Pag-ibig sa gitna ng Silid-aralan

Chapter 8: Constructing Connections

Diana's POV

Maaga pa lang, ramdam ko na ang excitement ng lahat. Sunday ngayon, at inaasahan kaming lahat sa school para sa construction ng booth namin para sa Foundation Day. Habang papalapit ako sa school grounds, napansin ko ang kakaibang katahimikan ng lugar—hindi tulad ng usual na ingay ng weekdays. Parang may sariling mundo ang school kapag weekend, mas kalmado, mas serene.

Pagdating ko sa booth area namin, nakita ko agad si Anna Marie na kausap sina Maylene at Myzel. Si Rey at Francis naman ay abala na sa pagse-set up ng mga materials na binili namin kahapon. Napansin ko rin na halos lahat ng kasama ko ay naka-focus sa kanilang mga tasks, tila determined na matapos ang booth on time.

“Hey, Diana! Dito ka na!” tawag ni Anna Marie, with her usual bright smile.

“Good morning!” bati ko sa kanila habang lumalapit ako. “Mukhang maaga rin kayo ah.”

“Nai-excite kasi kami sa booth natin,” sabi ni Maylene, sabay ngiti. “And of course, kailangan perfect lahat.”

Tumango ako in agreement, then joined them in unpacking the supplies. Habang nagtatrabaho kami, unti-unti nang dumarating ang iba naming mga kaklase. Halos lahat ay nagko-contribute para siguradong ready ang booth for Foundation Day. Habang busy kami sa pag-aayos, bigla akong nakarinig ng pamilyar na boses mula sa likod ko.

“Good morning, team.”

Paglingon ko, nakita kong papalapit si Roel, may dalang ilang bags na puno ng supplies. Relaxed ang ngiti niya, as if wala siyang inaalalang problema.

“Hey, Roel,” sabi ni Anna Marie, may halong teasing sa boses niya. “Na-late ka yata.”

“Traffic,” sagot niya, though kita sa mata niya na nagbibiro lang siya. Lumapit siya sa akin at inabot ang isa sa mga dala niyang bag. “Here, para sa booth natin.”

“Thanks,” sabi ko, habang inaabot ang bag. Sinubukan kong magpakaswal, pero di ko maitanggi na may kilig akong nararamdaman. Lately, mas nagiging okay ang pakikitungo ko kay Roel—lalo na simula nung pinahiram niya ako ng Harry Potter series—but I still tried to keep some distance.

Habang inaayos namin ang mga supplies, naramdaman kong palaging nakatingin si Roel sa akin. Pero sa tuwing huhulihin ko siyang nakatingin, ngumiti lang siya at nagpatuloy sa ginagawa. Hindi ko maiwasang mapaisip kung ano ba talaga ang intensyon niya.

“Diana,” tawag niya habang inaayos namin ang display ng sweets. “Remember when you almost bumped into that wall dahil sobrang engrossed ka sa book?”

Napairap ako, pilit na pinipigil ang tawa. “Hindi ko na nga maalala eh. Ang tagal na nun.”

“Talaga lang, ha?” Roel teased, leaning closer. “Muntik ka na ngang magka-third eye.”

Pinandilatan ko siya ng mata, kahit alam kong di niya ito seseryosohin. “Kasalanan mo ‘yun. Kung hindi mo pinahiram sa’kin yung libro, wala sanang ganon.”

“Ah, so ibig sabihin, hindi ko na dapat ipahiram yung text book?” tanong niya, na may pilyong ngiti.

“Baka naman pwedeng ipahiram mo pa rin,” sabi ko, na may halong inis at amusement. “Pero this time, hindi ko na iisipin ang mga walls, okay?”

Tumawa siya, at parang walang ibang tao sa paligid, as if kami lang dalawa ang naroon. Pero bago pa masyadong maging obvious ang kung anong nararamdaman ko, bumalik na ako sa pag-aayos ng display. Kailangan kong maging focused.

As the day wore on, natapos din namin ang construction ng booth. The final result was more than we expected—everyone was tired but proud of what we accomplished. Sinuri ko ang bawat sulok ng booth, making sure everything was in place. Naririnig ko ang usapan ng mga kaklase, excited for the upcoming event.

While everyone was busy, bigla kong narinig si Anna Marie na tinatawag ako, “Diana, punta tayo sa canteen. Gutom na ako.”

“Sige, wait lang. I’ll just finish this,” sagot ko habang inaayos ang mga papel sa table.

Habang nag-aayos kami, lumapit si Roel sa akin. “Nice work today, Diana. I’m impressed.”

“Thanks,” sabi ko, trying to keep my tone casual. Hindi ko na hinintay ang reply niya at tumalikod na ako papunta kay Anna Marie. Pero bago pa ako makalayo, narinig ko ulit ang boses niya.

