Chapter 1
2086 Words
Her POV
Simple lang ang buhay ko kasama ang bunso kung kapatid na lalaki. 13 ako noong namatay ang mga magulang namin samantalang 10 naman ang kapatid ko.
Namatay ang mga magulang namin dahil sa Car accident at lahat ng ari-arian namin ay kinuha ng kamag-anak ni Papa. At walang tinira kahit isa wala ding may gustong kumupkop samin ni isa sa mga kamag-anak ni Papa ni Mama naman ay hindi namin alam kung may kamag-anak pa ba kami o wala na. Ni isa kasi ay wala kaming kilala sa madaling salita hindi nag kwe-kwento si Mama tungkol sa pamilya niya.
Kaya nasa squatter na lang kaming naka tira ng kapatid ko noong una ay subra talaga kaming nahirapan. Hindi kami sanay na wala kaming maayos na pagkain, higaan, bahay. Ilang buwan din kaming nasa lansangan ng kapatid ko at subrang dungis naming dalawa wala na yong magara naming mga gamit.
Naging pa laboy muna kami sa lansangan bago maka hanap ng bahay na matitrahan awang awa ako sa kapatid ko dahil tuwing na gugutom siya ay pilit niyang tinatago sakin pero halatang halata naman sa expression ng mukha niya.
Mga ilang buwan din na ganon ang set up namin, hanggang sa naka kita kami ng ma tutuloyan. hindi siya malaki hindi din siya maliit sakto lang para sa aming dalawa ng kapatid ko walong taon na din ang lumipas at masasabi kung medyo ma luwag na rin ang buhay namin ng kapatid ko scholar ang kapatid ko sa S.U scholar din naman ako dati doon kaso tumigil na ako at ang kapatid ko na lang ang pina paaral ko. May trabaho din naman ako bilang waiter sa isang sikat na restaurant.
Malapit lang ito sa S.U dito kasi ako nag pa-part time job noong nag-aaral palang ako. Siyempre noong una ay nahihirapan ako pero na kaya ko din naman. At ngayon nga ay duty ko 9:00 P.M kasi ang duty ko tuwing linggo as a waitress.
"Bunso kailangan ko ng pumasok sa trabaho mag-ingat ka dito."bilin ko sa kapatid ko
Linggo kasi ngayon kaya wala siyang pasok, hindi din naman kasi siya gumagala.
"Yong pera nasa arta bumili ka ng ulam mo para mamaya."
"Ate may pera pa naman ako dito."
"Pera mo yan kaya itago mo, gamitin mo na lang yan pag kailangan mo na."naka ngite kong saad.
"Opo ate."naka ngite niyang sagot
"Lock mo ng maigi ang pintuan kung aalis ka.!"ani ko sabay halik ng noo niya, kahit na binata na yang kapatid ko ay hinahalikan ko parin ang noo niya hindi naman siya umaangal.
Pagka rating ko sa restaurant ay kaagad akong binati ng mga kasam ko.
"Good evening Kaine paki serve nga yung nasa Table 4 please "ani ni Mariss isa sa mga ka close ko dito noong isang taon pa lang siya pumasok dito at kaidaran ko lang siya.
"Sige .."sagot ko
Kaagad kung kinuha ang tray na may laman ng order na dapat iserve
"Good evening Sir and Ma'am here's your order."naka ngite kung ani sabay lapag ng tray na may laman ng order nil.
At umalis na rin, para mag serve ulit midyo may karamihan kasi yong customer namin ngayon dahil linggo at maraming nag d-date.
"Kaine nasa labas yung manliligaw mo."walang ganang ani ni Mariss sakin.
Tsk kailan ba magsasawa yang si Arnold nakakainis na siya will siya lang naman kasi ang masugid kung manliligas. Limang buwan na niya akong nililigawan.
"Hays hindi parin ba siya nagsasawa.?"walang gana kong tanong
Araw-araw ba naman kasing nandirito yan para magbigay ng bulaklak ,chocolate at iba pa. Buti at hindi siya nauubusan ng pera, pero sa bagay mayaman naman siya.
"Pang ilang ulit mo na bang na busted yan, pero hindi parin sumusuko.",na tatawang ani ni Mariss.
"Ahm.! pang sampo na ngayon.."sagot ko sabay labas ng kusina, lamapas sampo ko na pala siyang binusted.
Paglabas ko ng restaurant ay nakita ko na agad ang nakakainis na pag mumukha ni Arnold. Nakakasawa na yong pagmumukha niya, hindi naman siya pangit sadyang wala lang talaga akong gusto sa kanya.
