Flirting With The Heiress

Chapter 6

Thlaine's Pov

"Thlaine, sandali lang." Awtomatik na tumigil ako sa paglabas ng classroom nang marinig ko ang pagpigil sa 'kin ni Cana. She smile genuinely as she hug sets of academic books in her arms. Hindi naman sa pagiging judgemental pero parang ganoon na nga, si Cana 'yong tipo ng babaeng parang napag-iwanan na ng pananahon pagdating sa pananamit niya.

She has this innocent and sweet face. She must been so in love with James that she had given her all despite of the fact that she doesn't look like someone who'd have experience with that thing. I dated and kissed men I loose count of but no one ever turned me on that drives my insanity away.

Ewan, wala nga atang makakagawa ng bagay na 'yon sa 'kin.

"Ayos lang ba kung sabay na tayong kumain?" She asked still wearing the sexy curve on her natural pinkish and thin lips. I licked my lower lip and shook my head. Ano bang iniisip niya na dahil tinulungan ko siya noong isang araw magkaibigan na kami ngayon?

Tuluyan na 'kong pumihit paharap sa kaniya, ni hindi na 'ko nag-aksaya pa ng panahon na ibalik sa kaniya ang mga ngiting ibinibigay n'ya sa 'kin. I closed my eyes and sighed. Nang iminulat ko ulit ang aking mata ay nakita ko ang kislap ng pananabik na namumutawi sa kaniya.

"To become grateful of someone who helped you is a good thing but that doesn't mean you have to be friends with them. Tinulungan kita kasi kailangan mo ng tulong ko at hindi dahil sa gusto ko ng kaibigan. I'm a shitty person, I can't keep a friend or anyone with me for a very long time and I'm not someone who'd settle with a force friendship just because you're nice and I pity you. I'm better off alone." I said and leave immediately, not wanting to hear her protest or anything.

Oras na ng lunch break pero hindi pa naman ako gutom. Pasikreto ko kasing kinain 'yong breakfast meal na galing kay Luthor kanina habang nagkaklase kami. Imbes na tumuloy sa cafeteria ay dinala ako ng paa ko sa may quadrangle, sa gilid no'n ay may matayog na punong hindi ko mawari kung ano pero parang ang sarap na tumambay muna ro'n.

"Would you mind if I join you?" Inalis ko ang earphone na nakasukbit sa 'king tainga. My eyes trailed the owner's face of the puissant pair of feet and legs. Mabilis na lumiwanag ang mukha ko't napatalon payakap sa kaniya sa labis na sayang naramdaman. I failed to hide my giggles that only he have heard off.

"Linnaeus!" I chirped happily. Kinulong ko sa magkabila kong palad ang gwapo niyang mukha at parang siraulong sinuri 'yon ng mabuti para siguraduhin na si Linnaeus nga ang kaharap ko. Malayo sa huling kita ko sa kaniya noong grade 8 pa lang kami.

Maganda na ang hubog ng kaniyang katawan, ang abohing kulay ng buhok n'ya ay bumagay sa kaniyang mata na may kaparehong kulay. I hugged him once more.

"Kailan ka pa bumalik?" Nakangiti at punong-puno ng kyuryosidad na tanong sa kaniya. Paano nga pala siya nakapasok sa campus ng EEU? Kung tama ako ng pagkakaalala ay hindi nagpapasok ng outsider dito at sigurado akong mahigpit din ang mga gwardya na nagbabantay sa tatlong gate na mayroon ang buonh campus.

Hia calloused hand rested on my small and curveless waist as he claim it before. Kung mayroon mang lalaking hindi sakop sa walang kamatayang galit ko para sa lahi ng mga ito, si Linnaeus lang 'to at si Kuya Lander na nakatatandang kapatid niya.

"Kanina lang. I need to go home in Siargao Kuya Lander's wedding will be two weeks from now. Isusumpa ako ni Mama kapag hindi ako umuwi para sa kasal ni Kuya." Napatango-tango ako sa impormasyong narinig. That's nice, kahit na feeling ko marriage for convenience lang ang nangyari masasabi ko pa rin na swerte ang mapapangasawa ni Kuya Lander. He's one of the few people I know that is so benevolent and plus the fact that he's a Rockefeller, handsome as hell and well he's networth is notable.

"Galing ako sa PCU pero ang sabi sa 'kin ni Bernadeth dito ka na pala sa EEU nag-aaral." Naupo siya sa bermuda grass ng quadrangle. Ganoon na rin ang ginawa ko. Pakiramdam ko magagawa kong magskip ng klase sa araw na 'to maka-usap ko lang siya. I haven't seen him for years though we frequently talk through video calls and messenger.

