“Please be mine, Kira…”
Sunod-sunod na napalunok ako habang nararamdaman ko ang unti-unting paglayo ng mukha n’ya sa akin matapos ang isang matagal at malalim na halik na pinagsaluhan namin. Inangat ko ang tingin sa kanya at nasalubong ko ang mabagal na pagpikit ng mga mata n’ya. He looked sleepy! Parang nilalabanan lang talaga n’ya ang antok na nararamdaman para makausap ako.
“Damon-”
“I’m not rushing you. So take your time,” sambit n’ya na hindi gano’n kalakas pero malinaw na malinaw ang mga ‘yon sa pandinig ko. I am still in awe after I heard his confession. That was quite fast I couldn’t even comprehend! “Take your time, hmm? I can wait,” Malambing na sabi n’ya at hinalikan pa ulit ng marahan ang gilid ng mga labi ko. Nang muling umangat ang mukha n’ya ay hindi n’ya pa rin inaalis a
