Nang makabawi sa pagkabigla ay parehas silang nagkatinginan ni Ada. Ang klase ng tingin sa kanya ng kaibigan ay 'yong tipong nagsasabing marami siyang dapat na ipaliwanag. Tumikhim si Mardy at nag iwas ng tingin. Gustuhin man niyang iwasan ang kaibigan ay alam niyang hindi naman siya nito tatantanan.
Mas makulit sa kanya si Ada at dito yata siya nagmana. Mula ng umuwi siya sa bahay na ito tatlong taon na ang nakakaraan ay ito ang una niyang naging kalapitan ng loob. Ang sabi nito ay magkaibigan talaga sila mula pagkabata.
"Sino 'yon Mardy?! " halos kuyugin siya nito paharap dahil ayaw niyang tumingin ng deretcho.
"Wala yon. B-baka naawa lang sakin." sabaw niyang sagot na alam niyang hindi nito paniniwalaan.
Tinaasan siya ng kilay ng kaibigan at sumunod pa sa kanya sa kwarto.
"ETCHO
