The Billionaire's Series 2: ALDRIN WILLIAMS

Chapter 28

"Welcome to Disney land! I like it ang ganda dito salamat Aldrin" sabay niyakap niya ako.

"Are you happy? para kang bata na nabigyan ng candy"

"Thank you talaga ito yung pangarap ko, na kapag pupunta ulit ako dito kasama ko na yung true love ko at ikaw yun thanks a lot"

"Really, thank you for loving me kahit lagi kitang nasasaktan, gift ko na rin saiyo ito dahil your a good girl this two days and also you satisfied me"

"Salamat talaga, halika na dito mag enjoy tayo samahan mo ako mag rides"

"Ah, ehhh!" Di ako agad nakaimik pero ayaw ko naman naman na madisappointed siya sa akin.

"Miss kasi si bo--" diko na pinatapos magsalita si Michael.

"Sure let's do that" agad na sabi ko.

"Boss!" sabi ni Michael.

"Michael it's okay, doon kana muna ako na bahala dito, don't worry kaya ko ang sarili ko"

"Talaga sige let's go, rides tayo ng roller coaster"

"OK let's go" sobrang saya niya na para bang bata.Sumakay nga kami ng rides na to, first time kong sumakay dahil noong bata ako never kong na experienced dahil sa ayaw ko, I hate playing this kinds of things. Pero dahil sa kanya I will do it, ayaw kong malungkot siya ulit ng dahil sa akin, susulitin ko ang bakasyon na to na kasama siya.

"Aldrin are you ready let's go!"

Tumango lang ako, panay ang tawag ni Michael dahil alam,niya ang mangyayari talaga sa akin pag pinagpatuloy ko ang sumakay, pero diko siya pinansin.

Nilalagay ko palang ang seat belts ko ng bigla ng umaandar, sa una okay pa dahil dahan-dahan, pero ng nasa kalagitnaan na akala ko mahihiwalay na ang kaluluha ko sa katawan ko dahil sa bilis nito.

"Aahhhh!! so exciting!!" panay na sigaw ni Marisa.

Samantala ako sumisigaw ako hindi sa saya kung sa takot.

"What the hell! why what I am doing this!!aahhh s**t!! I'm going to die!!".

Pagkatapos namin sumakay para akong lantang gulay.Tumakbo ako sa likod ng statue para sumuka, hianabol ako dun ni Michael.

"Boss ok lang kayo, sabi ko naman sainyo wag na kayong tumuloy eh alam niyo naman na di kayu okay sa ganyan na rides pero namilit pa kayo"

"I'm going to die Michael" halos pati bituka ko maisuka ko na

"Uminom muna kayo ng tubig boss"

"Give me bilis!"

"Aldrin andito ka lang pala kanina pa kita hinahanap, halika na sakay tayo ng ferris-wheel dalian mo"

"Miss kasi si bos--"

"May problema ba Michael?"

"Oh nothing halika na, let's ride ferris-wheel, kahit saan mo gusto"

"Boss sigurado ka di kaya mamatay ka na niyan"

"Ano ka ba Michael, kilala mo ako di ako umaatras sa kahit anong bagay"

"Halika na Aldrin marami pa tayong gagawin" wala akong magawa kundi sundin siya, ayaw kong malungkot siya.

Sumakay kami nanaman ng ferris-wheel umiikot na talaga ang mundo ko ang katawan ko nasa upuan lang, pero ang kaluluwa ko wala na nasa langit na ata.

"Ang saya, saya grabe! halika doon naman tayo sa isa"

"Oo sige, everything you want"

Lahat ng gusto niya sinunod ko wag lang siyang magtampo sa akin. Kahit dina kaya ng katawan ko, mabuti na lang andiyan si Michael na sumusunod sa akin, huling sakay ko sa boat na yun na parang duyan parang naiwan na dun ang kaluluha ko, talagang diko na kaya nag paalam akong mag banyo, lupaypay akong umupo sa loob ng banyo at nag suka nag suka umiikot ang paningin ko, kahit sa katabi ko sa kabilang pintuan nag susuka din na panay ang mura.

