"Saan naman tayo ngayon? Nalibot na natin ang buong University. And I'm so tired," reklamo ko kay Chloe. Sobrang laki ng University na ito, lumubog na ang araw at halos balutin na ng dilim ang buong lugar. Pero si Chloe, I can't see tiredness in her face. Siguro ay dahil sanay na sanay na siya sa pasikot-sikot sa buong University. Nasanay na rin siya sa laki nito.
"Mayroon ka pang hindi nakikita. I promise this is the last part ng tour natin," masaya niyang sabi. Napangiti na lang din ako at tumango. Well, wala naman na akong magagawa. Ako rin naman ang may gusto na i-tour niya ako.
Naglakad kami palabas ng University. Pinagmamasdan ko lang si Chloe habang dire- diretso siya sa paglalakad. Nakakalayo na kami ng University, at hindi ko pa rin alam kung saan kami pupunta. Puro puno na ang
