SALSAL (SPG)

Alok

CHAPTER 3

THIRD PERSON POV

Ang SALSAL Bakeshop ay hindi lamang isang lugar kung saan mabibili ang pinakamasarap na tinapay sa baryo, kundi isang espasyo rin na puno ng kwento, tawanan, at sigla. Sa bawat kagat ng pandesal na nagmumula rito, dama ng mga tao ang pagmamahal ni Bakikong sa kanyang ginagawa. Ang bakeshop na ito ay naging sentro ng baryo, at bawat isa ay tila may sariling kwento kung paano sila napasaya ng SALSAL.

Isang tahimik na umaga, habang abala si Bakikong sa pagmamasa ng harina, dumating si Carla na tila nagmamadali.

"Kuya Bakikong, ang aga ng pila sa labas! Parang may fiesta, grabe!"

Napalingon si Bakikong mula sa lamesa ng pagmamasa.

"Fiesta? Hindi naman ako nagpa-promo ah. Anong meron?" tanong niya habang nagpupunas ng pawis gamit ang kanyang braso.

"Ewan ko nga rin eh, pero sabi nila may bagong product ka raw na ilalabas? Sino naman nagsabi nun?" sagot ni Carla, sabay lagay ng tray ng ensaymada sa counter.

Tumawa si Bakikong.

"Baka gawa-gawa lang ng mga chismoso't chismosa sa baryo. Pero sige, let’s give them something special. Gumawa tayo ng extra batch ng espesyal na pandesal na may ube filling. Siguradong matutuwa ang mga ‘yan."

Pagbukas ng bakeshop, agad na pumasok ang unang batch ng mga customer, at halos lahat ay kilala ni Bakikong.

"Kuya Bakikong, dalawang dosena ng pandesal na may cheese, ha! Pabaon ko sa mga anak ko!" sigaw ni Aling Mercy.

Habang abala si Carla sa pagtanggap ng order, lumapit naman si Mang Berting na kilalang bolero sa baryo.

"Bakikong, parang lalong gumagwapo ka araw-araw ah. Ano bang sekreto mo? Baka naman harina lang 'yan!" biro nito.

Napatawa si Bakikong habang abala sa pagbabalot ng tinapay.

"Mang Berting, harina lang talaga! Pero baka ikaw, anong sekreto mo? Parang bata pa rin ang lakas mo ah!"

Biglang pumasok si Aling Lita na may dalang malaking basket ng gulay.

"Bakikong! Eto na yung gulay na sinabi kong ipapadala ko. Teka, may discount ba ako diyan?" biro nito habang inilalapag ang basket sa counter.

Ngumiti si Bakikong at sumagot,

"Syempre naman, Aling Lita. Basta ikaw, may libreng pandesal pa!"

Napuno ng tawanan ang bakeshop habang abala si Carla sa pagsisilbi sa iba pang customer.

Ngunit sa gitna ng masayang araw, isang hindi inaasahang bisita ang dumating. Isang lalaki na nakasuot ng maayos na polo at mukhang hindi taga-baryo. Agad siyang napansin ni Carla.

"Kuya Bakikong, sino 'yun? Mukhang bago rito," bulong nito.

Hindi rin pamilyar ang mukha ng lalaki kay Bakikong. Lumapit ito sa counter at ngumiti.

"Magandang umaga. Ikaw ba ang may-ari ng bakeshop na ito?" tanong ng lalaki na may pormal na tono.

"Oo, ako nga. Anong maitutulong ko sa’yo?" sagot ni Bakikong na may halong pagtataka.

"Narinig ko kasi ang tungkol sa bakeshop mo. Sabi nila, hindi lang daw masarap ang tinapay dito, maganda rin ang serbisyo. Kaya naman naisip kong subukan."

"Salamat naman sa magandang feedback. Anong gusto mong subukan? May bagong ube pandesal kami," alok ni Bakikong.

Ngunit sa halip na sumagot, tila nagmasid pa ang lalaki sa paligid, parang may hinahanap.

"Mukhang masaya rito. Pero mukhang ikaw ang dahilan kung bakit patok ang bakeshop na ‘to," komento nito.

Nagkatinginan sina Bakikong at Carla, parehong nagtataka sa intensyon ng lalaki.