"Hey, are you same at me?" narinig kong sabi nito sa akin, pero diko si nasagot dahil para talaga akong mamatay. kinatok niya ang pagitan namin na wooden wall ng ilang beses.

"Are you okay there? fvck this kids they really kill me!" sabi niya nanaman.

"I'm not okay I'm going to leave the earth so early, I'm not dying to my deceased I'm dying because of this fvcking rides because of my wife"mahinang sabi ko.

" Our life is poor because of them we are so poor, bakit ba kasi paborito ako ng mga pamangkin ko ang babata pa nila pero eto na yung mga gusto nilang sakyan poor me" sabi niya, so isa siyang pilipino, at teka bat parang nabobosesan ko siya di ako nagkakamali.

"Boss asan kayo andito na yung gamot niyo at tubig" nabuhayan ako ng loob ng dumating na si Michael.

Kaya agad akong tumayo para lumabas pero muntik na akong matumba dahil sa sobrang nahihilo ako.

"Wait Michael is that you?" narinig kong sabi niya, kaya alam ko na talaga kung sino siya.

Sabay pa kaming nag bukas ng pintuan at nagkatinginan.

"Dude!!" agad niya akong sinunggaban ng yakap na umiiyak na parang bata.

Niyakap ko din siya parang nakahanap ako ng kakampi ko maliban kay Michael.

"Boss, sir Louise!! okay lang kayong dalawa? anong ginagawa niyo rito sir Louise bat ganyan ang itsura niyo? parehas kayo ni boss"

"Kasalanan ito ni King inutusan niya akong ilaro ang mga anak niya dito samantala silang mag asawa nagpapakasaya sa piling ng isat isa"

"Parehas lang tayo gago tara na tumakas na tayo" sabi ko sa kanya.

"Boss paano si miss?"

"Oo nga pala, s**t! what can I do diko na kayang sumakay pa sa larong yan"

"Me too dude buti na lang nakita kita dito, ikaw pala yung parehas kong suka ng suka na kagaya ko"

"So what can we do now? Michael help us, kung ganito ang mangyayari baka dina ako sisikatan ng araw"

"Ganito boss sigurado ako makakapagpahinga pa kayo ni sir Louise sa gagawin natin"

"Sige ano yan Michael?" sabi ni Louise.

"Mamaya malalaman niyo, sumama kayo sa akin sa likod tayo dumaan"

"Pero how about Marisa?"

"Ako na bahala boss, nag eenjoy naman pa siya sinabi ko sa kanya medyo magtatagalan ka sa banyo"

"Sigurado ka diyan Michael?ano ba kasi yang balak mo"tanong sa kanya ni Louise.

" Basta sabihin ko mamaya pag naka rating na tayo doon, tinawagan ko na ang tauhan natin para sundin tayo sa labas"

"But my nieces, hahanapin nila ako, mga taga bantay lang kasama nila"

"Ako bahala sir akin na ang number nila sir king ipapaalam ko ang nangyari sainyo"

"Pwede bang ganun?"

"Wag ka ng umangal kung gusto mo pang mabuhay" sabi ko kay Louise.

"Dito tayo dumaan boss"

Hahakbang palang kami ni Louise na magkaakbay matutumba talaga kaming dalawa, umiikot parin ang paningin ko.

"Boss! Sir Louise! okay lang ba kayu?"

"Mukha ba kaming okay Michael, tulungan mo kami" agad niya kaming inalalayan dahil parehas kaming nanghihina.

"Wait lang umm!"

"Louise okay ka lang?" tanong ko sa kanya dahil nag susuka nanaman ito.

"Dude I'm going to die! I hate Disney land now!" sigaw nito sabay bumulagta.

"Dude!"

"Sir Louise!"

Kasabay ng paglabo rin ng paningin ko at pagikot ng paligid ko sinabayan pa ng sakit ng ulo ko, sinubukan ko pang lapitan si Louise para tulungan.

"Boss!gumising kayo, sir Louise! tulong!"

