Pushing The Limits

CHAPTER 3

HERA'S

DALAWANG araw na ang nakalilipas matapos akong samahan ni Mr. Aquino sa polisya. Kahapon nakatanggap ako ng impormasyon na muling may nabiktima ang mga lalaking binastos ako noong nakaraan. Nagreklamo daw ang babaeng biniktima sa pinakamalapit na polisya at nalaman ko na pareho kami ng sumbong. Halos hindi na mawari ang nginig ng kalamnan ko habang inaalala ang ginawa sa'kin ng lalaking 'yon.

I'm not sure why they don't get arrested, despite the fact that they're already doing numerous acts of stupidity. Pakiramdam ko mayroon silang kapit sa mga matataas na pulis kaya hindi sila nahuhuli, at never silang hinuhuli. If this continues, many women will be molested, and they will be traumatized. Kaya once na mahuli sila, never ko silang mapapatawad. They must take responsibility for the results of their actions. It would be better if they were destroying themselves rather than other people.

Ininom ko ang tsaa na pinagawa ko kay Manang. Nandidito ako sa garden, maaliwalas kasi ang panahon at maganda ang sikat ng araw. Kakatapos ko lang mag work out at ang sarap sa feeling kapag sariwang hangin ang dumadapo sa iyong balat. My family isn't here, only the servants and I are. Mom left with her friends and said she'd be back in the afternoon or evening. My Dad was busy with his work and my two sisters, Hershey and Herminia, were at school and would return later.

Sinubukan kong tawagan si Dad upang magtanong kung makakauwi ba siya mamaya but he didn't pick up the phone when I called. I think he's busy kaya hindi na ako tumawag muli, siguro naman makakauwi siya mamaya at makakasabay sa amin sa pagkain.

I looked at my back when someone tapped me. It's Manang. I got up and followed her after she told me that someone was looking for Dad. Hindi daw ni'to sinabi ang pangalan niya nguni't isa raw itong lalaki sabi ni Manang. One of the things I dislike about Dad is that he never lets us know if he has a visitor or not. Feeling ko nagiging makalimutin na siya which is nakakabahala.

"Yes, Velasquez residences?"

"Who the hell are you? Nasaan si Zaldy?" Kumunot ang noo ko at napatingin sa teleponong hawak hawak ko. Sino ang babaeng 'to? At bakit niya hinahanap si Dad? Mukhang hindi naman siya belong sa company ng kapatid ni Dad which is si Mr. Velasquez. She even swore at me.

Gustuhin ko mang ibaba ang telepono upang hindi na siya makausap nguni't tinuruan ako ni Mom ng magandang asal. I returned the telephone to my ear and spoke in a respectful way.

"Since you're wondering who I am, I'm Zaldy's daughter. Could you tell me why you're looking for my father and who you are, so that when he arrives, I can tell him that somebody is looking for him?" Walang sumagot sa kabilang linya ng matapos akong magsalita.

"Are you still there, Ma'am?"

Naghintay ako ng kinseng minuto nguni't wala ng sumagot sa tanong ko kaya kahit na nagtataka ay ibinaba ko ang telepono. Later, I'll ask Dad a question about the woman who is looking for him…. Wait, how did she get our telephone number when this telephone is exclusively for Mom and Dad's acquaintances? I mean her voice was strange to me, and I felt she couldn't be Dad's acquaintance from the way she talked to me. Kilala ako ng mga kaibigan nila Mom and Dad, miski ang boses ko.

Weird, right?

Bumalik akong muli sa kinauupuan ko at ipinagpatuloy ang pagpapahinga doon. Tatanungin ko na lang si Dad pag-uwi niya mamaya and if ever na they're friends I will tell him na sana baguhin ni Ma'am ang pananalita niya.

