Zeke's Secret Obsession

Chapter 4

Zeke's

"Ano ba talagang nangyari?" Tanong ni Monicka, a very good friend of mine.

A while ago I called her to ask for help. She's known as Green. Each one of us has been given the liberty to choose our code name. It's not always needed, but as per precautionary measures and the rules of the organization, we have to come up with such. Green's her favorite color, that's why.

I was taller than her by just a few inches. She's skinny but it suited her just fine. Morena rin ito. Asian looking. Her straight black her falls around her shoulders and it's a fit to her square shaped face. Despite the hard angle, still, she looked innocent and soft. Siguro nadadala ng pagkilos dahil mahinhin.

Sa mga ganitong pagkakataon kami madalas magkita. We're busy working on our department pero we find time to get together. Our job's a very demanding one anyway. Kung lalagpas lang siguro ng 24 hours ang isang araw, baka laging extended ang working hours namin.

Ang Blue Royalty ay nahahati sa tatlong departments—the Research, the Watcher, and the Field Department. Each one has its own working function that's necessary to carry every mission or task. Of course, the department will be useless kung wala ang teamwork. We may be separated by our work expertise but we all grow and move as one.

"Zeke?" Tawag ulit sa'kin ni Monicka.

"Ay, sorry." Napapilig ako ng ulo at nag-focus na ulit. Masyado akong na-sway ng pag-iisip. "Nakita ko siyang sumusunod sa babaeng dapat kong bantayan."

"Oh, I see."

I nodded. Inilabas ko ang nakuha ko sa lalaki, it was already sealed. Doon pa lang, nakuha na niya ang gusto kong ipahiwatig. Given the fact that Sir Timberlake was facing a dilemma, this situation can't be ignored. The man I captured might be connected to those that are threatening Amber's father. "When I checked his house, kita ko sa mga kagamitan niya ang isa sa picture ni Amber—Mr. Timberlake's daughter—ang taong nasa mission ko."

"Baka naman crush niya yung Amber kaya meron siyang picture para palagi niyang naalala si girl?" Napalingon ako sa taong bigla na lang sumingit sa usapan namin ni Monicka.

Napailing ako sa narinig na hula niya. "Ivy."

Tinaas-baba niya ang dalawang kilay habang hindi mapawi ang ngiti sa labi. "Hi! Tama ba ang hula ko?"

Tinaasan ko siya ng isang kilay. "Eh, kung pukpokin kaya kita riyan? Crush, tapos magdadala ng baril?"

Pinasadahan ko siya ng tingin. Ngayon ko lang ulit nakita itong babaeng 'to, madalas kasing nakakulong lang si Ivy—na kilala rin bilang agent Black—sa mga trabaho niya sa Research Department. She really loved what she's doing, tuloy, mukhang nabawasan na naman siya ng ilang kilo. Pang-model na ang kapayatan, hindi naman katangkaran, although she's a bit taller than Monicka.

She has a wavy hair na hanggang dibdib, it's brownish in color pero never niyang pinakulayan. Ang sagot niya noon, babad siya sa sikat ng araw kaya nagkakulay. The thing that I liked about her the most is her chinita eyes, pangalawa na ang magandang boses niya when she sings. She was composing songs way back in highschool.

"Target niyang maging crush?"

Hindi ko maiwasang mapairap. Nagbibiro ba 'tong babaeng ito? Kasi kung oo, hindi nakakatawa. Kung posible man iyon, ayoko nang madagdagan pa ang mga magkakagusto kay Amber. Akin lang siya.

"Anong course ang tinapos mo?" tanong ko.

Napansin ko si Monicka na palipat-lipat ang tingin sa amin—hindi alam kung aawatin ba kami o manonood na lang. It's obvious on the way she glanced at us. She had this look of amusement.

"Bachelor of Science in Chemical Engineering...why?"

"Ano ba, natuyo na 'yang utak mo sa kakaaral kaya kung anu-ano nang nasasabi mo?" I refrain from showing any expression but I let my words mocked her.

"Ang hard!" Tumawa ito ng may kalakasan. "Nagbibiro lang ako, eh. Litsi."

