy na syang magsalita kahit nakakasakit na sya. Kaya hindi na namin sya talaga pinakialaman
nakakalungkot lang kasi pinagpalit nya kami sa mga yun they were nothing but a cold warm shiny plastics. Ginagamit lang nila si Meil kasi alam nilang mayaman ito at hindi marunong tumanggi.
Naglalakad ako sa corridor ng makita ko si Meil kasama yung mga new friends nya. A guy was leaning very close to her like halos magdikit na mga labi nila habang naguusap. It was obvious that the guy was hitting on her and she wasn't doing anything. Nag-init ang ulo ko hindi na tama ang ginagawa nya. I walked long strides towards her and grabbed her arms.
"What is it this Aya!? What the eff is wrong with you?!" Nagtinginan samin yung mga iba pang Rose. Yuck! Gusto ko matawa na masuka sa pangalan ng sorority na yan!
"What do you think you're doing Meil" I exclaimed with agritted teeth. Tumingin sya sa mga new friends nya and they nodded na para bang may pinapagawa ito sa kanya.
"Teach her a lesson Mi, she doesn't deserve to be your friend." Sabi ni ate na walang lubay ng nguya sa bubble gum.
MEIL raised her brow to me while eyeing me from head to toe. She even crossed her arms.
"You know whta Aya? I'm done with your shits! Leave me alone for once" Sigaw nya sakin nagtatawanan naman yung mga babaae sa likod nya. Nagtawag ng pansin ang paghiyaw nya pero parang lalo syang nagpasikat.
Attention-seeker.
"Meil, do you even hear yourself?" I almost whispered to her dahil nakaramdam na ako ng hiya sa mga ginagawa niya.
"You listen okay? I quit being your friend. Ayoko na! Nakapa clingy mo I dont deserve your goooey-gummy-treatment! I can't stand it! Ano ka ba tomboy? Daig mo pa ang boyfriend ko kung umasta eh." She leaned forward and tilted her head while grinning like a cheshire cat.
"May gusto ka ba sakin Aya? Sabihin mo nga." I've heard some groans coming from the rose girls and gasp from the people around us gusto kong maiyak. I can't believe that Meil was humiliating me like this.
Bago pa tumulo ang luha ko umalis na ako sa harapan nya. I can't believe she did that.
I was here at the sorority house with my new friends may meeting daw kasi sabi ni Kath. Yung president ng rose sorority nung lumabas sya sa kwarto medyo gulo gulo pa yung blouse nya, I grinned.I know may ginagawang milagro nanaman s'ya sa loob and of course I'm right. May lumabas na lalaki sa kwarto and he was in a rush. Quickie assault huh? Yung mga rookie pinaghiwalay sa mga pioneers. Yung mga rookie kung bibilangan kami tatlong lang naman yung mga pioneers naman kulang sixty na girls. Ako kasi hindi na dumaan sa initiation because si Kath mismo ang nag sponsor para sakin. Ngayon ang araw na bibinyagan kami para officially matawag na kaming pioneers. We have to act like a pro. Bawal ang weak dito. Andito ang mga gusto kong friends,I really love being here because I can feel I live in here perfectly.
"Listen carefully loves. See that huge fish bowl?" Kath blurted out. Tumingin kami sa left at nakita namin ang isang malaking fish bowl punong puno ito ng chips. We nodded as an answer.
"Each one of yoy will going to pick one may mga names yan iba't ibang boys sa Academy. The lucky guy you will pick magiging prey nyo. Do you understand?" My brows furrowed in confusion. What was she talking about? Dahil hindi ako nakatiis nagtanong ako.
"Miel, what do you mean? Can you explain further coz I really don't get your point." I interrupted, Kath just smiled at me sweetly and caressed my cheeks.
"Honey, what do you think was the purpose and mission of this sorority?" She asked me.
"FAME? I guess Popularity?" I shrugged Kath just giggled and cross her arms.
"Of course silly, pero kulang pa honey. We should prove to every boys out therw that we are stronger than them,na tayo ang boss tayo ang naglalaro sa kanila at hindi tayo ang pinaglalaruan. So every girl inthis sorority ay nag undergo sa protocol na to. You need to get that guy by hook or by crook. Make him fall in love with you amf crushed his heart into thousand pieces! "May gigil sa mga salita habang sinasabi nya yon napapalo kasi sya sa desk but she immediately composed herself and smiled sweetly at me again.
"So Vinny ? Are you a Rose heartbreaker or not?" She asked me with a hoarse tone.
I don't get her point but I am willing to do this and besides it looks fun! Kahit kelan hindi pa ako nakaramdam ng ganitong excitement at fun ang saya pala ng ganito.
"Of course I am let's get started!" I squealed, she grinned at me and kinuha ang fish bowl.
"Vann Herddi Gonzales" Basa ni Yna nung binuksan nya yung chip nya yun siguro yung prey nya.
Tingnan ko naman yung name nung nabunot nung katabi ko na si Maxi 'Daviel Tolentino yung nakalagay.' Tinignan ko yung chip ko, mejo kinakabahan pa ako nung binuksan ko binasa ko yun ng malakas
"Ralph Clifford Herrera?"
****
[A/N: Vinny - sorority endearment