Dumating ang tanghalian at napagdesisyunan ko ng kumain. Ako lamang ang mag-isa sa hapag dahil ang mga maids ay kumakain na sa kanilang mini dining room. Kinuha ko ang aking plato at umakyat sa taas upang doon kumain, hindi ko rin kasi maistorbo si Manang na sabayan ako sa pagkain dahil kasabay niya na ang mga maids sa kanilang mini dining room.

Speaking of Manang, she has been working with our family for a long time. She started working for us as a maid five years ago however, when Mom tried to take her on vacation, lagi niya itong inaayawan, o kaya ay magdadahilan siya na mapapasang-ayon ka na lang.

Pumunta ako sa balcony ng aking kwarto habang hawak hawak ang aking tubig. Maaliwalas ang panahon ngayon, hindi mainit, hindi rin malamig. Sakto lang.

Bumalik ako sa loob ng tumunog ang aking cellphone. It's Mom. Bakit siya napatawag?

"Mom?" Hasik ko ng sagutin ko ang tawag. Ilang minuto akong naghintay dahil hindi siya sumasagot.

"Bakit ka napatawag Mom? Hmm? Wala akong ipapabili sayo I have no intentions of ruining your day with your friends. Just enjoy your day." Batid ko dito.

"Yes, okay take care. I love you."

Si Mom talaga kahit kailan. But I think she's okay na? I mean I could hear the sweetness in her voice when I spoke with her earlier. Siguro okay na sila ni Dad, kaya okay na rin si Mom. Buti naman at ayos na sila because If they don't get along. I don't know what I'll do. Mom's pride is strong as rock, and she isn't the first one to apologise if she's not at fault sa nangyari.

Pagkatapos kong kumain ay ibinaba ko na ang pinagkainan ko. Ako na rin ang nagreprisentang hugasan ang aking pinagkainan, matinding sapilitan pa ang nangyari sa amin ng katulong. Tungkulin niya raw na hugasan ang pinagkainan ng kaniyang amo, at hindi ko raw ito tungkulin.

Mabuti na lang at napapayag ko siya.

Pumunta ako sa living room dala dala ang aking phone. Kausap ko ang kaibigan kong si Raquel. I didn't ask her to go shopping with me because she was busy with her work. She has no free time either. She only has it if she takes a break. I think minahal niya na rin ang trabahong meron siya. She has no choice but to accept her situation. But, if she is bold enough to tell her parents that she dislikes her position, I would be proud of her.

Nagpapasalamat ako na hindi pinapakielam nila Mom and Dad ang gusto ko. Kung saan ako sasaya ay susuportahan nila ako. However, I gave them the power to speak when I made a stupid life decision. They have the right to speak when the path I want to take has the potential to wreck my life.

Alam naming lahat kung hanggang saan ang limitasyon namin sa isa't isa. Alam namin kung saan kami makikielam, o kung paano namin ide-deliver ang opinion namin sa isa't isa.

That's why I love my family more than anything.

I'm here because of them. We probably wouldn't be able to eat three times a day if it weren't for their help. Kaya mahal na mahal ko ang pamilya ko, susuportahan ka nila sa laban na meron ka para bumangon ka at lumaban.

I looked at Manang when she walked towards me and said something.

"Anak nandyan na ang mga kapatid mo." Nginitian ko si Manang senyales na 'sige salamat po.' Umalis siya sa harapan ko at itinuon ko naman ang aking tingin sa aming pintuan.

Maya maya bumukas ang pinto at iniluwa nu'n ang dalawa kong kapatid. Akala ko sila lang ang papasok, pero ng aking tingnan ay tatlo sila. Kasunod ni Hershey ang isa and it's a guy. He's Gerald. Napapadalas na yata ang pagpunta niya rito? I mean it's not a big deal, but before inviting a friend or classmate into the house, they must ask my approval or kila Mom.

Mukhang napansin nila ang presensya ko kaya sabay sabay silang tumingin sa'kin. Humarap si Hershey kay Gerald at may kung anong sinabi rito, pagkatapos nu'n ay sabay na naglakad papunta sa'kin sila Hershey at Herminia.

They both kissed my cheeks.