It's obvious that she's enjoying this, her amused smile was too visible to ignore. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya at inabot na lang sa kanya ang baril no'ng lalaki. This was not the perfect time to play.

"Black," I said, addressing her by code name. "Take this gun to your department para ma-examine."

Sumeryoso na rin siya at inabot hawak ko. "Acknowledge, Zeke."

Matapos no'n ay tumingin lang siya sa kasama namin at umalis na rin. Tumingin naman ako kay Monicka. "Halika na sa White Room."

Sa White Room dinadala ang mga nahuhuli namin para i-interrogate. Hindi lahat ng interrogation ay successful kaya kapag nangyari 'yon...we can't do anything but to execute a much more convincing move—torture. That's the human nature. Fear is what forcing a person to do evil and to do well that's either against their will or not. Kung hindi kayang daanin ang tao sa santong dasalan edi daanin sa santong paspasan.

Nasa tapat na kami ng pinto. Binuksan ko na ito at sa loob no'n ay tumambad sa aming harapan ang lalaking nahuli ko. Other than that, the White Room got its name not just because it was painted in pure white but because everything around the area was in black and white motif. The two colors served as a symbol of our morality that knows no side.

Sinipat ko ang kalagayan ng lalaki na nakaupo at nakatali ang parehas na kamay at paa sa upuan. May benda na ang binti nitong binaril ko. Naka-blindfold din ang kanyang mga mata. Ikinabit na namin ni Monicka ang Mimicker namin. The mentioned device can change the voice of the one who's holding it sa kahit na anong klase ng boses by just a few adjustments.

"So...Marvin Calica." Mukhang nagulat naman ito nang marinig ang boses ko at dahil nalaman ko ang pangalan niya. Si Monicka ang kumuha ng files ni Marvin. It was so much easy to know about him.

"Sino ang nag-utos sa'yo?" Tanong ni Monicka.

Pagak na tumawa ang lalaki, ang tapang niya ngayon. Loka-loka naman kasi si Green! Pambata ba naman ang ginamit niyang boses! Umismid ito pagkatapos. "Ano bang alam mo? Wala kang pakielam, bata!"

"Ah..." Tumaas ang kilay ng kasama ko at ngumiti. "Bata? Tinatanong kita, sinong nag-utos sa'yo?"

"Wala akong sasabihin sa inyo. Kahit anong gawin ninyo, hinding-hindi ako kakanta."

Ngumiti ng nakakatakot itong kasama ko. It was obvious that she's starting to feel delighted. "So, wala kang balak magsalita?"

Dumura ang kausap namin sa floor at ngumiti ng pang-asar. Nangiwi naman ako. Oh, please, the hygiene! "Never."

Monicka's expression became dimmer. If only Marvin can see that, for sure it will startle him like I was before when I first saw it. It was like this girl is transforming from a kind nature one into something evil. That's how I can describe it. She loved torture as much as she loved hacking. Kinuha niya ang electric shocker bago lumapit kay Marvin para alisin ang benda nito sa binti, natigilan naman ang lalaki.

"Anong ginagawa mo—" Napasigaw ito ng ubod-lakas nang idinikit ni Green ang shocker sa sugat niya. Its intensity can be moderated, I'm sure hindi iyon ganoon kataas but being electrocuted on the wound will surely feel like hell. Malakas na umagos ang dugo ng lalaki. I bet it hurts—a lot.

Siguradong matutusta ang laman no'n kung sakali. Inulit pa ni Monicka ang ginawa at literal na nangisay si Marvin. Buti hindi pa ito nawawalan ng malay.

"Magsasalita ka na?" tanong ng dalaga.

"Fuck...you..." Bakas ang panginginig sa boses nito, halatang sobrang nasaktan.

Imbes na maasar ay mas lalo pang natuwa si Monicka. "Hmm, pwede ko pa namang ulitin."

Sobrang lakas ng naging hiyaw ng lalaki sa pinaghalong sakit at takot kahit hindi pa ulit dumidikit ang shocker. Mabilis itong pinagpawisan at ang hula ko ay malamig iyon. Kapuna-puna na rin ang mabilis niyang pamumutla.

