Nonanette's Pov:
Nanatili ang mga mata ko sa labas ng bintana kahit pa narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Ni hindi ko inalis ang paningin ko sa liwanag ng paligid sa labas kahit pa hindi ko gaanong makita ang tanawin sa labas ng bintana. Sapat na sa aking makita ang natural na liwanag na ibinibigay ng paligid at ng araw. Nakadagdag pa nga ang malayang paglipad ng puting kurtina sa ganda ng panahon.
Mabini din ang pag-ihip ng hangin na tila ba ay galak na galak sa kasiyahang nararamdaman ko.
Sa loob ng pitong taon ay ngayon ko lang muli nasaksihan ang ganda ng umaga. Ngayon ko lang lubos na naintindihan ang kahalagahan ng panahon at ng pag-asang hatid ng bawat umaga.
"Nona..."
Mula sa bintana ay lumipat ang mga mata ko sa taong alam kong kanina pa nagmamasid sa akin.
I smil
