Chapter 10
1071 Words
Nasa gitna ng field si Sandro, nakasuot na ng racing suit at nakaabang na para sa motor racing competition na mangyayari. Kasabay niyang nasa loob ng field sina Ambet, Roger, Ino at Gab, ang mga kanyang makakalaban sa laban na ito. Sa paligid ay naghihiyawan ang mga tao at nag-aabang ng simula ng motor racing.
Nakalapit sa kanya si Leon, ang kanyang kaibigan at nag-aalala na sinabing, "Pare, nakita ko si Suzy kanina. Nandirito siya sa Calle Uno at hinahanap ka."
Bigla namang nag-alala si Sandro. "Anong ginagawa niya dito? Baka malaman niya na nasa motor racing competition ako. Hindi pa ako handa na malaman niya tungkol dito. Sigurado ay mag-aaway kami."
Ngunit sasagot si Leon habang tinatapik ito, "Wag kang mag-alala pare, hindi ko naman sinabi sa kanya ang tungkol sa laban. Pagkatapos ko siyang kausapin kanina, umalis na rin siya. Pero nagtataka rin ako kung bakit nandito siya sa Calle uno. Hindi kaya nakakatunog sa gagawin mo?"
Nag-iisip si Sandro. "Bakit kaya? Hindi naman siya mahilig sa mga motor racing. Baka may ibang dahilan kung bakit nandito siya. Baka huhulihin ako. Tsk!"
"Oo nga eh," sagot ni Leon. "Malamang narito siya para alamin kung totong sumali ka sa racing."
Hindi na nakapagsalita si Sandro, naguguluhan na sa mga naiisip niya. "Yari ako. Sana ay hindi niya malaman na sumali ako."
"Relax pare," sabi ni Leon. "Kapag natapos na ito, puntahan natin siya at tanungin natin kung ano ang nangyayari sa kanya. Baka kailangan lang niya ng tulong."
Napapangiti naman si Sandro, "Salamat pare. Kailangan ko ng kasangga sa ganitong sitwasyon. Sana magtagumpay tayo sa laban na ito."
Nagkataon namang nagsimula na ang motor racing. Umaalingawngaw ang ingay ng makina habang nagsisimula na ang kanilang kumpetisyon. Nagbabantayan at nagpapalitan sila ng posisyon sa loob ng race track. Hindi nagpatinag si Sandro at nagpatuloy sa pagsabak sa kanilang kumpetisyon.
Nagsimula nang tumataas ang adrenaline ni Sandro dahil sa pagiging nasa unahan sa karera. Mas lalo pang naging masigla ang kanyang kumpiyansa at nakaramdam siya ng euforia.
"Wow, ito na talaga ang pinakahihintay kong sandali. Ito na ang tamang panahon upang mapatunayan na kaya ko talagang manalo sa ganitong karera," bulalas ni Sandro sa kanyang sarili.
Ngunit hindi pa tapos ang karera at alam ni Sandro na kailangan niyang magpursigi para manatili sa kanyang posisyon. Kaya't tuloy-tuloy ang pagpapatakbo ng kanyang motorsiklo, mas binilisan pa niya ito nang wala nang ibang maririnig kundi ang ingay ng makina.
Ngayon ay malayo na siya sa kanyang mga kalaban, mas lumalaki ang agwat ng kanyang posisyon. Pero hindi ito nagpahinto kay Sandro sa pagpapakita ng kanyang galing at talento.
"Kailangan kong manalo dito, hindi lang para sa akin, kundi para sa aking pangako na honeymoon sa asawa ko," sabi ni Sandro sa kanyang sarili. "Kailangan kong patunayan na hindi lang ako isang simpleng motorista, kundi isang magaling na piloto na kaya makipagsabayan sa ganitong kumpetisyon."
Sa bawat paglihis niya sa bawat sulok ng race track, mabilis niyang nakakapitan ang kanyang mga kalaban. Mas lalo pang sumisidhi ang kanyang pakiramdam na mapatunayan ang kanyang sarili.
"Napakasarap sa pakiramdam na maging nasa unahan ng karera," bulalas ni Sandro habang nakataas ang mga kamay sa kanyang motorsiklo. "Ito ang tamang lugar para sa akin."