"Nagpaalam ako kay Mom, ate." Batid ni Hershey na para bang nabasa niya ang iniisip ko. Tumango ako bilang sagot sa kaniyang sinabi.

Nagpaalam na sa'kin ang dalawa kaya ako at si Gerald na lang ang nandidito. He was still in his pose, and he seemed to be uneasy because I was staring straight at him.

"Come here." Mabilis niya akong nilingon at naglakad papunta sa'kin.

"Maupo ka. Do you want something?" Umiling siya bilang sagot. Pagkatapos nu'n binalot ng katahimikan ang living room. Nakatingin lang siya sa lapag na para bagang ibang Gerald ang nasa aking harapan.

Walang nagsasalita sa amin hanggang sa nakita kong bumababa si Hershey. Nang makalapit sa amin ang kapatid ko, ay umupo siya sa tabi ni Gerald.

"You're confused 'no, ate?" Aso ba talaga siya?

"I told Gerald that if he wants you to like him, he needs to behave." Bigla naman akong natawa dahil sa sinabi ni Hershey, when I looked in Gerald's way, I noticed that his ear was red, as if he was embarrassed by what Hershey had said.

Nagpaalam na sila sa'kin. Gagawa raw sila ng project sa library.

Naiwan akong mag-isa sa living room. Kinuha kong muli ang phone ko at nakipag usap kay Meaghan. They've been back in their homeland for three days now. The three of them have been busy with their families, going to the beach, shopping malls, and other tourist attractions in their country. She smells expensive when we first met, I could tell she was a wealthy girl because of her posture and the way she dressed, it was clear na hindi siya galing sa mahirap na pamilya dahil sa aura na binubuga niya.

Mysterious type kasi si Meaghan. She was one of the quietest members of the group. She only spoke when she had something important to say. She also despises bars, so she just joined us once. Kapag may party naman ang aming agency, napipilitan na lang siyang sumama dahil sa mga matataas na amo namin na gusto siyang makita.

Tumayo ako at pumunta sa aking kwarto upang kumuha ng pansapin sa aking katawan.

Lumabas ako at naglakad lakad sa labas. Kinuha ko ang aking phone ng tumunog ito, pero ng aking tingnan ay unregistered number ang nakalagay sa screen ng aking phone. Upang hindi maistorbo ay pinatay ko ang aking phone at inilagay sa aking bulsa.

I used to smoke cigarettes, which I learned from a model I met. She seemed so sweet and pure, and I thought she was even more of an angel than I was, but she's not. Pero hindi ko akalain na ako pala ang mas anghel kaysa sa kan'ya. She's not bad influence, actually totoong mabait siya, but not too much. Nakikisama siya sa amin nila Meaghan, and I Jasmine doesn't like her hindi niya in-explain sa amin kung bakit.

Sense?

Hindi niya raw bet si Angelica.

Well hindi rin naman nagtagal sa amin si Angelica, dahil umalis siya sa agency dahil buntis siya. Ang akala namin 2 years lang siyang mawawala then babalik ulit siya, pero we heard na she's not coming back for personal reasons and we respect that. Till now wala kaming balita sa kan'ya, hindi rin sinabi sa amin ng agency ang nangyari sa kan'ya so we got nothing on her.

She disappeared like bubbles.

Like, damn.

Right, I quit smoking when she left the agency, since she was the only one with whom I shared a cigarette. Hilig din naman nila Meaghan ang manigarilyo, pero hindi sila ang gusto kong makasama habang ginagawa 'yon and they understand it.

Pumasok ako at nagtungo sa aking kwarto.

After an hour narinig ko ang pagtawag sa'kin ni Hershey. Lumabas ako ng aking kwarto at mula sa taas ay kitang kita ko ang nag-uusap na si Hershey at Gerald. Mukhang tapos na sila sa kanilang ginagawa, dahil sa ayos ni Gerald.

Nang makababa ako ay pumunta ako sa kanila.

"Why?"