“By the way, Diana,” he said, his tone more serious this time, “I’m glad we got to work together today.”

“Yeah, it was… fun,” sagot ko, na medyo awkward.

He smiled again, pero this time, there was something different in his eyes, like he was trying to tell me something. Pero bago pa lumalim ang usapan namin, naputol ito nang biglang lumapit sina Richard, Venna, Maricel, Kevin, Daniel, Rosebell, at Cloudine.

“Hi, guys!” bati ni Venna habang yakap si Anna Marie. “Ang ganda naman ng booth niyo! Effort na effort!”

Ngumiti si Anna Marie. “Syempre, kailangan galingan. Kayo? Kamusta ang booth niyo?”

“Katatapos lang din namin,” sagot ni Richard habang tinitignan ang booth namin. “Pero parang mas maganda ang ginawa niyo, ha.”

“Wow, ang creative niyo naman,” sabi ni Rosebell, impressed. “Sino ang design master?”

“Group effort,” sabi ko, sabay tingin kay Roel na nakangiti rin. “Lahat kami nag-contribute.”

Habang nagtatawanan at nag-uusap kami, napansin ko si Cloudine na tumingin kay Roel. Hindi ko maiwasang mapansin na parang may interes siya kay Roel, though it was subtle. Hindi sila nag-usap, pero halata ang curiosity ni Cloudine.

“Tara, kumain tayo,” biglang yaya ni Daniel, na napapansin ko ring gutom na. “Nagutom ako sa kaka-construct. Game?”

Sumang-ayon ang lahat, at nag-ayos na kami para makaalis. “Magpapalit lang ako sandali,” sabi ni Anna Marie, at nagmamadaling pumunta sa restroom.

Habang nag-aayos kami, lumapit si Cloudine sa akin. “Diana, si Roel ba ang nag-lead ng group?”

“Hindi naman,” sagot ko, kahit na alam kong halatang interested siya kay Roel. “Nag-contribute lahat.”

Ngumiti si Cloudine, though halata na curious talaga siya kay Roel. “Mukhang okay naman siyang kasama.”

“Yeah, he’s okay,” sagot ko, trying to keep my tone neutral. Pero sa loob-loob ko, di ko maiwasang mag-isip kung bakit siya interesado kay Roel.

Habang naglalakad kami palabas ng campus, masaya ang kwentuhan. Si Cloudine, tila curious pa rin kay Roel, pero hindi siya nag-take ng steps para mag-usap sila. Ako naman, sinubukan kong mag-focus sa kwentuhan with my friends, kahit pa’t ang utak ko ay lumilipad kung saan-saan.

Habang naglalakad kami, naramdaman ko ang malamig na hangin ng hapon, na tila nagpapakalma sa akin. Pero kahit sa katahimikan na iyon, hindi ko maiwasang isipin ang mga nangyayari at kung ano pa ang maaaring mangyari sa mga susunod na araw.

Pagdating namin sa canteen, we quickly found a table and sat down. Lahat kami ay gutom na, so we didn’t waste time ordering food. “So, kamusta ang preparation niyo for Foundation Day?” tanong ni Richard habang naghihintay ng order namin.

“Okay naman, medyo nakakapagod,” sagot ni Anna Marie habang nag-uunat. “Pero worth it naman ang effort.”

“Kailangan talaga ng extra effort para mas maganda ang booth natin,” dagdag ni Maylene habang tinitignan ang ibang booths na nagsisimula nang mabuo.

“By the way, Diana,” sabay lingon ni Richard sa akin, “napansin ko, mas close ka na kay Roel ngayon, ha.”

Nagulat ako sa sinabi niya. “H-ha? Hindi naman…”

“Napansin lang namin na parang mas marami kayong time na magkasama ngayon,” sabi ni Venna na nakangiti.

bigla akong napatingin kay Cloudine na biglang naiba ang kanyang aura tila ba ayaw niya ang aming pinag-uusapan.

"mapapalitan naba si Daniel sa puso mo Diana?"sabay tawa ni Richard.

napatingin ako kay Daniel dahil sa sinabi ni Richard ngunit sa naka ngiti lang ito na parang walang pakialam sa nangyayaring pang-aasar ni Richard. Wala talaga akong puwang sa puso ni Daniel 1st year pa lang crush ko na sya pero sa tuwing mag attempt akong sabihin pinaparamdam nyang wala talaga syang interest sa akin kaya tinago ko na lang.

“It’s nothing,” sagot ko, trying to dismiss the topic. “We’re just groupmates. Siyempre, we have to work together.”

“Hmm, ganun ba?” sabi ni Maricel na parang may alam.

Nagpalitan kami ng tingin ni Anna Marie, pero bago pa lumala ang usapan, dumating na ang pagkain namin. Agad naming binaling ang usapan sa iba.