Chapter 30
Dalawang buwan na mula ng mailibing si Akira. Napakatahimik na ng buhay ko ngayon. Andito ako sa rest house namin sa Davao. Mula kasi nung nilibing si Akira, umalis na ako at nagpakalayo-layo. Di naman sa tinatakasan ko ang problema ko pero kailangan ko lang talaga ng oras na makapag isip. Sa tatlong buwan na nandito ako halos mabaliw ako kakaisip sa mga taong naiwan ko. Kamusta na kaya si Jilton? Si Channel, Hermes at Gucci? Lahat ng mga taong naiwan ko. Walang may alam na nandito ako..... siguro. Sa pagkakaalam ko kahit sila dad ay hindi alam kung nasaan ako. Dalawang buwan ng naka off ang cellphone ko. Ito ang kailangan ko sa sarili ko, ang makapag-isip.
"Ma'am, kakain na po." sabi ng caretaker sa bahay nato. Tumango lang ako sa kaniya bilang sagot at tumingin ulit sa