"Uuwi na si Gerald, ate." Batid sa'kin ni Hershey. I glanced at Gerald who was like a puppy in front of me. I smiled at him.

"You don't have to act like a terrified puppy, Gerald. You can talk to me or joke at me. Nevertheless, you should be aware of your boundaries and respect me. I gave you permission to enter this house, so I hope you don't disappoint us okay? Hershey, on the other hand, is still prohibited from dating kasi wala pa siya sa tamang edad and I hope you understand that." Tumango sa'kin si Gerald.

"Ate hindi ako ang gusto ni Gerald, okay?" Namumulang sambit ni Hershey.

"Okay po Ms. Hera." Nakangiting batid niya.

Nagpaalam na siya sa amin kaya kaming dalawa na lang ni Hershey ang naiwan sa living room. Ala singko na ng hapon nguni't wala pa si Mom.

"You're not the girl he likes?" Bigla akong nilingon ni Hershey. Umiling siya ng dalawang beses at tila wala lang sa kan'ya ang ginawa.

"Sino bang nagsabi na ako ate? I mentioned before that Gerald and I were just friends." Binalik niyang muli ang tingin sa kaniyang phone. Kibit balikat naman akong nagtungo sa kusina upang kumuha ng maiinom.

Then who's the girl he likes? Ang akala ko si Hershey ang gusto niya because he always hangs out with that girl.

Bumalik akong muli sa living room dala dala ang babasaging baso. Umupo ako sa aking pwesto mula kanina at tumingin kay Hershey na busy sa kaniyang social media.

"So who's the girl?" She looked at me.

"Herminia." Simpleng sagot niya na ikinataas ng kilay ko dahil sa gulat.

The hell? Si Herminia ang gusto niya? Hindi halata dahil sa atensyon na binibigay niya kay Hershey.

"That's ridiculous!" Nilingon ako ni Hershey tsaka tumawa ng pagkalakas lakas na agad ko rin dinaluhan.

"That's my reaction din ate!" Nag apir kami ni Hershey matapos tumawa.

"I thought ikaw?"

"No, tsaka hilo siya 'no! Iba ang type kong guy and he's not pasok to my ideal boyfriend." Hmm I smell something fishy.

Tumango na lang ako bilang sagot kahit na gusto ko siyang asarin sa sinasabi niya. It's complicated.

Nanatili lang kami ni Hershey sa living room, nakagisnan na kasi namin na hintayin si Mom and Dad kapag alam namin na late silang makakauwi. Nilingon ko si Hershey ng magsalita siya.

"We're going to Palawan 'no?" Nagulat ako dahil sa sinabi niya pero mabilis ko iyong binawi saka nginitian siya. Bakit ko pa itatago kung in the end ay malalaman din nila?

"Yes." Tumango lang ito at ibinalik ang tingin sa kaniyang phone. Dama ko ang saya niya, pero mas pinili ko na lang din ang manahimik kagaya niya.

But why did she find out? Kanino niya nalaman na plano kong dalhin sila sa Palawan? I just told Manang about my plan, and I believed she wouldn't tell anyone else since she assured me she wouldn't. Ganito ba talaga ang pang-amoy ng isang aso?

Pwede siyang maging detective ha.

"I feel it." Nilingon ko siya.

"I have the feeling that you are bringing us to a lovely tourist attraction. Then tama ang pakiramdam ko because I heard you." Nagningning ang kaniyang mga mata habang nakatitig sa'kin.

I think ang tinutukoy niya is yung nakipag-usap ako sa isang staff ng resort na tutuluyan namin.

"What?" Hasik ko ng matamaan ko siyang nakatitig sa'kin. Umiling siya ng tatlong beses at ngingiting umiwas sa'kin ng tingin.

Minsan hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa utak ng kapatid kong ito.

Parehas kaming napatingin sa hagdan ni Hershey ng marinig namin si Herminia na may kausap sa kaniyang phone. Tinanguhan niya kami ng matamaan niyang nakatingin kami sa kan'ya. Dumiretso ito sa kusina. Nagkatinginan kami ni Hershey.

