CHAPTER 17 - A
** DYLAN POINT OF VIEW **
Years had passed. Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng hiniling na sana hindi na lang nangyari ang aksidente noon, na sana panaginip na lang ang lahat. Ilang beses kong tinanong sa sarili ko kung bakit kami ang napili ng tadhana na magkaroon ng ganong trahedya ang aming relasyon. Ilang beses akong umiyak, nagmakaawa at nanatili sa nakaraan.
Ngunit bakit ngayon binubuo ko na ang sarili ko ay saka ko siya muling makikita? Bakit ngayong nahanap ko na muli ang sarili ko ay saka naman naging magulo ito? Bakit kung kailan nakakaraos na ako mula sa madilim na kahapon ay saka naman ako hihilahin nito paibaba para muling maramdaman ang sakit ng kahapon?
Hindi na ako pwedeng magkamali sa mga oras na ‘to. Alam ko at sigurado na ako sa m
