Chapter 5
288 Words
C h a p t e r 5
Sandra P.O.V
Walang nakakaalam Kong Anong Oras o panahon ako mawawala sa mundong to kaya Naman Sinusulit Kuna ang bawat Araw sa aking Buhay baka Kasi Isang Araw matumba nalang ako at hinanghina na
Nasabi narin sakin ni Doc na Ingatan ko Ng mabuti ang sarili ginawa ko Naman yun kahit paano eh Naalagaan ko Naman ang aking sarili na dati Kong napabayaan
Pagkauwe ko tumanbad agad sakin ang Tahimik na Bahay halos mabingi ako sa katahimikan
Ako nalang ang naiwan sa Pamilya kaya wala akong makakapitan
Miss Kuna Sila subra
-flashback-
Nagkakantahan kami at nagsasayawan Hindi ko mapigilang Hindi tumawa Ng Malakas sa tuwing gigiling si kuya sa harapan Namin
"Hahahahah" tawa ko papunta kami Ngayon sa Palawan gamit ang bus na rent nila papa at mama Kasama din Namin Ngayon Sila Tito at tita pati narin mga pinsan ko
Ito na ata ang pinaka masayang Araw na Ng yari sa Buhay ko walang problemang iniisip tanging pagtawa lang ang naririnig at masarap na simoy Ng hanging
"Mama malapit Napo ba Tayo" tanung ko Kay Mama
"Oo anak malapit na" Sabi nito
Huling narinig ko nalang ang daing nila mama at papa pati ni kuya Ganun din ang mga pinsan ko
Pakiramdam ko Mamatay nako nasiging nalang ako sa Isang Hospital Dito sa Palawan Sinabi Nila ang Ng yari at Hindi ko Kinaya yun Nabungo ang bus na sisakyan Namin Ng Isang Tark at dahil don Tumama ang Ulo ko Ng napakalas at namatay ang Mahal ko sa Buhay
-end flashback-
"Huhuhu Ma,pa,kuya mag kikita na po Tayo hintayin nyo lang ako" iyak Kong Sabi Hindi kuna nagawang pumunta sa kama para humiga nakatulog nalang ako sasahig na Umiiyak
- Writer