Pagkaalis ng misteryosong customer, napansin ni Carla na tila malalim ang iniisip ni Bakikong.

"Kuya, okay ka lang? Parang hindi ka mapakali simula nung dumating ‘yung lalaki."

"Hindi ko rin alam, Carla. Pero parang may kakaiba sa kanya. Parang hindi siya simpleng customer," sagot ni Bakikong habang nag-aayos ng mga tinapay.

"Baka naman feeling mo lang ‘yan, Kuya. Alam mo naman, lahat ng tao dito gustong makita ang 'The Baker King.' Baka isa lang siyang curious na tao," biro ni Carla.

Ngumiti si Bakikong ngunit hindi niya maalis ang kaba sa kanyang dibdib. May kung anong bumabagabag sa kanya, ngunit hindi niya alam kung ano iyon.

---

Kinagabihan, habang nag-aayos ng mga natirang tinapay, napansin ni Bakikong ang isang papel na iniwan sa counter. Nakalagay dito ang mensahe:

"Mag-ingat ka. Masarap ang tinapay mo, pero mas maraming tao ang gusto kang kainin ng buhay."

Napatigil si Bakikong at muling binasa ang sulat. Hindi niya maintindihan kung biro ba ito o isang babala. Agad niyang tinawag si Carla.

"Carla, nakita mo ba kung sino ang nag-iwan nito?"

Umiling si Carla.

"Wala akong napansin, Kuya. Baka ‘yung lalaki kanina? Pero hindi ko sigurado."

Sa gitna ng katahimikan ng gabi, naupo si Bakikong sa isang sulok ng bakeshop, hawak ang papel na puno ng tanong sa kanyang isipan. Sino ang nag-iwan nito? At bakit parang may ibig sabihin ang bawat salita?

Habang nag-iisip, naalala niya ang mga salitang itinuro ng kanyang lola:

"Sa paggawa ng tinapay, hindi sapat ang harina at tubig. Kailangang may halong tiyaga at lakas ng loob, lalo na kung haharap ka sa mga hamon."

Ngunit ngayon, tila mas malaking hamon ang kanyang kinakaharap—isang hamon na hindi niya alam kung paano sisimulan.

Sa kabila ng kasikatan ng SALSAL Bakeshop, si Bakikong ay nanatiling payak sa kanyang pamumuhay. Para sa kanya, wala nang mas hihigit pa sa kasiyahang hatid ng mabangong tinapay na bagong luto at ang mga ngiti ng kanyang mga suki. Ngunit sa likod ng bawat pagngiti, may itinatagong bigat si Bakikong—isang lihim na hindi niya maamin kahit kanino.

Isang maagang umaga, habang tahimik na nagmamasa si Bakikong ng dough para sa pandesal, pumasok si Carla na mukhang gulat.

"Kuya Bakikong! May tao sa labas. Mukhang taga-mayaman!"

Napakunot ang noo ni Bakikong.

"Taga-mayaman? Anong ginagawa nila dito? Baka naman naligaw lang."

"Hindi Kuya, parang may hinahanap. Ang ayos ng suot! Mukhang executive o may posisyon sa kumpanya," dagdag ni Carla habang sumisilip sa bintana.

Paglabas ni Bakikong, nakita niya ang isang lalaki na nakasuot ng itim na blazer. Nakatayo ito malapit sa entrada ng bakeshop at may hawak na cellphone. Nang makita siya ng lalaki, lumapit ito at ngumiti.

"Ikaw ba si Bakikong?" tanong nito, pormal ang tono.

Tumango si Bakikong.

"Oo, ako nga. Anong maitutulong ko sa’yo?"

"Ako si Mr. Alvarez. Isa akong representative ng Global Bakers Association. Narinig namin ang tungkol sa bakeshop mo, at gusto naming malaman kung interesado kang sumali sa aming competition para sa Best Artisan Baker sa bansa."

Natigilan si Bakikong. Hindi niya alam kung matutuwa o magdududa.

"Ah... Salamat sa alok, pero sa tingin ko, hindi ko kakayanin ‘yan. Pang-baryo lang ang bakeshop ko, hindi pang-international," sagot niya habang pilit na ngumiti.