***Marisa Sanchez***

"Nasaan na kaya yung taong yun thirty minutes na dipa siya bumabalik galing banyo" kaya nagpasiya akong puntahan siya sa banyo ng mga lalake.

Nagtanong pa ako sa tagapamahala doon sa bathroom.

"Mmgoy" means excuse me.

"Did you see this man inside the bathroom?" tanong ko, may edad na siya,sabay pakita ko sa kanya ang larawan ni Aldrin.

"Oh yes, yes, yes!" sabi niya.

"He still inside?" tanong ko.

Pero parang di niya ako naintindhan, try ko parin ang best ko na magtanong..

"Hospital, hospital!" paulit ulit niyang sinabi diko talaga naintindhan hospital siya ng hospital. Buti na lang may dumating na galing sa loob ng banyo na lalaki na marunong mag English at lumapit siya sa amin.

"Excuse me can I helped you?" sabi niya sa akin.

"Oh yes, I want to ask did you see this man inside?"

"Oh yes!"

"Where is he?"

"He is your husband? the ambulance get them here, they are in hospital I think!" nagulat ako sa sinabi niya so tama yung sinabi ng pinagtanungan ko na matanda pero umalis na siya.

"No maybe your wrong, maybe his not may husband!"

"But I'm not mistaken, he is the one in the picture taken by ambulance, he has another colleague who also passed out like him!"

"Are you serious!" gulat na sabi ko, pinakita ko pa sa kanya ang larawan nila ni Michael.

"Yes this man is also there, with the other dude that passed out like him"

Kinabahan ako ng husto at nagsimula na akong mag alala.

"Thank you, thank you!" saka ako tumakbo para pumunta ng hospital.

Tinawagan ko si Michael agad, buti na lang sinagot niya ang tawag ko, at agad siyang nag utos ng sumundo sa akin dito sa Disney.

Abot ang aking kaba, diko alam ang gagawin ko nanginginig ang buong katawan ko.

Agad akong hinatid sa loob hanggang sa kwarto kung saan sila naroon.

Pag bukas ko palang ng pintuan.

"Aldrin!" agad na sigaw ko, diko alam kung bakit pero bigla na lang tumulo ang luha ko na matagal ng di tumutulo kahit anong sakit ang nararamdaman ko.

Lumapit agad ako sa kanya, nakaswero siya at namumutla, nagulat din ako dahil ang nasa isang kama na nakahiga ay walang iba kundi ang kaibigan niyang si Louise,parehas silang may suwero at maputla.

"Miss andito kana pala" kalalabas lang ni Michael sa loob ng banyo.

"Michael what happened to them?"

"Kasi miss ganito kasi yun"

Kwenento lahat sa akin ni Michael ang ngyari, kaya naawa ako kay Aldrin basta dare-daretso na lang tumutulo ang luha ko habang nagkukwento sa akin si Michael, at ganoon din si Louise.

"What a silly man, why you didn't tell me na dika sumasakay sa mga rides na kagaya niyan, wala ka naman kasing sinabi mas pinili mo pang pagbigyan ang gusto ko, I'm sorry dina mauulit, sa susunod tatanungin na kita"

"Sinabi ko naman na sa kanya miss eh pero nagpumilit siya ayaw ka niyang magtampo"

"Pero sinabi sana parin niya sa akin"

"Wag ka ng mag alala miss okay na si boss kailangan niya lang ng pahinga"

"Mabuti naman kung ganoon"

Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ko ang kanyang kamay.

"I'm sorry I didn't know"

"Wag na kayong mag aalala miss magpahinga na kayu mamaya pwede na silang umuwi"

"Pero Michael, anong ginagawa ni Louise dito bat nasa hospital din siya at parehas sila ng sitwasyon"

"Kagaya ni boss ganyan din ang nangyari sa kanya, at mga pamangkin niya rin mga kasama niya.

" Ano! "

" Oo miss parehas sila ni boss na nahimatay dahil sa pagkahilo at nagsusuka"

Habang nag uusap kami ni Michael, biglang nag bukas ang pintuan.

