-----------
***Vienna’s POV***
-
"Sorry, baby, kung medyo masakit. Pero kailangan mo ‘yan. Maraming tao ang naghihintay ng pagkakataon para magantihan ako, kaya kailangang handa tayo." Ani ni Dylan sa akin, pagkatapos ng parang may ibinaon na kung ano si Cyrus sa loob ng braso ko. Hindi ko alam kung ano iyon, para lang naman iyon isang maliit na chip.
Aminado akong masakit—napaluha pa nga ako dahil sa sakit. Isang malaking kasinungalingan lang pala ang sinabi ni Dylan na hindi ito masakit. Kaya naman, masama ang tingin na ipinukol ko sa kanya. Galit na galit talaga ako.
Bukod sa matinding sakit na idinulot ng ginawa nila sa akin, sobra pa nila akong tinakot kanina. Akala ko, katapusan ko na—na papatayin na nila ako. Ngunit sa bandang huli, pinagtatawanan lang nila ako ni Cyrus, waring