"Huwag kang magpakumbaba, Mr. Bakikong. Ang balita tungkol sa mga tinapay mo ay umabot na sa iba't ibang bahagi ng bansa. Kahit ang mga taga-Maynila ay dinadayo ka," saad ni Mr. Alvarez.

Napatingin si Carla na nakikinig sa gilid.

"Kuya! Ang laking oportunidad niyan! Bakit hindi mo subukan?" tanong nito, puno ng excitement.

Pero umiling si Bakikong.

"Hindi ako para sa ganyang mga bagay, Carla. Masaya na ako dito sa simpleng buhay ko."

Matapos umalis ni Mr. Alvarez, bumalik si Bakikong sa loob ng bakeshop, ngunit hindi mawala sa isip niya ang alok. Habang abala sa pagluluto, naalala niya ang mga payo ng kanyang yumaong lola.

"Hindi masama ang maghangad ng mas mataas, basta’t huwag mong kalimutan kung saan ka nagsimula," sabi nito noon.

Napabuntong-hininga siya.

"Lola, ano bang gagawin ko? Tama na ba ang ganitong buhay o kailangan ko pang sumubok ng mas malaki?"

Biglang nagsalita si Carla mula sa likod.

"Kuya, hindi ka pa rin ba sigurado? Sa tingin ko, deserve mo ‘yung alok na ‘yun. Hindi lahat ng tao nabibigyan ng ganyang oportunidad."

Ngunit bago pa man makasagot si Bakikong, pumasok si Mang Berting na may dalang basket ng prutas.

"Bakikong! Napaka-aga mo na namang gwapo. Eto, regalo ko. Fresh na fresh, katulad mo," biro nito habang inilalapag ang basket sa counter.

Tumawa si Carla.

"Ay, grabe ka Mang Berting! Si Kuya talaga ang fresh, hindi prutas mo!"

Napailing si Bakikong habang patuloy na nag-aayos ng tinapay.

"Ano na naman ‘yang drama mo, Mang Berting? Lagi na lang ako ang target mo," biro niya.

"Eh paano ba naman, boy! Ikaw lang ang nagpapasaya sa umaga ko. Wala ka pa ring tatalo sa pandesal mo. Masarap na, gwapo pa ang gumawa," sagot ni Mang Berting sabay kindat.

Pagkalipas ng ilang oras, habang sarado na ang bakeshop, tahimik na nakaupo si Bakikong sa harap ng maliit niyang mesa. Nasa isip pa rin niya ang alok ng Global Bakers Association. Sa isang banda, gusto niyang tanggapin ang hamon, pero sa kabila nito, ayaw niyang malantad ang kanyang totoong pagkatao.

Napansin ni Carla ang katahimikan ni Bakikong.

"Kuya, iniisip mo pa rin ba ‘yung sinabi ni Mr. Alvarez?"

Tumango si Bakikong.

"Oo, Carla. Pero hindi ko alam kung handa ako. Hindi lang dahil sa pressure, pero dahil na rin sa sarili kong mga dahilan."

"Alam mo, Kuya, minsan kailangan nating lumabas sa comfort zone natin. Hindi mo malalaman ang kaya mong gawin hangga’t hindi mo sinusubukan," sagot ni Carla.

Napatigil si Bakikong. May punto si Carla, pero alam niyang mas malalim ang dahilan ng kanyang pag-aalinlangan. Kung tatanggapin niya ang alok, posible bang matuklasan nila ang kanyang tunay na pagkatao?

Habang lumalalim ang gabi, napatingin si Bakikong sa litrato ng kanyang lola na nakasabit sa dingding ng bakeshop. Sa ilalim nito, nakasulat ang paboritong kasabihan ng kanyang lola:

"Sa bawat tinapay na ginagawa mo, dapat laging may halong pagmamahal."

Bago siya pumikit para matulog, binulong niya sa sarili:

"Siguro, lola, kailangan kong subukan. Pero paano kung hindi ko kayanin?"

Ngunit sa loob-loob niya, alam niyang darating ang panahon na kailangan niyang harapin ang mas malaking mundo—isang mundong hindi niya maiwasang takasan habang siya’y patuloy na nagtatago sa kanyang simpleng buhay.