"Yes. Thank you." Napatingin kaming dalawa ni Hershey sa kusina at doon namataan namin si Herminia na lumalabas habang inilalagay kay phone sa kaniyang bulsa.

"I don't have a boyfriend."

"No one asked, Herminia." Natatawang tugon ni Hershey sa kan'ya. Nalukot lang ang mukha ni Herminia at nagtungo na sa kaniyang kwarto sa itaas.

Hindi naman kami magkanda mayaw ni Hershey sa kakatawa dahil sa reaksyon na gusto naming makita sa pagmumukha ni Herminia. Tumigil lang kami ng makarinig ng familiar na boses.

"Mom." Sabay naming batid ni Hershey at sinalubong siya ng yakap at gano'n din siya sa amin.

"How's your day?" Giliw na tanong ni Hershey habang nakatingin sa mga paper bags na bitbit ni Mom. Agad niyang sinenyasan ang mga katulong upang iakyat sa itaas ang kaniyang mga pinamili.

Naupo kami sa couch at hinintay si Mom na magkwento tungkol sa nangyari sa kan'ya ngayong araw.

"Ano pa ba? Edi masaya!" Ngiting tugon ni Mom.

"Do you want me to massage your back?" Suwestyon ni Hershey. Hindi niya na hinintay ang sagot ni Mom at agad na pumunta sa likuran nito at sinimulang masahiin ang katawan ni Mom.

Hindi ko na kinausap si Mom dahil mukhang pagod siya at walang balak sumagot sa mga tanong na gusto kong itanong sa kanya. Mukha ring okay na rin siya. Hindi na problemado ang kaniyang mukha hindi katulad noong isang araw.

Ngumiti ako bago ko iniwas ang tingin sa kan'ya.

Dumaan ang hatinggabi at busy ang mga katulong sa paghahanda ng aming pagkain. Tinutulungan ko din sila dahil ang daming pagkain na ipinahanda ni Mom. Hindi naman kami bago doon, pero wala namang may kaarawan sa amin, o nakakuha ng award. Ginagawa niya lang 'yon kapag nakakakuha ng high honor ang dalawa kong kapatid.

Wait!

I think I know why! Omg! Bakit ko 'yon nakalimutan?

Si Dad naman ay wala pa, pero parang walang pakielam si Mom doon.

Weird.

Nang mailapag na ang mga pagkain sa babasaging mesa ay nagtungo ako sa bintama upang tingnan kung dumating na ba si Dad pero hindi ko siya nakita senyales na wala pa siya. I returned to the dining room after fixing the curtain.

"Happy birthday."

"Ay anak ng anghel!" Gulat na lintaya ni Manang habang hawak hawak niya ang kaniyang dibdib.

Humarap siya sa'kin ng tuluyan at niyakap siya ng sobrang higpit. Muntik ko ng makalimutan na malapit na pala ang kaarawan ni Manang. Nakasanayan na kasi namin na i-celebrate ng maaga ang kaarawan ng tao sa pamilya. Mom recommended it for no particular reason. She simply wanted the celebration to start early in case the celebrant was unavailable.

Kind of weird but nakasanayan na rin namin.

"Do you want to come with us?" Gulat ang namayani sa kaniyang pagmumukha, tila hindi inaasahan ang kaniyang narinig.

I giggled.

Inakbayan ko siya. Kita ko sa kaniyang mata ang pagdisgusto sa aking sinabi, but this is my present for her. I want her to feel like she's a member of our family. I'm sure she feels lonely because she doesn't have a family to take care of her. At ayokong maramdaman niya 'yon, matanda na siya at ang kailangan niya ay kasiyahan at hindi kalungkutan.

"Pretty please?" Napabuntong hininga si Manang.

"Hera, anak na-appreciate ko ang pag-aya mo sa'kin pero hindi ko matatanggap ang alok mo…" Mahinang sambit ni Manang.

