THE DEAD IS NOT YET END

Chapter 12: THE SITUATION

"W-we need to get out of here."

"let's go, mister."

"Yeah let's—hey wait, you walking in a wrong way!"

Mabilis na litanya ng binata sa batang babae nitong kasama. Napansin kasi nya na iiba ang direksyon na gusto nilang puntahan, pero isang nag tatakang tingin lang rin ang ibinalik nito.

"Why Am I wrong? Nakita ko po na dito dumaan ang pakay ko."

"P-pero mapanganib ang nag hihintay sa direksyon na yan, kailangan natin umalis dito."

Marahan pa na paliwanag nito habang ang kanyang atensyon ay nakatuon sa kasama upang ito'y sanang konsintehin.

Ang balak kasi nang bata ay pumunta sa kanina nyang pinang-galingan kaya't ganoon na lang ang labis na takot nito dahil alam nya kung ano ang nag-hihintay sa kanila doon kung sila ay tutuloy.

lalo na't, dun rin nang galing ang sigaw na kanilang narinig kanina, pero yun nga lang, Imbis na sumunod ang bata sa kanya ay binigyan nya lang ito nang ngiti sabay pag hawi sa kamay nito na naka-hawak pala sa kanyang balikat.

"Mister, I'm aware that its dangerous there, but still I don't waste some opportunity that somehow it offer to me."

"W-what do you mean by that?"

Tila parang hindi makasabay na anas ng binata, sapagkat ngayon ay mas lalo pa itong naguluhan sa kanyang kasama kung ano ba ang tumatakbo sa isipan nito?

Kumpara kasi sa mga ordirnaryong bata na kasing edad nang kausap nya ay nakaka siguro ito na umiiyak na sa takot ang mga iyon.

Pero itong kasama nya, imbis na lungkot at trauma ang maki-kita sa dalawa nitong mata ay nagpakita pa ito nang malaking ngiti kasabay ang ning-ning sa kanyang mata, matapos mag dilim saglit ang kanilang pwesto.

"That thing!"

Agad na turo nito dahilan para mas magulat pa ang lalaki, sapagkat ang tinutukoy nito ay isang halimaw na malayang lumilipad sa makulimlim na paligid.

"W-what the? what's that!?"

"Its a Flynkton!! hindi ako maari mag kamali!"

Natutuwang pahayag ng bata sabay habol nang tingin sa papalayong creature.

"F-flynkton?"

"lets go!"

"Huh!?—h-hey! wait for me!"

Anas agad nang bata sabay takbo kaya hindi na rin natapos nang kanyang kasama ang nais nitong sabihin. Pero gaya pa rin kanina, mas naging magulo pa ang kanyang isip dahil sa batang kasama nya.

'Who are you!?'

Pagkaraan na litanya sa isip habang walang humpay na tumatakbo sa madugong daanan.

------

"Aahh!! Help me—aaarkgh!"

"No, no!! lumayo kayo sakin, l-la—aaahh!! masakit! masa—aaahkkk!!"

Ang walang humpay na sigaw na umaalingaw-ngaw sa paligid ng auto service. Habang ang iba ay tuluyan nang nawala sa matinong pag-iisip.

"Aaarrkkk!!!"

"Ggraahhh!!"

Sapagkat ang creature na kaharap nila ay wala rin pagod na kumuha nang kanilang pagkain, kahit na sobrang gulo na nang kanilang tanawin ay naha-hanap pa rin nang mga ito kung saan nag tatago ang mga hina-hanap nila.

"Everyone! Bilisan nyo!!"

Hiyaw pa ni flank na walang humpay ang pag humpas sa mukha nang mga halimaw na gustong lapitan ang ibang mga tao na pumapasok sa shuttle bus.

"bilisan nyo naman po pumasok wag po kayong paharang-harang."

"Aray ko! kanina ka pa nanunulak, nakikita mo naman maliit ang pintuan!"

"Wala akong pakielam! bakit kasi ang taba mo!? tang*na naman bilisan mo!"

"P*ta, kanina ka pa!"

Sabay suntok nito sa kanyang kausap dahilan upang mawalan nang balanse ito at nadamay pa ang ibang mga kasama nya.

"Aray!"

Daing naman nang iilan hudyat upang makuha ang atensyon ni flank, at gulat na napatingin ang binata sa kanilang direksyon nang makita nito ang mga natumbang estudyante habang ang isang estrangherong lalaki na tuluyan nang nakapasok sa bus ay abala lang sa pag pagpag nang dumi sa suot nyang tuxedo suit.

"Mukhang hindi mo ako naki-kilala! kaya dapat lang yan sa iyo! Inutil!"

Litanya pa nito habang idinuduro pa nya ang lalaki na hawak-hawak ang kanyang dumudugo na bibig.

Hindi naman mapigilan ni flank na mainis sa kanyang natunghayan, sapagkat para sa kanya ay nag sasayang pa ng oras ang mga ito.

"Hoy, ikaw tanda! Paandarin mo na ang bus at aalis na tayo!"

"P-po, pero hindi pa naka-kapasok ang i—"

"Wala akong pake! nandito na sa loob ang mga importanteng tao, kaya paandarin mo na!"

"P-pero—"

"Sabi nang!—"

"What's going on there, Jake?"

Putol ng salarin sa sasabihin ng lalaki dahilan para mapalingon ito at alanganin napangiti.

"A-ah, th-there's nothing wrong here, ms. lily."

"I see...But I'm talking about is that."

