CHAPTER 47
I opened my eyes but I didn’t move. Sinulyapan ko ang orasan sa gilid ng kama and it’s already twelve midnight. Naramdaman ko ang mabigat na brasong nakayakap sa aking bewang. Mas hinigpitan niya pa ang kanyang yakap sa aking hubad na katawan. Napangiti ako sa mga nangyari kanina at sa mga oras na ‘to parang gusto kong ‘wag na lang magising.
The beauty of life is, while we cannot undo what is done. Nangyari ang dapat mangyari at bahala na kung anong pwedeng mangyari bukas. Bigla ko tuloy naisip si Jilton. Hindi niya kami pwedeng mahuli bukas dahil paniguradong malalagot ako at si Ysmael. Tinanggal ko ang mga braso ni Kenji na nakayakap sa bewang ko at umupo. Tiningnan ko si Kenji sa tabi ko na mahimbing na natutulog.
Hinaplos ko ang buhok niya saka ako tumingala pa