Hindi niya din naman ako mapipiilit na mahalin siya, dahil ang pag-ibig ay hindi mo basta-basta makukuha dahil lang sa mayaman ka. Kung ang isang tao ay mahal ka dahil sa pera mo hindi mo yon matatawag na pagmamahal. Love is too precious, and you can't buy it with your wealth.
"Flowers for you Kaine.."ani ni Arnold sabay bigay ng bulaklak
"Tumigil ka na Arnold ilang ulit ko pa bang sasabihin sayo na hindi kita gusto at lalong hindi kita Mahal."ani ko, ayaw ko na may isang taong umasa. Alam kong masyado na akong harsh sa kanya. Pero ilang besis ko na siyang itinataboy pero bumabalik parin siya.
"Hindi ako titigil hanggat wala kang boyfriend.."ma tigis niyang ani ang tigas talaga ng bungo ng lalaking to Ashhh. Paano ako hahanap ng boyfriend kung puro trabaho lang ang inaatupag ko at isa pa kailangan pang grumaduate si Kent.
''Alam mo Arnold hindi lahat ng bagay makukuha mo di porkit anak ka ng mayor makukuha mo na lahat. May mga bagay na hindi mo makukuha dahil sa mayaman ka. Di lang naman kasi ako ang babae dito sa mundo kaya paniguradong makakahanap ka pa ng para sayo.''
Oo anak siya ng mayor kaya ganyan na lang ka tigas ang ulo niya, hindi naman kasi porket anak siya ng isang opisyal ay makukuha na niya ang lahat ibahin niya ako. Mahirap lang ako pero hindi pa naman ako nababaliw na mag bo- boyfriend lang dahil sa mayaman siya. May dignidad din ako at ayaw ko yong masira.
''Tulad nga ng sabi mo anak ako ng mayor at lahat ng gusto ko makukuha ko ''
Wala na akong choice kung di ang hablutin ang lalaking papasok pa lang ng restaurant
"Siya. Siya ang boyfriend ko kaya tigilinan muna ako.."ani ko sabay tingin sa lalaking na hablot ko.
Shit ang gwapo niya mala greek god ang dating, My God anong gulo ba tong na pasok ko paniguradong may nobya na to. Lagot talaga ako nito.
"Hindi ako na niniwala.."ani niya, sino naman kasi ang maniniwala eh subrang gwapo nito at mukha pang mayaman.
"Boyfriend ko nga siya eh."
"Alam mo Kaine matagal na kitang niligawan kaya alam kung hindi mo nobyo yan."
Ang tigas ng ulo niya. Sabing ayaw ko sa kanya eh
Sorry na lang Mr. dahil kailangan ko tong gawin.
Kaagad kung hinila ang kwelyo ng lalaki at hinalakin siya sa labi.
huhuhu good Bye first kiss ko. Pero shity ang lambot ng labi niya at ang tamis lasang apple.
Nanlaki ang mata ko ng mag response siya sa halik ko. Dam heaven mas pinalalim pa niya ang halikan namin napa pikit na lang ako sa sarap ng hatid ng mga halik niya.
Takte mali to eh hindi pwede to
Kaagad akong bumitaw sa halik na pinagsaluhan namin ng hindi ko kilalang lalaki. Hinihingal ako, Lord ganito ba pag naghahalikan nawawalan ng hangin.?
''Ayaw mo parin bang maniwala Arnold..?''ani ko sabay baling kay Arnold na nakatulala lang
''Hindi.! Hindi ako susuko Kaine mapapa-sa akin ka rin'' banta niya sabay alis
Para akong na bunutan ng tinik ng umalis na si Arnold. Wew nawala narin ang peste sa buhay ko. At Oo peste siya sa buhay ko dahil palagi niya lang akong kinukulit.
Bumaling ako sa lalaking hinalakin ko na lang ng biglaan ''Sorry Mr.'' naka yuko kung paumanhin sa pagkat ang magka bila kung pisnge ay na mumula nakakahiya naman kung titingin ako direkta sa mga mata niya diba, tapos na mumula pa ang magka bila kung pisnge. Nagmumukha na akong kamatis nito, kung kanina ay may lakas loob akong halikan siya, ngayon naman ay nahihiya na akong harapin siya.
Ano ba kasing kahihiyan tong pinasok mo Kaine naka ligtas ka na nga kay Arnold pero isang kahihiyan na naman ang nagawa mo. Sa isang lalaki pa talagang ubod ng gwapo, at yaman.
''You should look into my eyes when you apologize '' malamig niyang saad.
Wew para akong nasa freezer sa lamig ng boses niya, wait tao pa ba siya.? Baka naman robot dahil wala siyang emosyon diba ganon yong mga robot walang emosyon.?
