CHAPTER 8
1264 Words
Nakatulala lang ako habang nakatingin sa bintana ng classroom namin habang nakapalumbaba. Nag-iisip kasi ako ngayon ng panibagong yugto para sa istoryang sinusulat ko. Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng kalungkutan ngayon. Siguro kasi naaantok lang ako? Hindi ko alam. Isang malalim na buntong hininga ang napakawalan ko. Siguro kasi minsan nalang kami mag-usap. Hindi naman kasi siya talkative at ganon din ako. Ayokong magsimula ng topic sa kanya dahil ayokong maging madaldal masiyado. Kaya lang, hindi din talaga siya gumagawa ng paraan o ng kung ano para kausapin ako. Muli akong napabuntong hininga.
"Makapagsulat na nga lang ulit..." malungkot ang himig na saad ko sa sarili.
ZACH
Hindi ko alam kung ilang buntong hininga na ang napakawalan ko simula pa kanina. Ngayon nga pala ang araw ng linggo at ngayon na ang araw ng lakad namin ni Melody.
"Wait me here." saad ni Melody at nagtungo papunta sa kuwarto niya.
Nandito nga pala ako ngayon sa apartment niya. Nakaupo ako ngayon sa sofa at hinihintay siyang magbihis dahil nga sa lakad namin ngayon. I still feel akward infront of her dahil nga sa nangyari noong nakaraang araw. Tsk! I don't even know why I hug her so tight.
Um-absent ako ng first subject dahil bumili ako ng cake para sana kay Melody. Kaya lang, pagbalik ko ay nalaman ko na hindi din pala pumasok si Melody. I really feel that time that something is not right, kaya hinanap ko siya sa buong campus at... nakita ko nga siya sa lumang silid-aralan, duguan. Kaya napatakbo nalang ako sa kanya at napayakap.
Pagkatapos ay napansin kong malala ang sugat sa magkabilang kamay niya. Nagtungo ako sa loob ng classroom para malaman kung anong nangyari at kung sino ang may gawa ng bagay na yun kay Melody. Nakita ko doon ang grupo ng mga babae na nakahiga sa sahig at wala ng malay. Imbis pa nga na magalit ako sa kanila ay napatawa pa ko ng malakas. Napalingon ako sa direksyon ni Melody. She really strong to beat up this so many girls. Haha.
Back to reality, nasa biyahe na kami ngayon ni Melody and she really doesn't speak to me. "A, Oo nga pa-"
"So, Where are we going?" pagputol ni Melody sa sasabihin ko. As usual, she really emotionless.
"Actually, I was planning to go on a date with you to some other place, but I remember to visit my lolo once again. Medyo matagal na din kasi ng madalaw ko siya. Kaya kung okay lang sana sa'yo..." paliwanag ko.
Nakapalumbaba lang siya habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Nakikinig ba siya sa akin?
"Okay." maya-maya ay bigla nalang niyang sagot sa akin.
I am wondering right now if someone can make her feels happy at all. I take a deep sigh. I am thinking too much about her again. Tsk!
Nang tuluyan na kaming makarating sa hospital ay agad naming hinanap ang kuwarto ni lolo.
"Sa pagkakatanda ko ay nasa room 402 ang kuwarto ni lolo." saad ko kay Melody habang nagpalinga-linga sa paligid at hinahanap ang room ni lolo.
"Hmm... Aren't this the room 402 that you are looking for?" tanong ni Melody sabay turo sa room na tinutukoy niya.
"Oo, yan nga yun!" saad ko at nauna ng naglakad patungo doon sa room 402.
Naramdaman kong sumunod sa akin si Melody. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at pumasok sa loob. Nadatnan kong nakaupo si lolo sa kama niya habang nakatingin sa labas ng bintana. Mas lalo akong nakaramdam ng lungkot ng makita ko ang malungkot na expression sa mukha niya. Isang malalim na buntong hininga ang napakawalan ko. I really feel sad to him.