Inalis ko ang pagkaka-akbay ko sa kan'ya at hinawakan ang magkabila niyang balikat at pinalamnam ang aking dalawang mga mata.

"Manang, I am doing this because I really want it, not because you want me to. Gusto kong isama ka okay?" Nakangiting tugon ko sa kan'ya. Tinitigan ako ni Manang tila nag-iisip kung papayag ba siya sa kagustuhan ko o hindi.

"Please?"

"Sige."

"Omg! Thank you, Manang!"

Makalipas ang ilang minuto ay sinimulan na rin naming kumain. Mukhang hindi na napansin ni Mom ang oras, alam niya kasi ang uwi ni Dad, at ngayon ang oras na 'yon but he's not here. I think nag message na siya kay Mom na hindi siya makakauwi ngayon, kaya hindi na siya hinahanap ni Mom.

"Guys." Batid ko na ikinatingin nilang lahat sa gawi ko.

Biglang nawala ang ingay na nanggagaling sa dining room at lahat ng atensyon nila sa pagkain ay biglang napunta sa'kin. Tila nagtataka si Mom dahil sa mukhang pinapakita niya sa'kin ngayon nguni't hindi ko na ito sinita dahil excited akong sabihin sa kanila ang gusto kong sabihin.

"Prepare your stuff later, we'll be going to Palawan tomorrow. Kasama kayo, so, after you've washed the dishes, pack some outfits or other items with you." Batid ko.

Tiningnan ko ang reaksyon nila pero wala silang salita, nanatili lang silang nakatingin sa akin na para bang hindi makapaniwala sa aking sinabi.

Bigla akong nagulat nang bigla silang magsigawan na para bagang nanalo sila sa lotto. Ang katahimikang namayani kanina sa loob ng dining room ay naglaho na parang bula at napalitan ng isang ingay na sobrang sarap sa tainga.

Napangiti ako habang nakatingin sa kanila.

They looked so happy! Hindi ko akalain na ang pagpunta sa palawan ay sobrang halaga na sa kanila. I think kahit anong ibigay mo na magagamit nila ay matutuwa sila. I feel so happy right now. Nakikita ko kasi ang sarili sa kanila. Maliit na bagay lang ay kaya ng pasayahin ang malungkot kong mundo.

"Oh? You didn't tell me there was a celebration here?" Sabay sabay kaming napalingon sa nagsalita.

Agad na tumayo si Hershey at niyakap si Dad ng sobrang higpit, nginitian ko lang ito ng magtagpo ang mata naming dalawa. Kusang napatingin ang dalawa kong mata kay Mom upang makita ang reaction niya.

I was shocked when Mom didn't go up from her seat to hug Dad. She seemed unconcerned with Dad's presence too. Nakikipag-usap siya sa ibang mga katulong na para bang hindi dumating ang mahal niya.

This is weird.

Sobra.

Tumingin ako kay Dad at nakita ko siyang papalapit sa pwesto ni Mom, tila wala namang pakielam si Mom dito dahil todo kausap siya sa mga maids. Nang makalapit si Dad ay biglang tumayo si Mom at pumasok sa kusina.

What's happening?

Ako lang ba ang nakakapansin ni'to?

I instantly moved my gaze to Hershey and Herminia, at namataan ko silang nakatingin din sa'kin, nagtatanong ang kanilang mata katulad ko. Tila napansin din nila ang kakaibang inasal ni Mom kay Dad.

Sinenyasan ko silang maupo at manood sa mangyayari. Kailangan muna naming manood. Hindi pwedeng kumilos kami ng walang nalalaman sa nangyayari. Hanggang ngayon ba ay hindi pa rin sila nagkakaayos? I thought nagkaayos na sila?

Nang makita naming bumalik si Mom ay agad kaming umakto na parang hindi namin nakita ang nangyari kanina. Ibinaba niya ang dala dala niyang fruit salad at nakipagusap kay Manang na nasa tabi niya. Habang si Dad naman ay nasa kwarto nila, nagbibihis ng pang-bahay.

