LOVING ARMS.

Chapter 1

Olivia Relish

"Excuse me? Is your Sir. Huno in his office?" Tanong ko sa secretary niya ng lumapit ako.

"A. Yes, Ma'am, Olivia.. Kapapasok lang po niya sa loob ng office, niya ng matapos po ang last meeting ni Sir. Huno... Ma'am.." Mababang boses na saad ng secretarya niya sa akin.

"Okay. Thanks..." Tsaka tumalikod na ako at nagtungo sa office ng boss niya. Mga ilan hakbang lang naman ang akin nilakad ng marating ko ang office ni Huno. Bumuntong hininga muna ako ng malalim at binuksan ang pinto ng office ng binata. Napataas ang isang kilay ko ng magtama ang mga mata namin ni Huno.

"Are you waiting for my arrival here at your office, Huno?" I ask him. Habang tinutungo ko ang inuupuan kung madalas. Kapag nagpupunta ako dito sa office niya after my work. Naupo ako sa harap niya at tumingin sa kanya.

"Yes, I'm waiting for you to come to my office..." And he staring me. Kumunot ang noo ko sa sagot niya sa akin. Naiwan ang mga mata kung nakatitig sa kanya nang ibaling ng binata ang atensyon niya sa kanya hawak na papel.

"Why? Madalas ko naman itong ginagawa.... Pagkatapos ng work ko.." Tipid kung sagot sa kanya. And he staring me again ng umangat ang tingin ng mga mata niya sa akin... Nagsukatan kami ng titigan ni Huno.

"Nothing.." Sagot niya mula sa tanong ko sa kanya at muling tinuuod ang atensyon niya sa kanyang hawak na papel. Ako, nanatiling nakatingin lang sa kanya habang naupo sa harapan niya... Isang malalim na buntong hininga ang akin pinakawalan sa akin dibdib at tumititig lang sa kanya...

Same us a yesterday sitwasyon in the office. Silence... Sa pagtitig ko sa kanya, araw-araw kabisado ko ang tabas ng mukha ni Huno. Gwapo, as a perfect man. Not for me.

"You like it staring me?" Tanong niya sa akin. Ngumiti ako ng simple sa kanya kahit hindi niya nakikita. Dahil wala naman sa akin ang mata niya kundi sa hawak niya.

"Lagi ko naman itong ginagawa... Kaya wala naman bago dun?" Dun lang umagat ang tingin sa akin dahil sa sinagot ko sa kanya.

"For me. Sa bawat titig mo sa akin? Parang may nagbabago..."

"Like what? Huno.." Seryosong Tanong ko sa kanya. Gusto kung malaman kung ano sinasabi niya nagbabago sa tuwing titigan ko siya. Para sa akin wala naman nagbabago.. Kung ano man ang titig ko sa kanys dati. Ganun parin iyon hanggang ngayon...

"If I answer your question, Olivia? Will anything change when you look at me?" Binitiwan niya ang hawak niyang papel at sinandal niya ang likod niya sa chair at direstong tumingin sa akin.

"Kung sasabihin mo ang rason? I will change, Huno.." Mabilis kung sagot sa kanya. Umangat isang kilay ni Huno at umiwas ang kanyang mga mata sa akin. Huno is like a man avoiding. Kapag binabasa ko ang mga titig niya sa akin umiiwas kaagad. Ayaw niyang may nakikitang akong rason sa kanyang pagtitig. Pero pagdating sa akin. Pinupuna niya pero tipid naman magbigay ng dahilan. Kaya nauuwi kami sa pagiging tahimik dahil ganun ang binata, pagdating sa akin. Hindi bokal na lalaki si Huno. Kaya mapapanis nalang laway mo kapag siya ang kasama mo buong araw at babakod nalang din. Dahil nasanay na ako ganito ang binata. Ito ang naging routine ko araw-araw kapag nasa office niya ako.

"How are your work, Olivia?" He change a topic.

"Good... Still like that. Many customers are eating..." Sagot ko sa kanya. My work is a manager the famous fast food in the Philippines. Hindi ako galing sa isang mayaman na familya hindi katulad ni Huno. My family lives in bohol. Life there is hard. Kaya pagka-graduate ko ng high-school nakipag sapalaran ako sa metro manila para mabuhay at makapag ng pagaaral sa sarili kung sikap. Pero ng magtapo ang landas namin Huno, bilang makaibigan.

Hindi ko matandaan kung paano kami naging magkaibigan ni Huno? Basta nagising nalang ako isang umaga. Lahat ng pangangailan ko sa araw-araw at school binigay niya. Kung baga siya ang nagpaaral sa akin hanggang sa nakatapos ako ng koleheyo sa tulong ng binata.