Sabay pa kaming sumulyap sa may pintuan.

"Doc Clayton!" gulat na sabi ko.

"Hello Marisa, kamusta kana" nakangiting lumapit siya sa akin at niyakap pa niya ako.

"Doc anong ginagawa niyo dito?"

"As you can see I'm working here in my own hospital".

"Hah!sainyo tong hospital na to dito sa hongkong"

"Yes this hospital is mine, na kung saan na ospital ang dalawang gago dito".

"Doc di ako makapaniwala akala ko lang nasa maynila ka"

"No I'm here to manage my hospital, at babalik lang ako sa pinas pag okay na dito, pero hanggang dito gumagawa parin ang mga gagong ito ng kagaguhan"

"Doc kamusta na si Aldrin?"

"Don't worry Marisa dipa sila mamatay masamang damo mga yan eh, nagpapahinga lang sila dahil sa tindi ng pagkahilo at pag susuka nila"

"Mabuti naman kung ganoon, akala ko kung ano na nagyari sa kanya"

"Wag kang mag alala they are okay, umuwi kana muna para makapagpahinga, Michael ihatid mo na muna si Marisa sa hotel na tinuluyan niyo para makapagpahinga siya"

"Yes doc, halika na miss hinatid na kita"

"No need dito na lang ako bantayan ko siya, gusto ko paggissing niya ako una niyang makikita doc"

"Naku dika nais makita niyan dahil"

"Anong sabi mo doc?"

"Ah wala sabi ko ako na bahala sa kanila, umuwi kana muna, mamaya pagka gising nila uuwi din siya agad"

"Pero doc"

"Marisa just go back first di maganda ang dumito ka mag damag uuwi din siya agad wag kang mag aalala andito naman ako diko sila pababayaan"

"Sige doc, tawagan niyo po ako at balitaan, pwede naman po akong mag stay dito"

"No need to stay here, Tatawagan na lang kita pag kailangan, iba kasi ang patakaran dito kaysa sa pinas sige na umuwi kana muna, Michael!"

"Sige doc miss halika na ihatid na kita sa hotel para makapagpahinga ka muna, alam ko pagod ka sa buong araw na to"

Wala na akong nagawa kundi sumunod na lang at umuwi, habang nasa biyahe kami ni Michael, diko mapigilan ang tumulo ang mga luha ko ang weird lang dahil panay na ang tulog ng luha ko simula ng nasaksihan ko ang kalagayan ni Aldrin.

"Miss tissue"

"Salamat!"

"Wag na kayung mag alala miss okay lang si boss nagpapahinga lang siya pa paubos lang ni doc yung suwero niya pwede na siya bumalik rito"

"Wag kang mag alala Michael okay lang ako naiintindihan ko"

pinikit ko ang mga mata ko, diko parin maiwasan ang mag alala, bakit bigla akong natakot at ang lakas ng kabog ng dibdib ko diko maiintindihan ang pakiramdam ko, siguro nga dala lang ito ng sobrang pag alala ko.

***Every Pov***

"Magsibangon na kayo diyan na dalawa wala na siya, bago pa matadyakan ko kayu diyan, pati ako dinamay niyo sa katarantaduhan niyong dalawa, hanggang dito pa naman sinusundan niyo parin ako"

"Dude dika namin sinusundan nagkataon lang na ganito ang mangyari, kung di pa kami nahimatay tiyak andoon pa kami naglalaro kasama ng mga pamangkin ko baka dina ako sisikatan ng araw niyan, saka totoo naman na nahimatay ako ah, diko lang alam si Aldrin"

"Shut up! iniinis niyo ako eh" inis na sabi ni Clayton saka siya umupo sa sofa.

"And you!"

"Me!" sabay turo sa sarili ni Aldrin.

"Yes you, sino pa nga ba?"

"Baka kasi hindi ako, baka kasi si Louise ang tinutukoy mo"

"Siya ba ang tinuturo ko diba ikaw? bakit mo nagawang magsinungaling sa asawa mo na tulog ka at mukhang kakaawa, eh yung totoo gising naman kayo" umupo Si Aldrin, pero sa totoo lang masama talaga ang pakiramdam niya mukhang inaatake siya pero di siya nagpahalata sa dalawa lalo na kay Clayton.

