NATHALIE'S POV
Kanina pa kami naglalakad. Saan ba talaga kami pupunta? Narito kami sa kweba. Hindi ko nga alam kung paano ako napunta dito dahil sa sobrang dilim at tanging gasera lang ang nagbibigay liwanag sa amin. Nagpalabas ako ng apoy at lumiwanag nga.
Nang huminto siya ay nauntog ako sa likuran niya at saka sumilip sa harap at tiningnan kung bakit. Bigla na lamang ito huminto at doon ko nakita ang labasan. So, kaya niya pala ako hinila ay dahil tinulungan niya akong makaalis sa lugar na ito.
Hindi pa ako nakakapagpasalamat ay nawala na siya sa harap ko. Nang maglakad na ako palayo doon ay narinig ko muli ang pamilyar na boses.
“Master! Patawad kung nawala kayo sa paningin ko. Paano na lang kung may nangyaring masama sa iyo?"
Masyado namang OA itong isang ito.
“Oh, tama na. Nan
