Mistaken for Pleasure

CUATRO

CUATRO

AURORA MARASIGAN 

“AURORA! Gumising ka ng bata ka!” 

It was only six in the morning, but Yaya Tessa was already loud. I covered my ears with a pillow so I wouldn't hear her preach. But no matter how much I cover my ears, I can still hear her sermons that even surpassed Dad in the amount of complaints about me.

“Ya, I am still sleepy. Two more minutes please.” 

“Sleep? Sinabi ko ba sa ‘yong magpuyat ka? Porket wala ang Daddy mo akala mo makakalaya ka na? Kumilos ka na diyan at mag-exercise ka!” 

Wala akong magawa kung hindi ang bumangon na dahil hindi rin tumitigil si Yaya Tessa sa kakahampas sa akin ng unan. Nagbihis lang ako ng sports bra na pinatungan ko ng jacket at pinaresan ito ng isang tights shorts. Paglabas ko ng walk in closet ay wala na si Yaya Tessa mukhang tapos na rin itong maglinis ng kwarto ko. 

“Miss saan ang punta nyo?” harang agad sa akin ng isang bodyguard na iniwan ni Dad para sa akin. 

Tinanggal ko ang suot kong earbuds at kunot noo siyang binalingan. “I am going for a run. Sasama din kayo?” pabalang kong tanong sa kanila. 

Sabay-sabay silang nagkatinginan at isa-isang nag-alisan sa harap ko. Napapailing na lang akong nilagpasan sila at nag-umpisang tumakbo paikot ng village. Ito ang routine ko kada araw pero mas madalas ay tatlo o dalawang beses lang sa isang linggo ko itong ginagawa dahil nakakatamad. Pero dahil may Yaya Tessa sa buhay ko na laging kontra sa lahat ng gagawin ko ay hindi ko ay napipilitan akong gawin ako ito. 

Until now, I still cringe every time I remember how arrogant he was when he was talking to me. Eugenio Dimalupig, I think that name would mark on my head and forever get into my nerves. 

Nakailang ikot na rin ako sa park ng papaliko na ako sa paborito kong restaurant ay may makabunggo ako. Napapaigik akong napahawak sa balakang ko dahil sa lakas ng pagbagsak ko. 

“Ayos ka lang?” tanong ng lalaking lumapit sa akin.  

“Can’t you tell? Like, duh! I was nasaktan kaya. Stop asking and just help me,” I scowled at him. 

When I held out my hand, I was taken aback because the man I was thinking of a while ago is standing before me. “Y-you?” I bite my lower lip when I stutter. 

“Oh, Good morning too, Aurora! Pinagtatagpo talaga tayo ng tadhana,” he smirked at me. 

Nang akmang aabutin niya ang kamay ko ay iwinaksi ko na lang ito at pinilit tumayo mag-isa kahit masakit ang balakang ko. “I can get up on myself. You don’t need to help me. Like, duh! I’m not disabled.” I slap his hands before he could touch me again. 

“Tsk! Malinis ang kamay ko huwag kang mag-alala,” pilit niya bago ako tuluyang tulungang tumayo. 

Napangiwi ako ng makita ang konting gasgas sa legs ko. Sana hindi ito magpeklat dahil if ever ay kailangan ko pang pumunta ng Manila para magamot ito. 

“Ihahatid na kita. Malayo pa ba ang bahay mo dito?” 

Tanong niya ng iupo ako sa isang bench. Bago pa ako makatanggi sa kanya ay gulat na akong napatingin sa babaeng biglang sumulpot at inangkla ang mga kamay niya sa braso niya Eugenio. 

“Nio… Did I make you wait?” 

Hindi ko mapigilang mapataas ang kilay habang pinagmamasdan siya mula ulo hanggang paa. Nagsusuot ako ng mga ganitong damit pero hindi ko naman nakita ang sarili ko na ganito kalaswang tingnan. 

Is it me, or was it too revealing? 

“Saan ka pupunta?” pigil sa akin ni Eugenio.

“Like, duh! I was going home. Where would I go then?” I scowled at him. 

“Dadalhin na kita sa--” 

“Don’t bother. I can go home alone.”  

“Tsk! Let her leave. Umalis ka na nga!” gulat akong napahawak kay Eugenio ng muntik akong matumba sa lakas ng tulak niya sa akin. 

“Lora! What the hell are you doing?” hila niya palayo sa babaeng tumulak sa akin na mabilis ding winaksi ang kamay niya. 

“Tsk! Let’s go. Ayaw niya naman magpahatid kaya iwan mo na. Akala mo ay kung sinong maganda! Tsk!” hila sa kanya ng babaeng tinawag niyang Lora. 

Hanggang sa makaalis ay tinitingnan niya pa rin ako ng masama na para bang may ginawa ako na hindi niya nagustuhan. Kahit ang totoo ay wala naman akong kaide-ideya sa ikinagagalit niya sa akin. 