"I need to do this, kung hindi mamatay na talaga ako, wala ka sa Sitwasyon namin dimo alam ang pakiramdam ng humiwalay ang kaluluha sa katawan lupa ko its like a hell, so I need to pretend that I'm not okay".

"Eh paano kung malaman niyang nagsinungaling ka lang sa kanya pati ako madamay dahil kasabwat niyo ako, diko alam kung bakit ako pumayag sa kagustuhan niyong ito eh"

"Don't worry I will handle this things"

"Dude diba ako dadalawin ng kapatid ko at hipag ko kasama ng mg pamangkin ko,parang diko sila nakikita"

"Crazy! anong pinagsasabi mo, alam nilang nagkukunwari ka lang kaya wag mo ng asahan na dadalawin ka nila, nakauwi na sila sa pinas ng nalaman nilang nasa hospital ka"

"What! umuwi na sila sa pilipinas ng di man lang ako dinalaw at kinamusta kung okay lang ako, ang sama nila!"

"Sinabi ko kasing okay kana kaya ayun umuwi na sila"

"So bad your so poor, buti pa ako may asawang nag aalala sa akin"

pangungutya ni Aldrin kay Louise.

Biglang malungkot si Louise.

"Wala na talaga akong kwenta, dito na lang ako sa hongkong manirahan tutal wala naman naghahanap sa akin"

"Diko alam dramatista kana pala ngayon" nagtatawanan sina Aldrin at Clayton habang pinagmamasdan nila si Louise na nakayuko.

"Dimo bagay maging ganyan Louise, sige na bumangon na kayung dalawa diyan at magsiuwian na kayu"

Imbes na babangon silang dalawa, nahiga pa sila ulit at nagkumot.

"What the hell, are you two doing bumangon na kayu diyan at lumayas na kayu sa hospital ko"

"So what kung hospital mo to, dito ka pala nagtatago, ayaw mo pa paistorbo bat ka nagtatago dito" tanong ni Aldrin kay Clayton.

"Ano pa nga ba, tinatakasan niya si ex paano kasi umaaligid siya sa maynila at nagpaparamdam, eh ayaw niyang makita kaya nagtago rito" sabad ni Louise.

"Shut up Louise!baka may magawa pa ako saiyo" inis na sabi ni Clayton.

"Really Jewel is back!eto na ang inaantay mo ang bumalik siya, so bakit ka nagtatago"

"None of your business, bilisan niyo diyan bumangon na kayu at umuwi, istorbo lang kayo sa trabaho ko"

"Dude let's drink!" yaya sa kanya ni Aldrin.

"Yes dude matagal na din tayong magkasama, saka alam mo masarap uminom dito at matikman natin ang mga best selling nilang hotpot dito"

"Tumigil nga kayong dalawa diyan, ganyan na nga mga itsura niyo may gana pa kayong mag inuman dalawa, gusto niyo ebook ko kayo at umuwi na sa pinas"

"Magpahinga na kayu kung ayaw niyong umuwi ng wala sa oras" inis na sabi ni Clayton.

"Mamaya Aldrin let's talk mahalaga ang sasabihin ko saiyo, kung pagod kayong dalawa I give you guys time para makapagpahinga" utos ni Clayton.

"I'm so tired I want to stay here a little bit" sabi ni Aldrin.

"Hey my hospital is not your house para magtambay kau rito sa hospital ko"

Wala parin nagawa si Clayton kundi sundin ang dalawa niyang kaibigan.

Pagkatapos ng ilang oras, nagpasiya ng umuwi si Aldrin sa hotel na tinutuluyan nila, habang nagbibihis silang dalawa, pumasok ulit si doc Clayton sa loob ng kwarto ng dalawa.