"Lolo..." tawag ko sa kanya. Napalingon naman agad siya sa akin at sa kasama kong si Melody. Bahagya pa siyang nagulat pagkakita kay Melody. By the way, agad kong inilagay ang dala kong pagkain sa lamesa, sa tabi ng kama niya. Si Melody naman ay nanatiling nakatayo sa likod ko.
"Lolo, she is my girlfriend- Melody Scarlet Canister. I'm really sorry kung ngayon ko lang po siya naipakilala sa iyo." wika ko.
Kahit nanghihina ay pilit pa ding ngumiti si lolo dahil sa sinabi ko. "Hello po. Nice to finally meeting you." bati naman ni Melody kay lolo at ngumiti pa dito.
Hala? Miracle is happening sometimes, right? Kaya lang, medyo halatang pilit yung ngiti niya. Tss. Sinuklian din naman ni lolo ng ngiti si Melody. Hindi siya makapagsalita dahil may nakalagay ng host sa bibig niya. Kaya wala din akong idea kung ano ang gusto niyang sabihin ngayon. Pero yung last na dalaw ko dito, nakakapagsalita pa si lolo. Patunay lang na talagang lumalala pa lalo ang sakit niya. Tsk!
"Want to eat something?" tanong ko kay Lolo. Ngunit umiling lang si Lolo bilang tugon. Nilabas ko ang notebook at ballpen na dala ko at ini-abot ko iyon kay lolo.
"You can write here, lolo. Just write if you want something." nakangiti ko pang wika sa kanya. Agad niya iyong kinuha at kahit nanghihina at nanginginig ang kanyang kamay ay agad siyang nagsulat dito. Pagkatapos ay agad niya itong ini-abot sa akin. 'Tell me something about her.' Yan ang sinulat ni lolo sa notebook ko.
Pinabasa ko din yun kay Melody pagkatapos kong basahin. Hmm... Sa totoo lang, bukod sa isang linggo palang kaming magkakilala ni Melody, wala pa siyang nakukuwento sa akin tungkol sa kanya bukod sa sinabi niyang nagkaroon na siya ng kaibigan at boyfriend dati. Hindi naman kasi siya talkative at lalong wala naman siyang pake sa mga tao sa paligid niya. Kaya hindi ko talaga alam kung anong masasabi ko kay lolo tungkol sa kanya. Pero, kailangan kong magsalita dahil kung hindi ay malalaman ni lolo na ilang araw palang kaming magkakilala ni Melody.
"A, lolo..." Takte! Halata na yata ako e!
"Well, Honestly... Hindi ko pa po siya masiyadong kilala. She's a little bit mysterious to me until now. But, I know... She's kind. No, I mean... her kindness is too mysterious that only a few people knows it. She can stand still alone, she's brave and strong, she is beautiful on her own way, you can count her always when you needed her even if its not her type, and most of all, she is honest to herself and unique from all the girls that I ever encountered." mahabang wika ko.
Lalong lumawak ang ngiti ni lolo kaya nakaramdam ako ng saya para sa kanya. I really love my lolo. Lumingon ako sa direksyon ni Melody para makita ang reaksyon niya sa sinabi ko, pero agad akong napasimangot ng makitang nakatingin siya sa ibang direksyon habang may nakapasok na headset sa dalawang tenga niya.
Ewan ko kung bakit, pero may part sa isip ko na hinihiling na sana narinig niya ang sinabi ko. Muli akong napatingin kay lolo ng bigla niyang hawakan ang kamay ko at ibigay sa akin yung notebook. Ha? Nasa kanya pala yun. Alam ko inabot niya na sa akin yun kanina a. Tiningnan ko kung anong nakasulat sa pahina ng notebook.
'Keep her with you forever. I know there is some problems that you two can't avoid in life, but keep fighting. That way, it will keep your relationship stronger as steel and lasting as eternity.' Tumingin ako kay lolo at nakangiti pa din siya sa akin. Kahit na hindi matago ang lungkot sa kanyang mata.
"Sir, I will do my best to be the best girlfriend of your son." bigla na lamang pahayag ni Melody.
Nakikinig ba siya sa amin kanina pa? And most of all, ano nga ulit yung sinabi niya?
- Writer