"Are you done eye raping me.?"
Ano daw rape.? Naka hithit ba siya ng mabahong kilikili at ganon ang sinasabi niya.? Hindi ko naman siya ni rape ah, among akala niya sa akin criminal.?
''Sorry po talaga Mr. kailangan ko lang kasing gawin yon..'' hingi ko uli ng paumanhin sabay tingin ng dirikta sa mga mata niya. Sabi niya eh, tapos hinushagan niya pa akong nirape siya hustisya naman sa virgin kong utak.
''Why do you always call me Mr.? You must know my name. I'm your boyfriend right.?"naka ngise niyang tanong.
Patay tayo jan hindi ko alam ang pangalan niya, pero ang gwapo niya pala pag naka ngite siya. Model siguro to, ang gwapo niya kasi maka laglag panga.
''Pasinsiya na po Mr. pero hindi ko po alam ang pangalan mo..''naka ngiwi kong sagot, alangan namang sabihin kung Anthonyo ang pangalan niya diba.?
''I feel so hurt Baby, you should know my name ..!''naka simangot niyang sagot ang cute, pero ano daw baby.? Kailan pa ako naging baby twenty one years old na kaya ako.
''Ipag-umanhin mo ginoo ngunit hindi ko talaga alam ang iyong pangalan '' seryoso kung sagot pansin ko lang kanina pa siya English ng English eh nasa Pilipinas naman kami. Saka mas bet ko yong magtagalog kasi dapat nating tangkilikin ang ating sariling wika.
''Your tagalog is very deep Baby come here Baby give me a hug. your boyfriend miss you..''
Ano raw boyfriend.?tinutoo niya yung kanina.?
Kahit na lilito ako sa inasta niya ay sinunod ko parin ang gusto niya ang yakapin siya libring chansing na rin yon.
Infirnise ang bango niya halatang natural scent lang at walang halong pa bango.
''What's your name Baby..?''tanong niya
''I'm your girlfriend..! you supposedly know my name..?'' balik kung tanong sa kanya kala ba niya siya lang marunong magtanong. Tapos Englis yon ah para social pakinggan with honor kaya ako dati.
''Silly I'm Nathan. Nathan Henderson.!''sagot niya ''How about you Baby what's your name.?''
Nathan pala ang pangalan niya bagay sa kanya
''I'm Kaine. Kaine Callado nice to meet you Nate.''sagot ko
''Nate..?''taka niyang tanong
''Oo ang haba kasi ng Nathan ''sagot ko
''As you wish Baby call me Nate''naka ngite niyang sagot
''Dito ka nagtra-trabaho Baby..?''marunong naman pala siyang magtagalog eh
''Oo bilang isang waiter '' proud kung sagot ko wala namang nakakahiya sa trabaho ko at isa pa para din to sa ikabubuti namin ng kapatid ko.
''Are you still studying..?'' tanong niya
''Hindi na mas kailangan kasi yon ng kapatid ko at isa pa kulang lang yung sweldo ko para sa aming dalawa ''
Gustohin ko mang mag-aral kulang parin yung pera ko at isa pa mas priority ko yung kapatid ko. Kung hindi siguro ako tumigil sa pag-aaral ay baka nasa Third year college na ako ngayon.
''So you really wanted to study.?But your money is not enough.? Anyway where's your parents .?'' Tanong niya
Hindi parin pala ako sanay
Akala ko naka mov on na ako sa nangyari dati, hindi parin pala it's been eight years since they both died because of car accident.
''Patay na sila'' masakit parin talaga alam ko naman na hindi lang yon basta-basta na car accident lang. Hindi malakas kung magpa takbo ng kotse si Dad.
''I'm sorry for asking Baby, pero saan kayo naka tira ngayon..?''nag-aalala niyang tanong.
Masarap pala talaga pagmay nag-aalala sayo simula noong namatay sila Mama wala ng nag-aalala saamin ng kapatid ko.
''Why are you crying Baby.?may masakit ba sayo.?''nag-aalala niyang tanong.
tumulo na pala ang luha ko ng hindi ko na mamalayan.
''Pasinsiya na ah '' masaya lang talaga ako na may nag-aalala sa amin at hindi ko ina-asahan na siya yon ''masaya lang kasi ako dahil may nag-aalala saamin ng kapatid ko''
''Don't worry Baby nandito lang ako..'' ani niya sabay yakap sa akin ng mahigpit
''Salamat ah kahit ngayon lang kita nakilala magaan na agad ang loob ko sayo''
''Ahem''
End of Chapter 1
Thank you sa Name
Cyril Thea Mallorca
- Writer
