The Crestfallen Warrior

Chapter 4

“TAMA BA ito Sophia?” I asked through the screen of my phone.

I was cooking a dish for everyone and I asked Sophia’s help. Apparently, she didn’t know the dish is for them, since she’s one of my bodyguards too.

“Iharap mo ako sa niluluto mo.”

Hinarap ko ang phone ko sa kaldero at hinalo ko ito. Amoy na amoy ko ang niluluto ko.

“Mukhang masarap ang adobo mo..” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

“Kare-kare iyan Sophia. ‘Diba iyon ang niluluto ko?”

“Oh damn! Right right. Oo nga pala. Buti na lang wala ako diyan.”

“What?” I asked her.

“H-ha? Ano.. I mean.. Sayang wala ako diyan.. Oo tama.”

I nodded. Sayang wala siya. Sana masarap ang kare kare. I’ve been cooking different unnamed dish. Buti ngayon kahit papa’no may pangalan na. Kare-kare pala ‘to? Bakit sabi niya adobo?

“Oh siya! Mukang okay ka na. I have to go na ha.” Tumango ako at nagpaalam. Pinatay ko ang phone ko at nilagay sa bulsa.

“Hmmm.. Amoy sinigang!”

Lumingon ako sa nagsalita. It was Rim. Nakatayo ito at nakatukod ang dalawang kamay sa mesa. Mukang bangong bango sa sinigang ko. Teka? Sinigang? ‘Diba kare kare ‘to?

“Pero.. Kare-kare ‘to Rim.”

Dumulas ang kamay niya sa mesa kaya muntik na siyang sumubsob. Lumipad ang tingin ko sa lalaking kakapasok lang at diretsong nakatingin sa akin. His gaze makes my heart thump hardly. 

“Bakit amoy kare-kare?” He asked. Nilingon siya ni Rim na nagtataka ang mukha.

“Seryoso ka diyan Kobe? Wala ka bang smelling disorder?”

Sinamaan siya ng tingin ni Kobe at agad naman itong umiwas. Tumawa siya ng pagak at bumaling sa akin.

“Sabi ko nga wala. Ikaw talaga nagbibiro lang ako. Highblood mo talaga fafa Kobe. A-ahh naalala ko may lakad pala ako.”

Patalikod na siya nang maalaala kong pakainin muna siya kasama ang team mate. “Rim! Tawagin mo ang ibang member ng team. Kumain muna kayo.”

Napahinto ito sa paglalakad at unti unting lumingon sa akin. Dumako ang tingin niya kay Kobe na nagmamakaawa ang mukha. His eyes looks like he’s asking for help.

“Go ahead Kobe. 30 seconds dapat nandito na kayong lahat.” Kobe sat in the chair and inhaled deeply.

Agad akong tumalima at naglapag ng mga pinggan at kubyertos sa bawat upuan. Wala pang ilang segundo ay sunod sunod ma nagsidatingan ang mga bodyguards ko at kaniya kaniyang upo. Sa tabi ni Kobe umupo si Rim at hindi mapakali at panay ang tingin kay Kobe.

“Ano.. Ahmm. May meeting p-pala ako..” Saad ni Rim.

“With?” Kobe asked in a dangerously tone.

“With.. With my dogs. He.he. Pero cancelled daw eh.”kamot ulo na sagot ni Rim.

“Naintindihan mo sila Rim?” Tanong ng isa.

“s**t! Rim translate mo naman ang usapan namin ng aso ko.” At nang isa.

“Ano sabi Rim?” Natatawang dagdag ng isa.

“Sabi niya mga gago daw kayo at goodluck tummy!”

“Sinong tommy?” I asked. Is it tommy or tummy? Feeling ko kase slang ng tommy ang sinabi ni Rim.

“H-ha? Si tommy? Ano.. Iyong alaga kong daga. Kinain ng pusa eh. K-kayo ayon..” natatawang sagot ni Rim.

“Enough.” Kobe spoke with authority.

Matapos maglagay ng bandehadong kanin ay bumalik ako sa kaldero at nagsandok ng kare-kare. Dahan dahan ko itong nilapag sa gitna ng mesa. Napatingin silang lahat sa niluto ko. I can see how their adams apple move. Mukhang natakam sa niluto ko.

Isa isa ko silang nilagyan ng ulam dahil parang walang gustong kumuha. Maybe they are shy. When I reach Kobe’s plate, medyo dinamihan ko ang lagay ko dahil alam kong paborito niya iyon. Naiwan sa ere ang kamay ko nang biglang tumawa si Rim. Nilingon ko siya at agad namang natahimik. Namutla ito nang sa kaniya naman ako bumaling.

Ako na mismo ang naglagay sa pinggan niya. This time mas marami ang nilagay ko.

“T-teka ang dami naman Dominique..”

Ngumiti muna ako bago sumagot. “I saw how you almost fell kanina when I say the word kare-kare. So I guess it’s your favorite right?”

Nanlaki ang mata niya at nahihirapang lumunok.

“K-kare-kare ‘to dominique?” Nilingon ko ang isang bodyguard.

“Yup kuya simon.”

“Akala ko adobo eh” Dagdag niya.