Ilang minuto lang ay bumalik na ito. Naupo siya sa tabi ni Mom at nagulat kaming tatlo ng iusog ng kaunti ni Mom ang kaniyang inuupuan upang magkalayo sila ni Dad.

Ilang oras silang ganon. Walang pansinan, at walang lambingan na naganap katulad ng nakikita namin dati.

What is the matter with them? We had never seen Mom act cold towards Dad before. I think this is the first time. Sobrang cold niya, ni wala siyang pakielam kay Dad.

"Akala ko okay na sila?" Takang tanong ko sa dalawa.

"We thought too, since nakita naming okay okay na ang pagmumukha ni Mom." Sagot ni Hershey habang nag-aalala ang pagmumukha.

"I have a feeling that Mom and Dad had a serious argument. Like seryosong seryoso. I feel like Dad did something that hurt Mom's feelings." Nagkatinginan kami ni Herminia.

"What do you think?" Tanong ko kay Herminia.

"Same as her. It's different today, hindi siya yung dating akto na nakikita natin." Tugon ni Herminia habang nakatingin sa kaniyang binabasang libro.

Bumuntong hininga ako at sinandal ang sarili sa couch. Masasagot lang ang lahat ng katanungan namin kung tatanungin namin sila Mom at Dad. Walang patutunguhan ang problemang ito kung hindi masosolusyunan. But, we chose to observe them first before approaching them. We'll talk to them in depth once we figure out why they got into a fight .

"Pakisabi kay Dad pupunta tayo ng palawan tom. I'm tired na so aakyat na ako sa itaas." Tumango silang dalawa at unakyat na ako sa itaas.

Pagkapasok ko sa loob ng kwarto agad kong binagsak ang katawan sa malambot kong kama. I haven’t asked Dad about the woman who was looking for him dahil sa kakaisip kung ano ang nangyayari sa kanila ni Mom. Tsaka na lang siguro kapag okay na ang pamilya.

NAKASILIP ako sa itaas habang aligaga ang mga katulong sa paglabas ng mga gamit nila. Nakikita ko ang saya sa mga mukha nila habang dinadala ang mga gamit nila.

Napatingin ako sa direksyon ng kwarto nila Mom ng marinig ko ang pagbukas ng pinto galing dito. It's Mom! Nakaayos na rin siya katulad ko, hindi ko maiwasang mamangha dahil sa aura na pinaparamdam niya. God she looks like a villain! Yung bang kontrabida sa isang pelikula na hindi mo kayang pabagsakin ng isang beses lang.

"You look fine!" I said in awe as I looked at her. She looked at me and she gave me a warm laugh. I observed her as she got closer to my place. She seems to be in pretty good shape, and her expression wasn't as sad as it had been in the past few days.

What's wrong with them?

Is this a prank?

What kind of prank is this? Do they have a camera here?

"You're early." Tugon sa'kin ni Mom at hinalikan ang aking pisngi. I relaxed my startled expression when Mom let go of my face.

"Where's Dad?" Umiwas siya sa'kin nang tingin ng tawagin siya ni Manang. Akala ko sasagutin niya ang tanong ko dahil muli niyang binalik ang tingin sa'kin but I'm wrong. Nagpaalam siya sa'kin at bumaba ng hindi sinasagot ang tanong ko sa kan'ya.

Bumuntong hininga ako at tumingin sa kwartong nilabasan ni Mom.

Bumaba ako bitbit-bitbit ang mga dadalhin ko. Inilagay ko ito sa likod ng van at muling pumasok sa loob ng bahay para pumunta sa dining room and I saw Hershey and Herminia were sitting there, staring at Dad, who was reading his papers. I think tapos na silang kumain dahil sa gatas na nasa harapan ng dalawa.

"Good morning, Dad." Masiglang bati ko dito. Humarap siya at hinintay ang yakap ko.

