"WALA tayong dapat pag-usapan," sinikap kong maging malamig ang paraan ng pananalita ko.
Kahit ang totoo, halos manghina na ang mga tuhod ko at hindi ko matiis ang pagsusumamo ng asul nitong mga mata!
Pumiksi ako sa pagkakahawak nito at dali-dali akong umalis sa harapan nito. Mas pinili kong lumabas at magpahangin.
Ilang beses akong nagpakawala ng buntong hininga.
Ngunit hindi ko inaasahang susundan pa rin ako nito. Bigla akong napatili sa pagkagulat.
Kaagad ko itong nilingon. Kinabog ang dibdib ko at dahan-dahan itong lumalapit sa akin.
"Sinabi ko nang wala tayong dapat pag-usapan hindi ba? Bakit ka ba sunod ng sunod?"
Napaatras ako at mukhang walang balak huminto ang lalaking ito? Hanggang sa makorner ako nito sa isang sulok. Lalo tuloy akong kinabahan at medyo may kadiliman
