I started surfing way back in high school. Sixteen years old ako nang una akong mahumaling sa mga alon. Walang pumilit sa ‘kin. Walang nagsabi na subukan ko ‘to dahil ganito, ganyan, kung ‘di kusa ko itong pinili. I chose to ride the waves.
Sa una, takot na takot talaga ako. Muntik pa nga akong malunod pero hindi ako tumigil. Nagpahinga ako pero hindi ako tuluyang bumitaw sa surfing. Hindi ko ugali na bitawan ang mga bagay na gusto kong gawin. If it satisfies my heart. If it makes me feel free. Ba’t ko ‘to papakawalan?
Now, I realized na malaki ang pagkakatulad ng mga alon sa nararamdaman ko. Noong unang beses na nahulog ako sa surfboard ko, holding on for my dear life, ganito rin ang namamayani sa puso ko ngayon. There’s no doubt that this pain I’m feeling right now is drowning me. Mada
