SAMAR’S POV
Nang buksan ko ang pinto ng apartment ko ay naabutan ko si Eliazar na may kung anong ginagawa sa kanyang laptop. Nakaupo sa sofa at tutok na tutok sa pagtatype ng kung ano. Nang iangat niya ang tingin sa akin ay sumalubong ang dalawang kilay nito at tumayo.
“Umiyak kaba?” Takang tanong niya. He seems worried. Or maybe this is a fake emotions from him.
“Nag-aalala kaba?” Walang emosyong tanong ko.
“Of course I do. May nangyari ba?” Sinubukan niyang hawakan ang dalawang kamay ko pero mabilis akong umilag at matalim siyang tinitigan. Mas lalo lang siyang naguluhan sa inaakto ko. Nanginginig ang mga labi ko at pakiramdam ko ay wala pa akong sinasabi ay babagsak na ang mga luha. Hindi ko maatim na kayang gawin yun ng isang Eliazar Valeza, ng isang matalik kong kaibigan, ng is