Pero hindi pa rin ito natapos, hindi pa rin siya pwedeng magpakampante dahil alam niyang baka mayroon pang pagkakataong madisgrasya. Kaya't naghanda siya para sa posibleng mga sitwasyon na makakaharap niya sa karera.
"Maging handa ka sa lahat ng mga posibleng mga pangyayari," bulalas niya sa kanyang sarili. "Huwag kang magpapakampante at magpakasiguro na walang mangyayari. Kailangan mong laging mag-iingat."
At sa bawat paglapit niya sa finish line, mas lalo pang nagiging malapit ang kanyang tagumpay. Sa gitna ng lahat ng mga tao at crowd na sumisigaw sa kanya, naramdaman niya ang pinakamalaking tagumpay na narating niya sa kanyang karera.
Nakita ni Leon na nag-iiba na ang pagpapatakbo ni Sandro at napansin niya ang sobrang bilis na nito. Sumisigaw si Leon sa kanyang mga kaibigan sa crowd at sinabing, "Sandro, hindi yan ang tamang takbo! Huwag masyadong mabilis, baka mapahamak ka!" Gayundin ang mga kalaban ni Sandro na sina Ambet, Roger, Ino, at Gab ay sumisigaw rin at nag-aalala para sa kaligtasan ng kanilang kapwa manlalaro.
Ngunit hindi nakinig si Sandro sa kanilang mga payo dahil labis na nag-enjoy sa kanyang ginagawa. Pinakamabilis na siya sa buong karera at ramdam niya na ang adrenalin rush sa kanyang katawan. "Wohoo! Grabe ito, hindi ko akalain na ganito kasarap mag-motor racing!" sigaw ni Sandro sa kanyang sarili.
Ngunit biglang nagkaaberya at nawalan ng balanse si Sandro sa gitna ng kalsada. Tumilapon ito at bumagsak sa lupa, at bigla na lamang siyang nawalan ng malay. Ang lahat ay natakot at nag-aalala sa kanyang kalagayan.
"Naku, Sandro! Hindi mo na narinig ang aming mga payo. Sana'y okay ka lang!" bulong ni Leon sa kanyang sarili, punong-puno ng pagkabahala. Ang buong crowd ay nagdadasal at umaasa na sana'y magigising si Sandro at magpakita ng magandang kondisyon.
Nakita ng lahat sa paligid na nagkaroon ng aberya sa takbo ni Sandro at hindi na ito makatayo. Naglapitan ang mga tao, lalo na ang mga kaibigan ni Sandro na sina Leon, Ambet, Roger, Ino, at Gab, at nag-aalalang sinaklolohan ang kanilang kaibigan.
"Sandro! Kumusta ka na ba? Sandro, sagot ka naman," sigaw ni Leon sa kanyang kaibigan, pero wala itong naging tugon. Nang makita ng mga tao na hindi na ito makagalaw, agad na tumawag ng ambulansya upang dalhin si Sandro sa ospital.
"Tulungan natin siya, ilagay natin siya sa stretcher," utos ng isang rescue team sa mga tao sa paligid.
"Mag-ingat kayo, baka lalo pang masaktan si Sandro!" paalala ng isang doktor sa rescue team.
Nang naiangat na si Sandro sa stretcher, sinakay na ito sa ambulansya at agad na nagtungo sa ospital. Ang mga kaibigan ni Sandro ay kasama rin sa ambulansya, patuloy na nag-aalala para sa kalagayan ng kanilang kaibigan.
"Sandro, okay ka lang ba?” tanong ni Leon sa kanyang kaibigan, ngunit wala pa rin itong naging tugon.
"Kailangan natin ng tulong ng Diyos ngayon. Sana'y okay lang si Sandro," dagdag niya, habang patuloy na hawak ang kamay ng kanyang kaibigan.
Sa ospital, agad na isinugod si Sandro sa emergency room at nagsimulang magpadala ng mga medical equipment at mga doktor para bigyan siya ng kaukulang tulong. Ang mga kaibigan ni Sandro ay nanatili sa labas ng emergency room, naghihintay at umaasa na sana'y magigising na ito.
Itutuloy
- Writer