"Aldrin we talk a little bit"

"We talk nextime dude, I need to go back nag aalala na ang asawa ko"

"This is important Aldrin"

"Nextime" sabi ni Aldrin hahakbang na sana palabas si Aldrin ng hinarang siya ni Clayton.

"I said stop right there Aldrin!" sigaw nito.

"Hey Clayton Aldrin can you please don't fight dude"

"Shut up!" sabay nilang sigaw kay Louise.

"Bat kayu galit inaawat ko lang naman kayo ah"

"I said already Clayton I'm okay mauna na ako saka na lang tayo mag usap" sabi ni Aldrin. Sa inis ni Clayton hinila niya ang isang braso ni Aldrin, muntikan na itong matumba.

"What are you doing are you crazy!" inis na sabi ni Aldrin.

"Hey tama na yan wag kayong mag away" pang aawat ni Louise sa kanila.

"Di kami nag aaway!" sabay na sigaw ng dalawa.

"Louise mauna kana umuwi, this is your key card iniwan ni King kanina umuwi kana muna sa hotel".

"Paano ko kayu iiwan kung nag aaway naman kayong dalawa.

" Kulit naman nito di kami nag aaway"inis na sabi ni Aldrin.

"Kung ganun sige na mauna na ako" sabay umalis si Louise.

"Let's talk Aldrin bago ka umalis"

"May importante akong lakad Clayton sa pilipinas na lang tayo mag usap"

"Aldrin this is not a joke, why you didn't tell me!"

"What are you talking about"

"Wag ka ng magmaang maangan pa I know your secret, alam ba to ng asawa mo at mommy"

"What are you saying"

"Dude your sick but you didn't say anything to me"

"I'm not sick Clayton"

"Yes you are, I'm doctor isang tingin ko palang sa pasyente ko alam ko na agad ang sakit nila, you cannot fool me"

"Clayton kung ano man ang nalaman mo, can you please shut up don't say anything to them they don't know everything to me and my sickness, sige na mauna na ako"

"Wait Aldrin di ito biro, you need me!"

"I don't need anyone I can handle my self"

"Alam mo ba ang sinasabi mo Aldrin? this is about your brain, your going to have alzheimer's desease sooner or later you forgot everything especially your wife, kailan pa ito nagsimula"

"Clayton everything is okay, I'm good there's nothing to worry, your over reacting, just relax dude!"

"Nasasabi mo pa yang bagay na yan, pag lumala na ang sakit mo masasabi mo pa kaya yan, Aldrin this is not ordinary sickness magkaka brain damage ka makakalimutan mo ang lahat, at hindi lang naman yan ang sakit mo, may sakit ka rin sa ulo na di magtatagal magiging cancer yan, na dahilan ang agara mong pagkamatay"

"Dude I'm not dying yet, don't worry I will tell you kung diko na kaya"

"Aldrino! ang tigas ng ulo mo, alam mo bang wala pang gamot sa sakit mo? and I'm doing my best to research para sa lunas ng sakit na yan, you know that nasa lahi niyo na ang sakit na yan, from your father side, at ni wala pang gumaling ni isa sakanila, they end up dying all, mabuti nga di namana ng daddy mo ang sakit na yan pero sa kasamahang palad saiyo naman na punta, dahil alam ko kanina hindi lang dahil sa pagkahilo mo ang dahilan, kasama na diyan ang sakit mo"

"Your talking to much dude, saka na lang tayo mag usap, let's talk that when you come back in philippines sige bye dude nice to see you here, congrats sa new build hospital mo, bye!"

"Aldrin! Aldrin come back here dipa tayo tapos mag usap, this stubborn crazy man, you will never win with me, ako parin ang masusunod, di ako papayag na may mangyari sa iyong masama, ayaw kong ng may nawala na isang taong mahalaga sa buhay ko, tama na yung isa ayaw ko ng maulit pa yun"

Sigaw ni Clayton kay Aldrin.

Samantala kahit nakakaramdam si Aldrin ng sakit sa ulo, di niya yun pinahalata kay Clayton alam niya kasing sobrang mag alala ang kaibigan.

"Don't worry dude, I will be okay, I will definitely okay!"