CHAPTER 4
2211 Words
Nagising na sa sinag ng araw ang dalaga, pagbangon niya napansin niya kaagad ang kumot at unan na kasama niya pero bago niya pa maitanong sa sarili kung bakit nandito ang mga gamit sa labas, nakita niya na bumukas ang pintuan sa backyard.
"Pumasok ka na dito" Pietro said before walking back inside
Kinuha ng dalaga ang unan at kumot na nasa gazebo at pumasok na sa bahay at dumiretso sa living room kung saan nakaupo ang kasintahan niya sa couch.
"What do you have to say for yourself?" he said while crossing his arms across his chest
"I swear, he's just an old friend from Australia" Tellé said
"Hm" he hummed while looking at her intensely
Napabuntong hininga nalang ang dalaga, matapos ng ilang segundo ng katahimikan nagsalita bigla si Pietro
"Let's just talk after I get back from my team building. Hindi ko kaya tingnan mukha mo, siguro totoo nga sabi nila sa'kin noon. Maybe you're really a slut" then he stand up before heading towards the bedroom.
"What?" she whispered, still dumbstruck because of what she heard, she don't know what to feel. Dapat ba siyang malungkot dahil hindi siya pinaniwalaan o magalit dahil tinawag siya nito ng nakakasakit na tukso sa kaniya dati.
Tumayo bigla si Tellé at hinabol ang kasintahan niya sa kuwarto "Pietro, maniwala ka naman sa'kin" she pleaded "I didn't cheat on you please believe me?" and pleaded again
Napatigil si Pietro ng pagaayos ng gamit at hinarap ang dalaga "Oh baby, sa tingin mo maniniwala ako? Hindi ako tanga" he said slowly
Sa sakit na ginawa ni Pietro hindi na rin nakapagtimpi ang dalaga "You don't believe me? fine, sa tingin mo ba if I dig deeper sa buhay mo sa tingin mo wala akong mahahanap na katarantaduhan mo na nambababae ka?" inis na sabi ni Tellé pero ginawa lahat ng dalaga na hindi sumigaw.
"You little b***h" iniangat ni Pietro ang kamay niya at akmang sasampalin si Tellé pero napatigil nung nagsalita ang dalaga.
She scoffed "You're really willing to hit me?" she said trying not to make her voice break.
Ngayon niya lang nakitang nagkakaganito ang kasintahan niya, never pinagbuhatan ng kamay ni Pietro ang dalaga o akmang gagawin ito kaya hindi makapaniwala si Tellé sa aksyon ng binata.
Napatitig ng ilang segundo si Pietro sa mata ng dalaga bago ito lumabas ng kuwarto at isarado ng malakas ang pintuan. Napaupo nalang ang dalaga sa lapag at sinusubukan hindi umiyak ngunit tinraydor siya ng mata niya.
Sunod-sunod na luha ang dumadaloy pababa ng pisngi niya, she tried her best na hindi gumawa ng kahit anong tunog habang umiiyak dahil ayaw niyang malaman ni Pietro ito.
Mayamaya lang dumiretso na siya sa bedroom niya at nagayos na, paglabas niya simpleng work wear lang suot niya at nagsuot siya ng shades dahil maga ang mata niya sa kakaiyak. Pagbaba niya sa living room Nakita niyang ngumingiti si Pietro habang hawak-hawak ang telepono.
"Aalis na 'ko" paalam ng dalaga, pero bago siya makalabas narinig niya bumulong ang binata "it's about time"
Hindi na niya kinausap si Pietro at dumiretso na sa kotse, pagsakay niya pinaandar na ito ng driver papuntang kumpanya niya "Good morning, ma'am!" maligayang bati ng driver
Ngumiti nalang si Tellé at bumati rin "Good morning din kuya"
Pagdating ni Tellé sa kumpanya sinalubong siya nito sa entrance ng secretarya niya "May mga bagong article ba na kailangan ipost sa online ngayon?" salubong ng dalaga sa secretarya niya nung nakita niya na ito.
"Yes, marami-rami ang mga article na naka pending pa sa office" Reann said while looking at her tablet, pagdating nila sa elevator inaayos na lahat ni Reann sa tabalet niya ang mga article na kailangan iproof-read ni Tellé.
Pagdating sa floor ng dalaga sinalubong na naman siya ng receptionist na may dalang bulaklak "Ma'am, another flowers for you" kinikilig nitong sabi habang iniaabot ang bouquet ng Red Camilla.
"From who?" she asked after she removed her shades
But before her receptionist could answer the question, someone interrupted them "From me, Babygirl"
"Ikaw na naman? O eto! Sa'yo na yang bulaklak mo" Tellé said before giving the flowers to him
"Tara na" sabi niya sa secretarya niya at dumiretso sa opisina niya, pero hinabol siya ng binata "Tellé wait!" sigaw nito, bago pa maisara ng secretarya niya ang pintuan ng opisina napigilan ito ng binata gamit ang paa niya.
