------
***Yashir’s POV***
-
Mayamaya lang ay narinig ko na ang mga impit na ungol ni Denise mula sa kama. Sa una’y tila pilit pa niyang pinipigilan, mahina at halos hindi marinig. Ngunit unti-unti itong lumalakas—naging daing… hanggang sa tuluyan nang nauwi sa mga sigaw na malalakas at paulit-ulit.
“Ahhh! Ang sakit!” sigaw niya, habang halos mabasag ang tinig sa sakit na naramdaman. “Parang binabasag ang ulo ko!”
Tumayo ako mula sa sofa at humakbang ako papunta sa kwarto niya. Nakatingin lang ako sa kanya. Wala ring kahit anong bakas ng pagkabigla o pag-aalala sa aking mukha. Inaasahan ko na ito. Alam kong darating din ang oras na magsisimula nang gumana ang epekto ng gamot na ininom niya. At ngayon na nga ang sandaling iyon.
“Yashir!” tawag niya, garalgal ang boses, puno ng paghihir