Bumaling siya sa 'kin na para bang may bigla siyang naalala nang dumaan ang dalawang estudyante sa harap namin at sinisipat kaming dalawa habang nagbubulong-bulungan ang mga ito, ano na naman ang problema nila?

"And your popularity here is no joke. Hindi ba't halos magdadalawang linggo pa lamang ng magsimula ang school year? How did it happened? though you're someone who is attention grabbing you're never popular like this before. Anong ginawa mo?" Nangingiti niyang tanong sa 'kin. Nagkibit balikat ako sa kaniya bilang pag tugon hindi ko rin alam? But I have this gut feeling that this has something to do with Luthor Montefiore.

"Ngayong araw ka rin ba uuwi ng Siargao? Can't you stay for atleast one more day." I paused talking and face him. "I miss hanging out with you." I said as a matter of fact. Naalala ko bigla kung ilang beses pa 'kong nagplano na pumunta ng London para lang makita siya kaso hindi natutuloy laging nabubulilyaso eh.

"Thlaine!" A familiar winter like baritone voice made me stood up. Napatayo rin si Linnaeus na halata ang pagkagulat sa reaksyon ko ng makita ko si Luthor sa 'ming harapan. Giving me glares with control anger, my brows furrowed out of so much confusion as I failed to decode what the seething anger on his pools for.

Marahas at parang papel na hinaklit niya 'ko palayo kay Linnaeus. It toook seconds for the situation to sink in my mind. Hinaklit ko ang kamay ko saka humakbang palayo ng bahagya kay Luthor. Mas lalo lamang nagtagis ang bagany n'ya dahil sa 'king ginawa.

"I've been searching for you all over the campus and I'll get to see this?" Maliban sa galit, mas nangingibabaw ang disappointment sa boses ni Luthor. Ang buong atensyon n'ya ay nasa 'kin lang. Kapansin-pansin ang litid sa kaniyang leeg na halos mapatid na sa labis niyang pagtitimpi.

Mas lalo akong naguluhan sa inaakto niya. Baliw ba 'to?

Mariin kong ipinikit ang aking mata saka bumuntong hininga. "Sino ba nagsabing hanapin mo 'ko?" May pagtitimpi sa 'king boses. Ayaw ng sabayan pa ang galit na mayroon siya dahil sigurado akong lalo lang kaming magkakagulo na dalawa.

He pressed his lip into thin and straight line at my retort. "Who's he? Boyfriend mo?" Linnaeus spoke in. Nilingon ko siya. A smirk on his lips only emphasis a natural badboy look on his ravishing face. Ilang saglit pa ay narinig ko siyang tumawa na ikinakunot ng  noo ko.

"Oh I forgot, you don't do boyfriends he must be one of your flings or boy toy—"

Hindi na natuloy pa ni Linnaeus ang sinasabi niya ng bigla na lamang dumapo sa kaniya ang kamao ni Luthor.

"Oh My God! Luthor stop!" I shouted out of panic. Bago pa man makaganti si Linnaeus sa kaniya ay nagawa ko ng yakapin si Luthor kung kaya't hindi niya na natuloy ang gagawin na pagsuntok dito pabalik sa kaisipang  baka pati ako ay madamay. Yakap pa rin si Luthor, pasimpleng nilingon ko si Linnaeus at sinenyasan siyang umalis na.

"f**k!" Ramdam ko ang panginginig ng katawan ni Luthor dahil sa matinding galit. Hindi lang siya malandi, bayolente rin pala siya punyeta hindi ko inaasahan 'to.

Unti-unti ko siyang pinakawala. Irritation consumed me.

"Bakit mo sinuntok si Linnaeus? Wala siyang ginawang masama, siraulo ka ba?" Pahisterya kong sigaw hindi niya 'ko pinansin at sa halip na kausapin ay tinalikuran niya ko at naglakad paalis. Something in me pushes me to came after him and even if I don't want too...I find myself chasing him.

Since when did I chase a freaking immature and beastly man? Ngayon lang!

"Luthor!" I shouted. Marahas niya 'kong nilingon ang mata niya ay nag-aalab pa rin sa galit. "I'm not one of your boy toy, Thlaine, you're dating me. Damn it!" He sneered and walk away afterwards. Hindi na ulit ako nakakilos parang naparalisa na ang buong katawan ko dahil sa narinig.

The f**k?!

I'm dating who?