"Reann iwanan mo muna kami please" she said to her secretary
Tumango nalang si Yuan sa secretarya para iwanan sila, paglabas ng secretarya lumapit ang binata sa table ni Tellé.
"What do you want, Yuan?" she said sternly without looking at him, nasa article ang tingin ng dalaga.
"Look at me" Yuan said pero hindi umimik ang dalaga "Donatellé, look at me" he softly said, napatingin ang dalaga sa lambot ng salita niya.
"I'm sorry" he said with pleading eyes "Why are you saying sorry?" she asked while giving her full attention to him "I ruined your night yesterday, nagaway pa kayo ng kasintahan mo" he said while sitting in front of her table.
"Yeah right, kahit magsorry ka rin naman walang magagawa 'yan. Especially kung kulang ang tiwala niya sa'kin" sabi niya pero ang huling mga kataga ay binulong niya lang ngunit narinig ito ni Yuan.
Mabilisan siyang huminga ng malalim para hindi siya maluha, pinagmasdan siya ni Yuan bago magsalita "Did you cry?" nagaalala nitong sabi, sinubukan niyang itanong ng hindi pinapahalata na nagaalala siya ngunit hindi niya nagawa.
Tellé scoffed before answering "Akalain mo 'yun, napansin mo pa. Hindi na nga namumula mata ko"
"Your ears are pinkish" he said
Nagulat siya sa sinabi ng binata dahil sarili niya lang nakakaalam na namumula ang tenga niya tuwing iiyak siya at nagiging pink ito ng ilang oras bago mawala "How- can you just leave" she said harshly at him.
"I bought some breakfast" Yuan said, inilapag niya ang paperbag na dala niya sa table ni Tellé bago maglakad papuntang pintuan "Take care of yourself, ayokong nanghihina or nagpapalipas gutom ka" he said softly.
But before Yuan could hold the door handle nagsalita ang dalaga ng may pumasok sa isipan niya "Ikaw ba nagbigay ng bulaklak kahapon?" she asked while looking at his back
"Yeah, did you like it?" he said while looking at her with a smile
Tinitigan niya si Yuan ng ilang segundo bago kumibo "Out now" she said coldly
Tumalikod na si Yuan at binuksan na ang pintuan "Bakit ka pa kasi bumalik" she whispered but he heard it loud and clear before he could go out "Soon, malalaman mo rin. See you tomorrow, Babygirl" he said loud enough to let her hear it.
Napabuntong hininga nalang si Tellé at iniharap ang upuan sa likuran niya na puro bintana, she admired the skies before going back to her work while her thoughts is unorganized.
Mapayapang nagtratrabaho si Yuan sa opisina niya, ilang oras na rin nakalipas nang bumalik siya mula sa kumpanya ni Tellé "f**k, I can't focus" he said before harshly putting the pen down the table.
Ipipikit niya na sana ang mata niya nang biglang may tumawag sa landline "Yuan speaking' he said sternly "Dr. Alexander, may lalaki dito na naghahanap sa'yo. Critical daw yung lagay niya, tsaka kaibigan mo daw" banggit ng babae sa kabilang linya.
"Nasa emergency room ba?" he asked
"Yes"
"Okay, i'll be down there" he said sternly before ending the call, sinuot na niya ang coat niya at sumakay na sa elevator pababa sa ER.
Pagdating niya sa harap ng ER huminga siya ng malalim bago pumasok, bumati lahat ng doctor at nurse na 'di busy pagpasok niya.
"Parang kilala ko na kung sino 'tong kaibigan na sinasabi ng babae" he whispered to himself, tinuro ng nurse and higaan kung saan yung naghahanap sa kanya. Pagbukas niya nakita niya doon ang kaibigan niya na lalaki na nakahiga ng deretso habang natutulog.
"Ano nangyari sa kaniya?" he asked the doctor "Bigla nalang siya naging ganyan doc" sabi ng doctor na babae sa gilid niya.
"Sige na umalis na kayo, ako na bahala dito" after saying those words, tahimik na umalis ang doctor na kasama niya.
"Hoy gumising ka diyan, luma na 'yang tulog-tulugan mo" Yuan said to his friend, ngunit hindi ito gumalaw o nagmulat ng mata.
Yuan take a deep sigh before talking again "Damn, that girl is kinda hot" Yuan said with a joyful tone. Biglang bumukas ang mata ng kaibigan niya at umupo ng maayos.
"Saan?" his friend asked, binatukan ito ng malakas ni Yuan sa likod ng ulo bago magsalita.