Turo ng estrangherang babae sa labas nang mapansin nito ang kaguluhan, kaya ang kausap nya ay napalingon din sa itinuro nito at mabilis naningkit ang mata nang mapansin nya ang isa nitong kasama ay abalang nakikipag-away sa labas.

"Ano ba! paraanin mo kami!"

"Wag nyo po harangan ang daanan!"

Ang iilan na sigaw nang mga tao sa labas habang inis na nakatingin sa matabang lalaki na patuloy pa rin nakaharang sa pintuan. subalit imbis na sundin ang mga pinag-sasabi nang kaharap nya ay isang ngising naka-kaloko lang ang kanyang binalik.

"Hindi ba kayo nakaka-intindi sabing puno na ang bus, wala nang bakante para sa inyo!!"

Sabay tingin sa lalaking sinuntok nya kanina lang na si brian pala.

'Bakit ba napa-palibutan ang lugar na ito nang mga ganitong klaseng tao?'

Naka-kamatay na tingin lang rin naman ang naibalik ni bryan sa lalaki habang napa-isip nang malalim.

'Kung tutuusin ay nag sisinungaling lang din ang baboy na yun."

Dugtong pa nya habang marahan ng tumayo at kinuha ang nabitawan nyang hammer upang ihampas lang din sa creature na balak sanang dakmain ang kanyang katabi.

"Eiiiekkk!!"

"Aaahhhh!!!"

Kaya kahit napa-padaing sa sakit ang creature ay naging dahilan pa rin ito upang maging tuliro pa ang kaniyang kasama at nag makaawa na sa matabang lalaki.

"Parang awa mo na! papasukin mo kami!"

"Ayaw ko pang mamatay!!"

Naiiyak na sabi ng iilan, hudyat upang mainis pa lalo si brian at agad ulit nilapitan ang lalaki.

"Sabi nang puno na ang bus—aackkgh!!"

Para lang patigilin ito sa kanyang sasabihin sa pama-magitan nang hawak nyang hammer at walang pasubali hinampas nito ang tyan ng estranghero, dahilan rin upang maalis ito sa pintuan na kanina pa nito hina-harangan.

"Masyado ka kasing malaki kaya napuno ang bus."

malamig na litanya pa nito kasabay ang mabilisan pag pasok nang mga kasamahan nya sa loob na labis ikinanuot naman nang noo nang estrangherang babae kung bakit madami na itong naging kasabay.

"what's going on jake? bakit sila na-andito?"

"u-uh ma'am kasi—"

"Did you mean to mishear me?"

"No, hindi po ma'am, its just that ito na lang kasi ang bus na pwedeng masakyan dahil ang iba ay nasira at nasunog na po."

"so you mean that my bus is exclusive for everyone?"

"N-no miss, that's not—p-please forgive me miss, I-I will try to get them out."

Ang nau-utal na pahayag ni jake sa kanyang kausap bago ito mabilis nag lakad papunta sa isa nyang kasama na ngayon ay nakahandusay pa rin sa daraanan.

Habang ang babaeng iniwanan nito ay taimtim lang pinag-mamasdan ang kanyang paligid habang nasi-silayan sa dalawang nyang mata ang bahid nang sama ng loob, hindi dahil sa kanyang mga kasama kung hindi sa kina-lakihan nyang phobia...

Agoraphobia, in other terms fear of crowded places. Patuloy pa rin ito sa kanyang pagmamasid hanggang sa hindi nito namalayan na may nakatabi na pala syang isang estrangherang babae na tila'y na curious rin ito sa tinitignan nang kanyang katabi...

"Is that your father?"

Pagkaraan na tanong nito hudyat upang biglang mapalingon ang babae na may malaking gulat at katanungan sa kanyang mukha.

"I-I mean, tatay mo ba yun tinitignan mo sa harapan?"

kanya pang pag-uulit matapos nito matuklasan ang reaksyon nang kanyang katabi na akala mo'y may mag babago na sa reaksyon nito sa pangalawa nyang tanong.

"uhm...may dumi ba sa mukha—"

"Leave"

"Huh?"

"Leave"

Mariin na sagot nang kanyang kausap na animo'y pina-pahiwatig na hindi nagka-kamali nang dinig ang kausap nito, pero imbis na sumunod ang kanyang katabi ay mahinhin nya lang itong binigyan nang ngiti.

"Don't worry, I'm not bitten...Marami lang akong bahid ng dugo but I'm safe."

Kanya pang paliwanag na akala mo'y ganoon dahilan ang tinutukoy ng dalaga, but instead na mapakalma nya ito ay mas lalo pa itong sumimangot.

"I'm not telling you to explain, I'm telling you to leave."

Mapanlait na litanya, dahilan upang ang kanyang kausap ay mapa-buga din nang malalim na hininga at inayos na lang ang kanyang pagka-kaupo na tila ba'y parang hangin na lang ito kung umakto.

"I can't do that, instead, I wanted to live. Kung hindi mo gusto ang prisensya ko, just imagine me as an air."

Kanya pang paliwanag bago ito tuluyan tumahimik at naisipan na lang tumingin sa malayo, dahilan upang manahimik na lang din sa tabi ang babae.

Subalit habang tumatagal dito nya napansin, na sobrang naka-ka+kilabot at naka-katakot pala ang tinig na nang gagaling sa kanyang paligid, kumpara sa biglaan pag-usap ng estrangherang babae na walang pasubaling tumabi sa kanya...