Like, duh! I was just running, and that boyfriend of hers is the one who bumps into me. 

Hindi talaga ako nagkamali ng akala mula ng unang beses ko siyang makita. Balak ko din siyang paimbestigahan dahil noong unang beses ko siyang nakita ay nasa pagtitipon siyang dinaluhan ni Dad. Mula noon ay lagi ng nagtatagpo ang landas naming dalawa sa hindi ko malamang dahilan. 

“Bakit bumalik ka na agad?" 

Napasimangot ako ng maalala na naman ang nangyari sa park kanina. "May nakasalubong akong baliw sa labas, Ya. Nakakatakot talaga!" Pagdadahilan ko bago pabagsak na naupo sa couch. 

At exactly ten o'clock in the morning, I am already dressed. I had a meeting today with some acquaintances at a cafe for some posters that I will model. I smiled and saw all my bodyguards line up next to my car as I descended the stairs. 

“Are you all going with me? Like, duh! Your just going to bother me,” reklamo ko sa kanila pero mabilis lang din akong kinontra ni Yaya Tessa. 

I am wearing a grey-blue checkered long sleeve turtle neck with a lace design on the hem. I paired it with the same color or close shoe and a Gucci handbag. Stylish? Overdressed? I am well aware of that, but I love how people look at me every time I pass through them. 

“May meeting ka sa trabaho? Pero sa itsura mo ngayon ay parang ikaw pa ang maghahire sa kanila,” napasimangot ako sa komento ni Yaya Tessa na naglalakad din kasunod ko. 

“Yaya, leave me alone. I am Rara Marasigan. I can’t be ugly,” I snorted and bid my goodbye to them. 

Bago pa silang lahat makasunod ay mabilis ko ng pinatakbo ang black mustang ko palayo sa bahay. Bago ako makalayo ay narinig ko pa ang malakas na sigaw ni Yaya Tessa pero hindi ko na ito pinansin pa at mabilis ng lumayo sa kanila. Mabuti na lang at hindi trapik palabas ng village subdivision kaya hindi ako nahirapang makalayo sa kanila. 

Pinarada ko sa pinakasulok ang kotse ko para hindi ito agad mapansin ng mga bodyguard ko. Habang naglalakad papasok ng mall galing parking ay nakuha ng maiingay na grupo ang atensyon ko. Wala silang tigil na nagtatawanan habang iba’t ibang pose ang ginagawa sa harap ng isang pulang kotse. Napapailing na lang akong nilagpasan sila dahil baka mautosan pa akong kuhaan sila ng litrato. 

“Miss, pwede mo din ba kaming kuhaan ng litrato?” 

I heard someone shout, but I continued walking. And to my surprise, a hand suddenly grabbed my arm. And before I could speak, some men in black stood in front of me and quickly removed the hand holding my arms. 

“s**t! Sino ba kayo?” 

Napakamot na lang ako sa ulo dahil hindi ko na kailangang magtanong kung sino sila. Nageffort pa akong idrive papunta sa sulok ng parking ang mustang ko tapos mahahanap din pala nila ako agad. 

“Ayos lang kayo, Miss? Nasaktan po ba kayo?” maagap na tanong ni Anthony ang pinaka head guard ko. 

“Yeah. Here is my key, just move my car on the front. Oh, and I’m sorry if I can’t help you in any way,” silip ko sa grupong nasa likod nila Anthony. 

Kumaway lang ako sa kanila bago dire-diretsong pumasok ng mall. Malayo pa lang ay natanaw ko na ang producer at photographer na magiging kapares ko sa project na ito. At nag-aya sila sa mas malaking cafe na lang daw kami sa labas magkita dahil marami daw masyadong tao dito sa loob ng mall. Sana naisip nila ‘yon bago nakipagkita sa akin. Tsk! 

Sa van na lang nila kami sumakay. Sa Muelle kami huminto mabuti na lang at nagpareserve sila kaya maganda ang naging pwesto namin. Kakaupo pa lang namin ay nag-order na sila agad dahil daw sa gutom na sila. At ngayon ko lang din nalaman na may ilang shots na gagawin dito sa Muello kaya nandito kami. Siguradong magwawala na naman si Yaya Tessa kapag nalaman niyang kung saan-saan ako nagpunta ng wala akong kasamang bodyguard. 

Habang kumakain kami ay nagulat ako ng isang babae ang tumawag sa akin. Nang lingunin ko ito ay nagulat ako ng makita kung sino ito. It’s Manel Sabado, her paro real estate, and I think they invited Dad as one of their guests of honour. 

“Hello, Rara! I didn’t expect you to be here,” she commented after kissing my cheeks. 

“Yeah, me too,” tamad kong sagot sa kanya. 

Coz, in reality, I also don't want to talk to her or even get near her. 

But to my surprise, Manel hasn't left in front of me yet because her date is still looking for their table. So what did she think I would offer her to share a table with us? In her dreams!

