Lucha por nosotros
1563 Words
Kinabukasan bumisita ang mga professor ni Afsheen at mga malalapit na kaibigan mula sa unibersidad kung saan siya nag-aaral . Napuno na ang hallway nang naturang hospital sa daming bumibisita. Idagdag pa ang mga reporters sa labas nang hospital na nais siyang makapanayam tungkol sa biglaang pangyayari. Naging world wide coverage news ang kanyang pagka panalo at pag-iyak kahapon sa pagkatanggap nang masamang balita tungkol sa kanyang ama.
Ayaw muna ni Afsheen na makipag-usap sa mga reporters. Kaya ang kanyang University president at ang kanyang nakatatandang kapatid na si Adrian na ang kumausap sa mga reporters na nag-aabang sa labas. They asked them to understand the lady's privacy first, and pray for the father who is on the brink of death.
They are all congratulate Afsheen for winning the competition yesterday. And encourages her that she will not lose hope in the test what she is facing now. If the belief in God is vast, God will surely answer the prayers.
Nagsi-uwian na ang mga bisita, ngunit si Mrs. Aragon ay nanatili muna sa kanyang tabi. She is sorry for the incident. And advice her to be brave dahil isa lang itong pagsubok sa buhay. Habang nag-uusap sila tumawag ang anak nitong nasa New York na si Jeremy Aragon. Dahil nalaman na rin nito ang nangyari sa ama ni Afsheen. Sinabi nang ginang sa anak na nasa tabi nito si Afsheen. Then he asked his mother if he could talk to Afsheen for a moment.
"Afsheen, my son Jeremy wants to talk to you for a moment." Binigay na nito sa kanya ang phone kaya hindi na siya nakapag-hindi. Dumistansiya naman ang ginang para makapag-usap sila nang masinsinan.
"H-hello"
"Hi Sheen, I won't ask if you're okay because I know you are not. Just be brave baby. Tito Marcus is a fighter, just trust him that he won't leave you." Naiyak nalang si Afsheen habang nakikinig sa mga sinabi ni Jeremy.
"We will send Papa to New York for his treatment. This is the only way we know to save him. Sana mabigyan siya nang himala at mabigyan nang pagkakataon maka-survive sa tulong nang advance technology diyan sa New York."
"When are you going to move uncle here?"
"Kuya Clarence will process all of the documents they need. Maybe tomorrow we can send him there. We need to get him to new york as soon as possible."
"Are you going here too, right?"
"Nope. I will not come, I will be left here in Canada with Cedrian. Only my mom, Gracey, Aliyah and other maids were with them. Another thing is that they need to get away first for their security. Because they shot my father with intention."
"Do you think you will be safe if you are left there in Canada?" Jeremy asked.
"I have to face the consequences. I have to be strong so that all the hard work of my parents will not go to waste. I have to face them, I have to fight for my rights as a daughter."
" Sheen baby, you don't know the culprit, you never know what they can do."
"I'm going to visit dad in New York sometimes, don't worry anyway and everything will be okay. I'll hang up the phone now, take care....bye!."
" Baby I m----, tot tot tot.........
Hindi na natuloy pa ang dapat sabihin ni Jeremy dahil naputol na ang linya.
Umuwi naman ang ina ni Afsheen sa kanilang tahanan upang maghanda nang iilang kagamitan na dadalhin nila patungong New York. Actually, ihinahabilin na nang ginang sa mga kasambahay ang mga gamit na kakailanganin nilang dalhin. Si Jaylyn ay maiiwan para may kasama sina Afsheen at Cedrian. Mahigpit namang ihinahabilin ng ginang sa mga security na kailangan nila ang dubling pag-iingat dahil sa nasa paligid lang ang kalaban.
Jaylyn, ikaw na ang bahala kay Afsheen at Cedrian. Huwag mo silang hahayaang umalis nang bahay na walang kasamang gwardiya. Talagang hindi ko na mapipigilan ang panganay ko sa nais niyang gawin. At ang restaurant ikaw na rin ang bahalang mag-monitor. Alam kong kalabisan na ang aking kahilingan dahil alam kong mape-pressure ka dahil graduating students ka sa culinary arts. Pero wala na akong ibang makakapagtiwalaan bukod sa'yo jay. Hindi ko lahat pweding i-atas kay Clarence dahil may trabaho siya at siya pa ang hahawak sa pamamahala sa Della Torres Ranch for the meantime.
"Don't worry tita Sylvia, gagawin ko po hanggang sa abot nang aking makakaya." Si Jaylyn.
Sa isang sulok naman ay may isang tahimik na nakamasid. At tuwang-tuwa sa mga nangyayari. Nagbubunyi dahil maisasakatuparan na nito ang plano. Si Norian ang ipinadala ni Edgardo para magpapanggap na katulong ng mga Della Torres. Si Edgardo Hererra ang bunsong kapatid ni Sylvia Hererra na nalulong sa sugal at ipinagbabawal na gamot. At ang nag-utos kay Norian para nakawin ang mga mahahalagang dokumento nang mag-asawa.
"Ben!" tawag ni Sylvia sa personal driver.
"Ikaw na ang bahala sa dalawa kong mga anak. Huwag kayong umalis nang bahay na walang kasamang gwardiya."