"Hey, why are you wearing a suit today?" Takang tanong ko ng mapagmasdan ko ang kaniyang kasuotan. He smiled as he put away the papers he was reading.

Nagtataka akong tumingin sa dalawa kong kapatid na nanonood lang sa amin.

What?

Why do they look sad?

"We are going to Palawan, Dad." I said.

"Yes. I know." Napangiti naman ako dahil sa sagot niya. I thought uunahin niya ang work kaysa sa family I mean it's okay naman kung uunahin mo ang work, but you must also set aside time for your loved ones.

"So, why are you wearing your work outfit?" Matagal niya akong sinagot kaya may hula na agad ako sa sasabihin niya. I think tama ako ng hula.

I think this is the first time na trabaho ang inuna ni Dad.

Well siguro busy siya? But let's hear kung tama ako. I'm not sure how I'd feel if my guess proved right. Of course, araw araw namin nakakasama si Dad kapag mag-outing.

"I'm sorry, sweetie, but I won't be able to join you all in Palawan since the company is busy preparing for the launch of a new product this month. I also informed your mother about this, and she said it was fine. Please accept my apologies." Hearing Dad's explanation made me sigh.

"Dad, don't think I'm upset, okay? I clearly understand you, and I also announced last night that we were going to Palawan, late ko na sinabi. So it was my fault in the first place that you were unable to join us." Nakangiti kong sambit para hindi sisihin ni Dad ang kaniyang sarili.

"Thank you, sweetie." Niyakap ako ni Dad at agad ko rin itong sinuklian. Nakisali rin ang dalawa kong kapatid.

"Let's go." Natigil lang kami sa pagyayakapan ng marinig namin ang boses ni Mom.

"Mom, makijoin ka naman." Nakangusong sambit ni Hershey nguni't umiling lang si Mom at umalis sa harapan namin.

Hindi ko pinakita kay Dad ang pagkadismaya ng pagmumukha ko, at gano'n din sila Hershey at Herminia. Alam kong gusto na nilang magtanong kay Dad pero nangako kami sa isa't isa na never naming gagawin 'yon hangga't hindi namin nalalaman ang dahilan.

"We have to go, Dad." Hershey said.

"Take care, Dad. Uuwi rin kami after 1 week so you better take care of yourself. Oh right! Nand'yan pala ang isa nating maid na si Criselda. She will also not be able to join us because she will be visiting her family on Tuesday." Pagpapaalam ko kay Dad.

"Thank you, sweetie." Muli naming niyakap si Dad at nagpaalam isa isa sa kanila.

Nang makasalubong namin si Criselda padaan sa labas ay agad itong ngumiti sa amin. Sinabi niya sa'kin kagabi gusto niyang sumama pero may gampanin pa raw siyang dapat gawin kaya hindi raw siya pwedeng sumama. Well siya na lang ang inaasahan ng pamilya, kaya I understand her.

"Take care, Criselda." I said.

"Thank you po, Ma'am. Pasensya na po talaga." Umiling ako at nagpaalam na sa kan'ya.

Nang makapasok kaming tatlo sa loob ng van ay doon namataan namin si Mom na nakikipag-usap kay Manang. Ang lahat naman ng mga maids ay nasa isa naming van, samasama.

"Mom, hindi ka nagpaalam kay Dad?" Tanong ko sa kan'ya.

"I am." She answered.

Nagkatinginan kaming tatlo at sabay sabay na napailing. They have a problem talaga. Kailangan namin itong maayos bago ako umalis ng bansa.

I shut my eyes for a little moment of peace. After this, we will going to Naia I have booked a private plane for us. I think hinihintay na lang kami ng piloto doon dahil nagbigay siya ng mensahe sa'kin kaninang ala singko nang umaga.

He's a friend of mine. He offered me a free flight on his plane, but I declined. I don't want to make the paid service for free since it is so difficult to earn money these days. Thankfully, he decided to accept my payment for his services.