“So who’s with you?” tanong niya ng lingunin ang mga kasama kong kumaway lang sa kanya. 

“My team. I have a meeting,” matipid kong sagot sa kanya. 

“Here you are. The table is ready.” 

My lips parted as my gaze followed the man who approached us and wrapped his hand around Manel's waist. "Nio! What took you so long?" Manel asked the man before wrapping her hand around his neck.

I don’t know what to say but seeing Eugenio with another girl a while ago. All I can say is he is a fvcking assh*le!

“Oh, have you met my boyfriend?” 

“Oh, is he?” I thought you were his toy. 

Yaya Tessa always reminds me not to be judgmental of other people but if that person is like this man. I doubt if I can still be considerate to this man. Do all the girls he is dating know what he’s been doing? 

“Hi, Aurora!” Eugenio greeted me as if we were close. 

Hindi ko siya sinagot at inirapan lang na halos mawala na ang puti ng mata ko. Presensya niya pa lang ay parang nag-iinit na ang ulo ko. “It’s Rara. Like, duh! Are we close?” Hindi ko mapigilang pagtataray sa kanya bago sila tinalikuran dahil nagugutom na ako.

Pero mas lalo lang akong nainis sa kanya ng marinig ko ang malakas nitong tawa na para bang tuwang-tuwa pa siya. Hindi ko na sila pinansing dalawa dahil marami pa akong kailangang gawin. Hindi pa nga ako natatapos sa meeting ko ay nakikigulo na sila. 

Pagkatapos naming kumain ay nag-ayos lang ako para sa shoot na gagawin dito sa Muelle. Isang Tube sleeveless lace gown ang suot ko ngayon. Ilang shots ang gagawin namin dito bago kami lumipat ng bagong venue. Mabuti na lang at hindi mainit kaya hindi gaanong masakit sa balat kahit nakabilad ako dito sa initan. Pero kahit abala ako kakasunod sa utos nitong photographer nila ay ramdam ko ang matang laging nakasunod sa akin. Ramdam ko ang kakaiba nitong tingin na nag-papatayo ng mga buhok ko sa batok. Nang iikot ko naman ang mata ko ay wala naman akong makitang pamilyar na mukha. 

“Are you okay, Miss Rara?” tanong ni Anthony na siyang sumundo sa akin sa Muelle. 

 “Yeah. Just don’t tell Yaya Tessa that I ride another vehicle huh!” 

Hindi kasi ako pinapayagan nila Dad na sumama sa iba dahil nga sa marami daw nangyayari sa paligid. Never ko pa ngang na exeperinece na sumakay ng taxi dahil laging nakabuntot si Yaya sa akin. 

Huminto ang van na sinusundan namin ni Anthony sa isang building at ng tiningala ko ito ay nagulat ako ng makita ito. Nakalagay ang malaking karatola ng Casa El Pecado sa taas nito at ngayon pa lang ay parang ayaw ko ng bumaba dahil alam kong kapag ginagawa ko ‘yon ay mabubwisit lang ako. 

“I think we need to go now, Anthony.” I said, but I think it was too late. 

Nilingon ko ang lalaking malaki ang ngiti ng katukin ang bintana ng kotse ko. Nailagay ko na lang ang kamay ko sa noo ko dahil alam kong hindi na ako makakaalis pa. Wala akong nagawa kung hindi ang bumaba na lang ng kotse dahil hindi na tumitigil si Eugenio kakakatok sa bintana. 

“Biruin mong dito ka din sa Casa pupunta? Talagang pinagtatagpo tayo ng tadhana.” 

Tadhana, my ass!

Like, duh! I am not destined for someone ordinary. Tsk! I am Rara Marasigan, like duh! 

Nilagpasan ko na lang si Eugenio at dire-diretsong naglakad papasok ng Casa. Nasa entrance pa lang ay sinalubong na ako ng receptionist ng Casa. Pakiramdam ko ay bumalik ako sa panahon ng mga Espanyol sa itsura nilang lahat. 

“Miss Marasigan, this way po," giya sa akin ng receptionist papunta sa isang silid. 

Sinundan ko siya sa isang kwarto dahil doon daw muna ako mananatili sa ilang oras na shoot ko. Maya-maya ay dumating na ang team na mag-aayos sa akin. Isang oras yata ang natapos bago ako natapos ayusan at magbihis ng gown na susuotin ko sa shoot. Sa garden at veranda ang shoot at nakakailang damit pa lang ako ay sobrang pagod na ng katawan ko. 

“Oh, God! This dress is killing me!” 

Pabagsak akong naupo sa couch at pilit hinubad ang suot kong pangtaas dahil parang naiipit na ang dede ko sa sobrang sikip ng suot ko. 

“Gusto mong tulungan kita?” 

“Oh, fvck! s**t!s**t!" natataranta kong sigaw habang pilit tinatakpan ang sarili ko. 

To my shock, I fell on the couch, and my top has been taken off. And now, my chest was freely exposed in front of this man without any barrier.