Unang naramdaman ni Kerem ay ang lamig, isang lamig na tumagos sa kanyang mga buto at nawalan siya ng hininga. Ang malamig na tubig ay binasa ang kanyang mga damit ngunit hindi niya pinansin ito. Hindi bababa sa dalawang minuto na lang at lubos nang lulubog ang sasakyan. Nagmadali ang kanyang mga kamay upang lumangoy papunta sa kanya habang ang tubig sa paligid ay nagsisimulang magiging pula at medyo kumikinang dahil sa mga combustible na umaagos mula sa sasakyan.
Ang tindi ng pagkahampas ng aksidente.
Nang makarating siya sa bintana, sinubukan niyang hanapin siya. Ang ilaw mula sa tulay ay makakatulong ng kaunti ngunit malakas na kadiliman pa rin ang paligid at halos hindi makakita ang kanyang mga mata ng kahit anong hindi metal. Ang kanyang mga kamay ay puno ng desperasyon at sinubukan
