UUWI NA SI Wyeth sa bahay nila ngayon. Nalulungkot lang ako kasi mamaya wala na siya dito sa bahay. Wala na akong kasabay kakain at wala na rin akong makakatabi sa pagtulog. "Yung totoo Ekz, wala ka na rin kakainin?" sabi ng bastos kong isipan. Pero totoo naman iyon, uuwi na ang favorite food ko.
Napaka memorable ng isang araw namin dito. Yung may makasabay sa pagkain, may makatabi sa pagtulog at higit sa lahat ay yung may maka-usap ako sa loob ng isang araw na nakikita ko physically, ay iba pala ang ligaya.
Sa ilang buwan ko ng pag-iisa dito ngayon ko lang naramdaman na ang lungkot mag-isa o nalulungkot ako dahil tapos na ang malayang mga oras namin ni Wyeth.
Hinihintay ko na lang itong bumaba. Nag-shower lang uli siya dahil baka maamoy na daw ako sa katawan niya.
Heto na ang hini