"Tangina mo talaga, pagdating sa babae bangon agad e. Ano ba ginagawa mo dito, Austin" he asked his friend
"Letse! Kailangan mo talaga ako batukan? I'm older than you what the f**k" reklamo ni Austin habang minamasahe ang likod ng ulo niya
"Bakit ka nandito" he sternly asked, nagulat si Austin sa tono ng boses ni Yuan
"s**t, may sumira na ba sa puso mo? Nasaan na yung masiyahing Yuan ko?" Austin asked while standing up
"Badtrip lang ako ngayon"
Naglakad na ang dalawa palabaas ng ER at dumiretso sa elevator para pumunta sa floor ni Yuan "So bakit ka nga nandito?"
"Ah 'yon, pwede pautang?" Austin said while putting his phone down "Anak ng- tinakasan mo na naman ba nanay mo?" natatawang tanong ni Yuan
"Oo e, I forgot to bring my card or cash when I escaped" he said
"Bakit ka tumakas?"
"Ipapakilala na naman kasi ako sa babae, like what the f**k- no. Hanggang one night stand lang ang kaya ko" natatawang sabi ni Austin, bumukas na ang elevator door at pumasok na sila sa opisina ni Yuan.
"You're a damn royalty, Austin. Buti wala pang nakakaalam ng mga one night scandal mo" he said while laughing "You can hide everything if you just have enough money" Austin said while smirking.
"Enough of me, kamusta na pala si tito?" tanong ni Austin habang pumunta sa lagayan ng mga alcohol para kumuha ng alak.
"He's doing great, pero after nung nangyari sa kaniya. Bigla nalang siya nanghina, pero lumalakas naman na siya ngayon lalo na't nagthe-therapy siya" Yuan said softly
"Hm, good to hear." aniya ng binata habang inaabot ang baso ng alak kay Yuan
Pagupo ni Austin parehas silang napabuntong hininga kasunod nito ay ang tingin na binigay nila sa isa't-isa "The hell, parehas pa tayong problemado" natatawa sabi ni Austin bago uminom.
"Sabihin mo na, ano 'yon" Yuan said before drinking her alcohol.
Austin took a deep sigh before talking "Ilang taon na lang, ipapasa na sa'kin yung korona or whatever they want to call it. In short malapit na'ko umupo at gusto nila makahanap na ako ng mapapangasawa na kalevel ko. Tsk, brave of them to assume na gusto ko magpakasal."
"So panghabang buhay ka lalandi habang naghahandle ng bansa?" tanong ng binata
"I don't know, probably? Who knows. How about you? You look so f*****g stressed"
"It's her" he said sadly
"You mean her? Like the real her? God, dapat ko ba ipaalam kay Vargo na sa wakas sumunod ka na sa advice niya? Oh s**t, sasali ka na rin ba sa organisasyon ni Luke?" sunod-sunod na tanong ni Austin
"Puta hinay-hinay nga lang. Anong organisasyon ang pinagsasasabi mo?" he asked while raising an eyebrow
"Duh, the Simp Nation" Austin said while laughing
"What the f**k, simp my ass. Hindi ako magiging gano'n" Yuan said as he stands up
"Yeah right" natatawang sabi ng kaibigan niya
"Get out of my office before I smash your head through the wall" sabi ng binata ngunit tumatawa lang si Austin habang hawak ang baso "Or worse tutusukan pa kita ng pinakamalaki at mahabang karayum na meron ang ospital ko"
Napatigil si Austin sa kakatawa dahil alam ng binata na takot ito sa injection "Eto na nga aalis na" aniya nito habang pinipigilan tumawa.
Pagdating ni Austin sa harap ng elevator lumapit sa kaniiya si Yuan at inilabas ang wallet "Oh eto na, mamaya mawalan pako ng ulo pag umupo ka na dahil sa rason na 'di kita pinautang"
Inilabas ni Yuan ang black card niya at ibinigay sa kaibigan niya "Black card? I just need cash bro" reklamo ng kaibigan niya
"Puta nagiinarte pa? Black card na 'yan tsaka may dalawa pa naman ako dito gamitin mo muna 'yan" he said to his friend
"If you say so"
Pipindutin na ni Austin ang button ng elevator pero biglang nagsalita ang binata kaya 'di niya ito pinindot agad "Oh wait, feeling ko tutuloy ka ngayong gabi sa bahay ko so please do me a favor. Bilihan mo 'ko ng chocolates, yung mahal ha tsaka if may makikita ka na isang bucket ng maltesers bumili ka narin ha?" bilin ni Yuan sa binata
"f**k, do I look like your boyfriend?" sabi ng binata habang sumasara na ang pintuan ng elevator
"Bilihin mo nalang, huwag mo damihan yung bili ah yung sakto lang" pahabol nito bago tuluyang sumara ang pinto. Bumalik na siya sa lamesa niya at inasikaso muli ang mga gawain bilang CEO ng ospital.
"Simp, as if" he scoffed before whispering it to himself.
- Writer