Nakapag work naman ako bago ko siya nakilala. But when he found out about my work. Pinatigil niya ako nun. Pero hindi ako kaagad pumayag sa kagustuhan ng binata. Kasi naisip ko nun? Paano kapag nagsawa siyang tulungan ako? Ako ang dihado sa amin dalawa. Pero nangako ang binata sa akin tutulungan niya basta tumigil na ako sa pagwo-work at magaral nalang daw ako ng mabuti. Pero maliban sa pinag-aaral ko ang akin sarili. May binubuhay akong familya sa bohol at may pinag-aaral ako ang isang kapatid na lalaki na elementary na. Kung titigil ako sa work. Kawawa sila.. Yun ang isang rason kung bakit ayaw kung tumigil sa pagtatrabaho. Ayaw ko rin iasa kay Huno lahat.

Pero mapilit ang binata hanggang nag-away kaming dalawa noon at sa loob pa ng kotse niya. Nagtaasan kami ng boses dahil sa isang pagtatalo dahil kagustuhan niya ng binata. Ang lagi kung sagot sa kanya ay hindi pwede. Kaya naiinis siya sa akin. Naibuntong niya ang inis niya sa manubela ng kotse at tumititig ng pagkaitim at inangkin niya ang labi ko ng ilapit niya ang mukha niya sa akin. Dama ko ang inis at galit niya sa uri ng halik niya sa akin masakit at sinisip niya ito ng mariin. Dahil wala akong alam sa makikipag halikan. Hinayaan kulang ang binata sa ginawa niya bago dun? Maibsan ang galit niya sa akin. Halos kapusin din ako ng hininga sa ginawa ng binata. Sisip dun at paglaruan ang labi ko maparusang labi ng binata.

Minsan tinanong ko ang binata kung ano kapalit ng pagtulong niya sa akin.

Ang sagot lang naman niya sa akin kapag katapos lang ako ng pagaaral at puntahan ko siya sa office niya araw-araw para dun tumambay at gawin ang mga absent ko bilang magaaral ako noon. Yun lang gusto niya at wala siyang hiniling ng kung ano?

"You tired?" Nasa boses ang pag-alala sa akin.

"Not much, Huno.." Iyon nalang ang naisagot ko ng maalala ko ang nanyari sa amin ng baguhan palang kaming magkakilala ni Huno noon.

"I see. I'm done... Let's go home..." Tumayo siya at lumapit kaagad sa akin at kinuha niya sa akin ang shoulder bag ko na madalas siya nagbibit nun sa tuwing lumilisan kami sa office niya tumayo na rin ako. And he my holding my hand. Sa kanan kamay niya ang bag ko ang hawak niya at sa kaliwa naman ang kamay ko naman. Sabay kami nagtungo sa pinto.

"Shall we not eat at the restaurant first? before going home.." I asked as we both walked.

"No, We will eat at my house tonight, Olivia. At dun ka rin matutulog ngayon gabi.." I looked up because of what he said. At napatigil ako sa paglalakad at ganun din siya tsaka kumunot ang noo niya.

"May sarili naman akong bahay, e. Kakain lang ako sa bahay mo at uuwi na ako, Huno.." Aniya ko na hindi san-ayon sa gusto niya manyari.

"Tomorrow is your day off, Olivia right?"

"Oo... " Maiksing sagot ko ng makita ko ang aura niya.

"So, walang problema, kung sa bahay ko ikaw, matutulog ngayon gabi, right? Maliban nalang kung may lakad ka? Tonight or tomorrow. Meron ba?" Paninigurado ni Huno sa akin. Bakit ganun?

"Wala naman... If, na hindi pumasok ang kapalitan ko na isang manager. Take me to my work, can you?" Hiling ko sa kanya.

"Alam ng kapalitan mong manager, na day off mo tomorrow. Bakit pa siya aabsent sa work niya? Obligation niya ang pumasok sa work niya... Kaya, Let's go home, Olivia... Gutom na ako..." Yeah tama siya.. At muli kaming naglakad na hawak niya ang kamay ko. Tumigil lang kaming maglakad ng huminto siya sa tapat ng secretarya niya.

"What time my meeting tomorrow?" Tanong ng binata sa secretarya niya at mabilis naman kumilos ang babaeng secretarya ni Huno at ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Huno sa kamay ko.

"A, Sir. 3:00 pm po ang meeting niyo bukas... Isang meeting lang po iyon. Bakit po, Sir?" Magalang na tanong ng secretarya ni Huno sa kanya. Ako, nasa likod lang ako ng binata habang hawak niya kamay ko.

"Your Ma'am, Olivia, was sleeping there in my house tonight. So I don't want anyone to call me. I will go to the meeting tomorrow. okay?" He told her his secretary at tumingin siya sa akin. Ngumiti lang ako pati sa secretary niya.

"Yes, Sir, Huno..." At umalis na kami sa harap ng secretarya niya. At sumakay elevator.

"Hindi kaba papasok sa bukas sa office mo, Huno?" Pagbubukas ko ng topic ulit sa pangitan namin dalawa.

"You sleep my house tonight so, no.." Kung alam kulang may ganitong plano si Huno ngayon. Sana hindi nalang ako nagpunta sa office niya. Iyon nga lang, baka ako ang pumuntahan niya sa work ko. Wala rin akong takas sa kanya.