Nakatayo lang ako sa gilid ni Kobe at pinagmamasdan sila kung paano nila tingnan ng mabuti ang kare-kare. Ganiyan ba sila ka amaze.

“Hindi ka ba kakain?” Kobe asked. I shake my head and answer. “Nope. I’m done.” Tumingin ako sa kanila at ngumiti. “Kain na kayo! Huwag kayo mahiya.”

Sumubo si Kobe ng kare-kare at natigilan. Lahat ng nasa lamesa ay nakatingin sa kaniya. He chew the food and swallowed it.

“Buhay ka pa?” Rim asked. I furrowed my eyebrows. Gano’n ba kasarap ang luto ko? Uminom si Kobe ng tubig at nginisihan si Rim.

“All of you. Eat. Now.” His voice is calmly dangerous. Parang nagbabanta.

They started eating and I’m so happy. I saw how fast they eat. Parang mauubusan. Nag aagawan din sila sa tubig at baso.

“Pahinging tubig!”

“Ulol! Akin ‘to!”

“A-asan ang CR..”

“Mamatay na ako..”

Kumunot ang noo ko sa reaksiyon nila. Siguro sobrang busog nila kaya nagsakitan ang tiyan.

“K-kobe.. P-pakisabi kay Rese mahal ko siya.. P-punta kamo siya sa burol ko..”

Saad ni Rim na humahagolhul sa harap ng pagkain pero wala namang luha. Bawat subo niya ay inom ng tubig ang kasunod. While Kobe is eating silently. Tumungo ako sa kaniya at nagtama ang paningin namin. Kumabog ang puso ko dahil sa mga mata niyang nakakalunod.

“M-masarap?” I asked nervously

Nagpunas ito ng labi gamit ang table napkin at ngumisi. That smirked makes all the butterflies in my stomach go wild. Lumingon siya kay Rim na umiinom ng tubig at numutla.

“The kare-kare tastes good. Right Rim?”

Tumingin si Rim kay Kobe at akmang ibubuga ang tubig pero sinamaan siya ng tingin ni Kobe. Kaya imbes na ibuga ay nalunok niya iyon. Umuubo ubo pa itong tumango tango.

“A-ang sarap ng KarDobSi..” sagot niya.

“Kardobsi?” I asked. I thought it’s Kare-kare.

“Kare-kare, adobo and sinigang in one.” Humawak siya sa ulo niya at sa tiyan. He look depress. Maybe he didn’t know how to express his feeling towards the food.

Kobe stood up and face me. “Thank you for this Dominique. I’m done. Pupunta muna ako sa kwarto ko.” Nakangiting sabi niya sa akin. Bago tumingin sa mga kasama niya. “At walang tatayo hangga’t hindi niyo nauubos ang pagkain niyo.” Matapos sabihin ay mabilis itong naglakad palayo. Nakita ko pa ang paghawak niya sa tiyan niya bago tuluyang umakyat sa kwarto niya.

When Kobe left the table. The men stood up too. They are all done except Rim. He’s just there eating with his hands on his stomach. Ang iba namang nagsitayuan ay nagtakbuhan. Ang iba ay dumiretso sa cr na malapit sa kitchen. Naghihilaan sila. Ang isa naman ay gumagapang sa hadgdan papunta sa taas.

“Tangina mo hugo! Bilisan mo!”

“f**k you kayo! Nauna ako!”

“Hugo papasukin mo akong hayop ka! Lalabas na!”

Pinagmamasdan ko lang sila nang biglang tumayo si Rim. His hands gripped his stomach. He’s sweating too. Agad siyang tumakbo papunta sa taas at binuksan ang pinto ng inuukupa niyang kwarto.

Sumunod naman ako sa kaniya at tiningnan ang gumagapang na si simon. Nasa huling baitang na siya at pagapang paring tinungo ang isang kwarto. “Mamatay na ako..” He said while Rim is trying to open his room.

“Putangina! Bakit naka lock?! Tangina talaga! Oh s**t! Lalabas na talaga!”

Bigla namang may dalawang tumakbo sa gilid ko at papunta sa guest room.

“Hayop ka Jako! Ako muna!”

“Tangina mo! Kunti lang kinain mo ang dami ng akin!”

Kibit balikat akong naglakad papunta sa kwarto ko. I smiled sweetly. At least once in my life kahit papaano nasuklian ko ang pagod ng mga bodyguards ko sa pagbabantay sa akin.

I reach my room and jumped to my bed. I dial Sophia’s number. After 2 rings she pick it up.

“Hello Dominique! Ano may ibuburol na ba ako?”

Burol? Why? Is it because of the dish I cooked? Gano’n kasarap at talagang may mamatay? I chuckled a little.

“Si simon daw sabi niya mamatay na siya.”,I remembered.

“s**t!” Isang malutong na tawa ang narinig ko sa kabilang linya.

“Sophia tinirhan kita ng KarDobSi.” Napangiti ako ng malaala ko ang tawag sa niluto ko.

“Oh hell?! Teka Kardobsi?”

“Yup! Kare-kare, Adobo at sinigang in one!” I cheerfully answered.

“Holy f**k?!”

---