NAALIMPUNGATAN si Luisa nang umagang iyon at nagising na nasa isang estrangherong silid na siya. Malamig ang loob ng silid dahil sa malamig na hangin na pumapasok sa loob ng nakabukas na pinto ng terrace. Mula doon ay naririnig ni Luisa ang huni ng mga ibon.
Maingat siyang bumangon saka tumingin sa paligid. Agad siyang nakaramdam ng lungkot nang bumalik sa kanyang alaala ang mala-paraisong lugar sa gubat kung saan naroon ang dampa ni Levi. And the birds chirping reminds her so much of that place. Luisa slowly closed her eyes.
“Levi… hindi na ba talaga kita makikita? I missed you so much, Mahal,” pagkausap niya dito sa isipan.
Biglang napadilat si Luisa nang bumukas ang pinto at pumasok doon si Lydia. Agad ngumiti ang kaibigan nang makitang gising na siya.
“Good morning,” magiliw na