Tinapik ko na si Monicka sa balikat para pigilan na siya. Nag-pout naman ito at nagdabog. "Nag-e-enjoy pa 'ko, eh!"

"Baka mapatay mo na, eh. Ako nang bahala." Ngumiti ako. Sumunod naman siya sa'kin at umatras na. I averted my attention to the man. Patuloy pa rin ito sa paghinga ng malalim, todo pigil sa paglabas ng boses dahil sa sakit. "Ano, magsasalita ka na ba o gusto mong mangisay ulit?"

"M-ma-ma..." Halos hindi ito makapagsalita.

"Naghihintay ako." I even tapped my shoes slowly to pressure him, to terrify him more. He won't reach this point if only he became cooperative. Kita ko ang pamamasa ng pisngi ng lalaki. Sa sobrang hirap siguro ng nararanasan niya ay sadyang hindi na nito napigilang maiyak. Gapangan ba naman ito ng kuryente sa injured na part.

"H-h-hindi ko k-kilala k-kung...k-kung s-sino...a-ang n-n-nag-u-uutoss—" Napasinghap siya ng malakas. "—s-sa-kin... B-basta m-m-may n-nag-p-pa...dala n-ng f-files s-sa'kin k-k-kasa-ma n-na...ng p-pera a-at yung...gaga-m-mitin ko." Umubo siya ng umubo dahil sa hirap sa paghinga.

Nagkatinginan kami ni Monicka. Baliw lang ang mag-iisip ng ganitong plano. Alam niyang may chance na pumalpak ang tauhan niya kaya hindi siya nagpapakilala pero alam kong nagmamasid lang ito. Marami itong alam at siguradong hindi siya basta-basta lang.

"P-pa-patayin n-ninyo ba a-ako?" Tanong nito. Hindi ko na nagawa pang makasagot dahil nawalan na rin ito ng malay pagkatapos. We won't kill him but he will deal with the law once we submitted him.

"Green, bring him to Doc. Angel para maagapan na yung pagdurugo ng sugat niya."

Sumunod naman kaagad ang kasama ko. She dialed her phone and a few minutes after ay dumating na ang ilang staff at binuhat na ang walang malay na lalaki palabas ng kwarto.

"Ikaw, Zeke, pasaan ka?" tanong niya. Isinara ko ang pintuan ng kwarto at sabay na kaming naglakad palabas.

"Pupunta ako kay Kuya para i-report 'to." Tumango naman siya at hindi na nagpaalam nang iba ang daang nilikuan. Dumiretso kaagad ako sa office ni Kuya at tuluy-tuloy na pumasok matapos akong pagbuksan ng device. Ah, pahirap talaga.

"Kuya—"

"I already know." Putol niya bago pa man ako makapagsabi ng kahit ano. "This is not just a simple mission. Also, there's another dilemma that we have to deal with."

"Like what?" Umupo ako malapit sa kanya.

"Sina Ardon Fuerte, Mc. Melo, at Kevin Solis...they were all dead." Nanlaki ang mata ko sa narinig. Those three were highly influential in the business world. "I know this is not a part of your mission pero I can't skip this one. I can't see the connections yet but this is unbecoming. We all know na maraming tuma-target sa kanila pero nakakapagduda na sabay-sabay silang namatay at halos magkakalapit lang ang pagitan ng time of death." He said while looking at his files—pero halatang wala roon ang attention ng kapatid ko. "All of them were holding the biggest company in Asia naming the Breeze Group of Companies, the Rich Inc., and the Ottawa Shipyards Company. Lahat sila dinukot ang mga puso at ipinadala sa kani-kanilang pamilya."

"Damn." I muttered. I can't help but feel annoyed. That was too cruel. Now it made me wonder as well who's behind that killing and what their connection was. Bakit kailangang dukutin ang mga puso nila? Anong gustong palabasin ng gumawa no'n? "Kuya, ibigay mo na rin sa'kin 'to. Give me first the information about those three."

_____