" Areglado madam, ako na ang bahala sa dalawa"
*****
Kinabukasan oras na para lumipad papuntang New York ang pamilya ni Afsheen. Lulan sa private airplane ni Clarence. Kasama rin ang daddy Elmer at mommy Mela niya na pupuntang America. Apektado din ng sobra ang daddy niya sa mga nangyayari dahil alam naman ng lahat na si papa Marcus niya ang kinamulatang kapatid at ama nito mula nang maulila sila sa mga magulang.
Hinawakan ni Afsheen ang kamay nang kanyang ama sabay sabing "Papa, magpapagaling ka doon, huwag mo kaming sukuan. Kami ang gawin mong lakas para bumalik ka sa kung saan kami naghihintay sa'yo. Ikaw rin ang magiging lakas namin para lumaban. "Pangako papa, ipaghihigante kita."bulong ni Afsheen sa tainga ng kanyang ama sabay pahid ng kanyang mga luha. Hinalikan ni Afsheen ang ama sa noo.
"Lucha por nosotros papá."
Kuya Afzal calling......
"Hello kuya how are you po?"
" I'm fine here Afz, how about you? How's papa now? Bakit hindi ninyo agad ako tinawagan kahapon? Ganyan na ba kayo pag magkaka-emergency kakalimutan na ang iba."
"Kuya, I'm sorry! We transferred him to New York. They have already flown to New York with kuya Clarence's private airplane. Kasama sina daddy, mommy, Gracey, Aliyah and mama."
"Ikaw at si Cedrian nagpa-iwan diyan sa Canada?"
"Oo dahil kailangan kami dito. Besides, naandito pa naman si kuya Adrian. He will fixed some matter muna bago siya uuwi nang pilipinas."
"Paano ba nabaril si papa?"
'They intended to kill papa". Pamilya ni mama ang mga salarin. Pero kailangan ko pa nang sapat na mga evidence para kasohan sila."
"Paano kung ikaw naman ang barilin nila? Isa kang babae Afsheen for pitty sake, anong laban mo sa mga yon. Iniwan mo pa talaga si Cedrian sa poder mo, paano mo mapoprotektahan ang bata?"
"Bye kuya, I'll talk to you later."
"Af----tot tot tot, hindi na pinatapos ni Afsheen ang nais pang sabihin nang kapatid. Mas lalo siyang naiinis kapag sinasabihan siyang isa lang siyang babae. Ano bang problema sa mga babae? Porke ba nakapalda hindi na pweding pakipag sabayan sa laban. Kapag babae ba kailangan talaga maging Maria Clara para puriin. F*CK them all, the hell I care kung babae ako. Hindi ako tibo, pero kaya kung makipaglaban nang p*****n.
Bakit ba palagi nila akong minamaliit? Eh matangkad naman ako. Bakit palagi silang naka depends sa edad ko? Paligsahan ba nang edad ang dadaluhan ko? Paranoid na ang mga tao sa paligid ko. Sa dami kong problema na iisipin dumagdag pa sila.
Kinagabihan tahimik na ang paligid nang biglang naalimpungatan ni Afsheen ang mahinang kuluskos sa kong saan. Using her sharpness in the noise around. Dahan-dahan siyang bumangon, walang sapin sa paa na naglakad palabas ng kanyang silid. Sinisigurado din niya na sa bawat paghakbang niya hindi siya makakagawa nang anumang ingay.
Confirm may taong pumasok sa kwarto nang kanyang mga magulang. Hinayaan niya muna sa balak nitong gawin, hindi niya ito sisitahin dahil kailangan niya nang matibay na evidence. Pwedi niyang magamit kung sino man ito.
Nang makalabas na ito nang silid nakilala niya agad... si ate Norian? Kaninong alipores ka? Anong pakay mo sa pamilyang ito?...mga katanungan sa kanyang isip.
Kinaumagahan umakto na para wala lang si Afsheen. Hindi niya pinapahalata ang nakikita niya kagabi, kailangan niyang sumabay sa agos. Malungkot na umupo sa hapag kainan. Iniisip ang pamilyang nasa malayo lalo na ang amang naka comatose. Mula sa malalim na pag-iisip biglang sumingit si Norian. Isa pa ang babaeng ito, kailangan niyang makausap si Clea sa bagay na ito.
"Señorita Afsheen, mag unwind po muna kayo para lumuwag naman iyang bigat ninyong naramdaman. Alam po naming mahirap tanggapin pero magpakatatag po kayo." Ang mala-anghel na payo nang aming magaling na katulong. Hilaw ko siyang ngitian, plastik aktingan baga.
"Ate Jaylyn, papasok po ba kayo sa school today?"
"Ay oo sheen, may exam ako ngayon pero pagkatapos dadaan ako sa restaurant nang mama mo. Ikaw ba wala ka bang pasok ngayon? Nasaan ba si Cedrian at kuya Adrian mo? Si Ced nasa kwarto pa niya may pasok yata ngayon. Si kuya nagpunta sa Rancho ni papa. Alam mo Naman dapat niyang fixed muna ang lahat bago siya uuwi nang pilipinas."
"Sige mag-iingat kayo dito mauna na ako. And one thing kapag aalis kayo nang bahay ang habilin nang mama nyo ay huwag niyong kalimutan."
"Sige po ate Jay, ingat din po kayo."
- Writer
