Pareho kaming tahimik ng aking ama. Nakatuon ngayon ang kanyang kaliwang siko sa mesa at hawak ng kaliwa niyang kamay ang kanyang ulo at nag-iisip, o mas tamang sabihin ay naiinis sa mga ginawa ko, habang ako naman ay nakatayo sa harapan niya. Nandito akong muli sa kanyang opisina pagkatapos sabihin ni Hunter sa kanya ang anim na frat members na napabalitang nawawala. Kinakabahan na patuloy kong hanapin ang kanyang nobyo kaya siya nagsumbong sa aming ama.
Isang mabigat na buntong hininga ang binitawan niya bago ako inangat ng tingin.
Ilang segundo siyang nakipag-titigan sa akin, inaasahang hihingi ako ng tawad, o iiwasan ang mga titig niya, ngunit hindi ko binigay sa kanya ang pag-asang iyon. Bagkus ay tinapatan ko ang mga titig niya. Malamang iniisip niya kung gaano ka-mamatay tao ang b
