CHAPTER 29
ZHED QUIAH POV
Napakislot ako nang marinig kong may mahinang tunog mula sa labas — parang boses ng lalaki na may sinasabing mahina, halong pag-ubo at paghinga. Saglit akong nagmulat ng mata, pilit inaaninag ang paligid. Madilim na… Diyos ko, anong oras na ba?
Bigla akong napaangat nang tingnan ang orasan sa dingding mag-aalas siyete na ng gabi! “Ay, patay…” bulong ko, mabilis akong napaupo sa kama at marahang nag-unat.
Ang bigat ng katawan ko, nanlalata pa, at parang mas lalo lang akong nanghina nang ma-realize kong nakatulog pala ako dito.
“Bakit ba kasi ako pumasok dito?” reklamo ko sa sarili ko habang minamasahe ang batok. “Saglit lang dapat ‘to, Zhed. Saglit lang daw, diba?”
Paglingon ko sa paligid, madilim na ang kwarto tanging mahinang liwanag mula sa sala ang pumapa
