Mula sa Malayo (From A Far)

Chapter 1

A/N: This chapter has many spelling and grammar errors. I apoligize for it!

************

Macky's POV

Nagising ako sa ringtone ng aking cellphone. Nakahiga ako ngayon sa magulong kama dahil na rin sa kalasingan.

Di ko alam ang gagawin sa sakit ng ulo ko pero nagawa ko itong hawakan at mapamura sa sobrang sakit. Pag abot ko sa aking cellphone nakita kong tumatawag ang aking sekretarya.

"Hello po sir, sir the meeting will start in 5 minutes, asan na po kayo?"

Pagtanong sa akin ng aking secretary. Di ko napansin ang kanyang pag aalala, tumawa na lamang ako ngunit naalala ko na may presentation pala kami sa client namin abroad.

"Ha?! 5 minutes?! O s**t! I'm coming wait me there wait me there!"

Bulyaw ko sabay bagsak ng telepono. Putang ina ano nanaman kasing ginawa ko shet! Nag linis ako at naligo alam ko mga 2 minutes lang yun. Tang ina sana maka abot ako. Paglabas ko ng aking condo sumakay ako agod ng taxi. Pero sa kamalasang palad na traffic ako.

Takte na to nakisabay pa ang trafic. Kaya di umuunlad ang pilipinas e! Nakita ko sa aking orasan 3 minutes na ang lumipas simula nung umalis ako ng aking condo. Napapalad na lang ako sa aking umuka.

"Tang ina mawawalan ako ng trabaho nito!"

Pag mumuryot ko sa sarili ko. Lumipas pa ang limang minuto at nakarating ako sa building. Tinakbo ko agad ito dali dali at nakita ko ang aking secretary ng nakasimangot. Napalingon sya sa akin at pinigilan ako nito.

"Sir, sir sir wala na po kasi sir!"

Pagpipigil nito sa akin ngunit di ko ito pinapansin tinahak ko parin ang presentation room nang na paka bilis. Naabutan ko ang presentation room ng mga kano na nag kakamayan at kasama si Patric na office mate ko.

Napa tingin sa akin ang boss ko at mula sa masayang mukha bumagsak ito sa na paka lungkot na mukha 'yong pinaka dis-appointed na mukha talaga.

Umalis yung mga kano kasama ang mga laptop nito nakitingin naman sa akin si Patrick ng nakangisi yung ngisi ng kayabangan. Tumigin ako sa aking boss at seryoso pa rin ang titig nito.

"Mr. Bautista, i know you've been into a heart break situation i truly understand."

Napabuntung hininga ito bago ituloy ang kanyang sasabihin. Alam kong sinusubukan nyang ikalma ang sarili nya.

"But don't let this situation weigh you down."

Alam ko na ang katuloy nito alam kong sisisantihin na ako nito sa trabaho, shocks ayaw kong mawalan ng trabaho, ayaw kong pati ito mawala pa.

"Ma'am I am very sorry that this thing happened, I'm very sorry I just will send an apology letter I promise you this will not happen again."

Pag mamakaawa ko sa boss ko habang umiiyak. Lahat na lang ba mawawala sa akin? Shet ayoko pati itong trabaho ko not this time!

"This is your not fault."

Papikit nyang sabi nito sa akin. Shet di nya ako sisisantihin omyghad thank you lord!

"But I am advicing you a month leave."

Napatingin ako sayo at biglang tumulo ulit ang luha ko.

****************

Palabas ako ng busangot. Siguro okay na yun. At least di nasisante. I can't lose my job I'm too close. Pagbaba ko sa hagdan ng building nagising ang ulirat ko ng biglang may umakbay sa akin. Nilingon ko ito at nakita ko ang mukha ni Patrick naka ngisi ito at punong puno ng kayabangan. Onti na lang sya na papalit sa akin. No! Di ako makakapayag.

"Still moving on babe?"

Pagkayabang na sabi nito, may gusto sa akin itong si Patrick pero di ko siya pinapansin kasi nga fuccboi ito ayoko ng puro libog lang gusto ko kasi concrete love. Yes, I'm gay but an attractive one(wink).

"Ano bang pake mo? May magagawa ka ba para mapabilis pag mo move on ko?"

Pagtataray ko dito. Napayabang kasi din talaga e.

"Alam mo ba, na in order to heal a broken heart is to fix by another heart?"

Sabi ni patrick sa akin habang nag papa cute. Kung di lang sana puro libog ito siguro sinagot ko pa nun ito. Ayaw ko kasi ng lust gusto ko love. Dignidad na lang ang meron sa akin.

"Moving on takes time not heart!"

Singhal ko dito at umalis na lang sa harapan nya. Narinig ko pang tinatawag ako nito pero di ko pinapansin. Umiiyak na ako nun naalala ko parin si Jonathan.

You might wondering kung sino si Jonathan.

Well he's my ex. Nagkakilala kami nun sa isang organization yung mga tutumutulong sa mga street kid.

Mabuti syang tao kaya naman kahit sino pwedeng ma fall dito.

Afterwards we've end up together 7 years na kami pero bigla na lang siyang umalis ng walang paalam.

Nag chat ito sa akin sa sss. At dun nakipag break. Tangina. 7 years ng buhay ko sinayang ko. Tinapos nya lahat ng pinagdaanan namin sa messenger. Walang kwentang tao.

Humihikbi akong bumaba ng taxi. Nasa harap ako ng condo ko. Pagpasok ko sa aking unit Inopen ko yung laptop na bigay sa akin ni Jonathan, takte lahat nalang ata ng bagay mapag papa-alala sa kanya. Nakita ko yung sinend ng aking boss na link para daw maka move on ako. Nireplyan ko na lang sya ng thank you.

As I scroll down to my laptop. Nakita ko yung magandang place. Feeling ko mag eextend ako ng leave. Charot. Nakita ko ang daming puno.

God! I am so very fascinated on trees! Dahil na rin siguro maraming nang yaring good moments sa akin involving trees.

Nag gather ako ng info about sa mga staff. Then nakita ko yung isang matipunong lalaki. Yung bicep nya malutong ha. Matangos, mestiso and red lips. Damn i think mag stay na ako sa island na yun for good. Kems!

Busy na akong nag ga gather ng info dito sa island ng nag chat sa akin yung boss ko.

"Good evening Mr. Bautista. By the way, the person will entertain you there is Mr. Christian Feliciano. He's the manager of that resort. Enjoy!"

Nag reply ako sa kanya ng thank you then tinignan ko naman yung mga staff tapos inagaw ng pansin ko yung Christian Feliciano, shet sya yung oms na ma bicep yung masyarap. Si maam alam yung taste ko a.

Nag i iscroll ako ng laptop ko ng biglang may nag pop-uo na message. Galing kay Jonathan.

"Hey Macky, I hope you're doing great and also please forgive me for leaving without telling you about it, I love you still, and I always will, even we're apart! Stay safe and sound! I love you as always!"

Di ko pinansin yung chat at sineen ko lang ito. Tumulo yung luha ko at kinausap na lang ang aking sarilim

"No! Macky no! You've been cried enough. You deserve to be happy!"

Pagkumbinsi ko sa sarili ko habang pinupunasan ko yung luha ko. I will be happy. I will be genuinly happy.

A/N: hey readers(if meron)! Welcome sa buhay ni Macky please vote and comment!

Love: Monlee❣