CHAPTER 45
** KYRA POINT OF VIEW **
“Ulitin mo nga ang sinabi mo?” tiningnan ko si Dylan na ngayon ay dilat na dilat ang mga mata habang nakatitig sa ‘kin at hawak ang braso ko.
“Dylan,” tawag ko sa kanya, “Akala ko tulog ka.” Hindi niya pinansin ang sinabi ko saka ito umupo at binitawan ang braso ko.
“Totoo ba ang sinabi mo? Talagang may kasalanan ang lalaking ‘yun sa pagkawala mo. Talagang sinadya niyang ilayo ka rito.” Wala sa sariling tumango ako.
“Nalaman ko pagkatapos ng aksidente. Bumalik na ang alaala ko pati ‘yung nangyari pagkatapos ng aksidente ay naaalala ko na.” hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa mga oras na ‘to. Gusto ko lang naman maging masaya kami ni Dylan. Siya ang unang lalaking minahal ko. Dati hindi ko lubos maisip na magkakagusto ako sa
