Universidad De Primos

CHAPTER 06

Astrid

Bored

Yan ang mood ko ngayong hapon. Well, sino ba naman ang hindi mab-bore kung nakaupo ka lang sa bleacher habang pinapanood ang mga estudyanteng naglalaban laban. And the rule is ang unang bumagsak sa lupa talo. The losers will fight between themselves and the winners as well. May limang set at ang loser sa pang limang set ay may parusa.

Nandito ako sa bleacher dahil ako daw yung kakalabanin ng mga estudyanteng mananalo. It's like that I am going to be the boss of the last level of a game.

Pinagmamasdan ko lang ang galaw nila. I admit magagaling talaga ang elites sa pag-gamit ng mahika at mayroong ilan na mastered na nila ang kani-kanilang armas at mayroon ding ilan na mukhang aabutin pa ng dalawang araw bago sila masanay.

Ang non-elites naman ay kamangha mangha din ang mga galaw. Ginagamit nila ang utak nila sa pakikipaglaban and that's quite impressive. Mayroong ilang non-elites na nagst-stand out dahil sa galing nila.

However, there is still a lot of room for improvement. Maaring magtagal sila ng isang linggo sa gubat pero mukhang hindi pa nila kakayanin ng mas matagal sa isang linggo.

Their endurance is not that high, their speed and agility are not the furnished as well. Nakikita ko pa din ang mga galaw nila, at hindi malabong makita at mapredict ng mga demonyo kung ano ang susunod nilang atake. Demons can think as well, lalong lalo na ang Class A and Class-S demons.

Lagi nilang pinagmamasdan ang kalaban ng ilang araw bago sila umatake.

"What do you think? They are strong right?" - someone asked me and when I turn around I saw a very familiar man. A man that I always see from since I was there in the forest, lalaking laging nakangisi sa hindi malamang dahilan. Lagi din itong may kausap sa tuwing makikita ko.

"No— they are far away from being strong" - malamig na sagot ko sakanya at kitang kita ko kung paano kumunot ang noo niya. I am just telling the truth. Sa lagay ng kakayahan ng mga estudyanteng ito ay malinaw na malinaw na kokonti lang ang makakaligtas. Lalong lalo na sa pagiisip ng iilan sakanila na kaya nilang gawin ang lahat kahit wala ang tulong ng iba.

That's quite a suicidal mindset

"Who are you to say that? You are just a poor little girl who stayed in the forest. I know that it is just pure luck thatvyou got the forbidden weapon. You can't even show your element. You're useless" - he said while grinning at dahil sa sinabi niya ay mayroong pumitik sa sistema ko. He just f*****g triggered my b***h and deadly side.

"Tsk Stanley is such a worthless headmaster thinking that you are the best when you are actually the worst! Papano ka ba nakasurvive sa kagubatan? Siguro lagi kang nililigtas doon, tch pa—

Bago niya pa man matapos ang sasabihin niya ay agad ko itong pinutol by summoning Slyfer. Slyfer's sharp edge is positioned near his nape. Isang galaw ko lang ay siguradong mapupugtan siya ng ulo.

"You are the pathetic one here. You and your colleagues are just sitting on your swivel chairs, waiting for reports, relaxing your asses, attending f****d up parties while these people are fighting for humanity's survival. In short you are relying on the students to save your ass. I bet my life that you can't even survive in that forest even a night. Why? Dahil siguradong ikaw ang unang pupuntiryahin nila dahil masyadong malakas ang amoy ng pagiging mang-gagamit at makasarili mo. At kung sakali man na pumunta ka nga sa kagubatan, offering you to the demons is my f*****g pleasure" - malamig kong saad at kitang kita ko kung paano dumaan ang galit sa kanyang mata.

I guess I just hit the spot.

"You little—

I cut him off again

"GO ON CONTINUE! NANG MAPUTULAN KA NG ULO NGAYON DIN!" - dumagundong ang sigaw ko sa loob ng training arena, at ramdam ko din ang mga matang nakatingin saamin. No one dared to call me names dahil una sa lahat hindi ako basta basta magpapatalo sakanila. I can f*****g kill  people who have the same f****d up mindset as him right now

"Astrid!! Let go of him! He is one of the council for f**k's sake!" - I heard Stanley's voice from a far and that made me grit my teeth. Tangina bakit ba kasi grabe ang takot nila sa council na to?! Pero sorry nalang dahil wala akong kinakatakutan,

"Say another f****d up word mister and I'll surely hunt you down when the clock strikes twelve midgnight. You still don't know me, so take this as a warning" - I coldly said to him at dahan dahan kong tinanggal si Slyfer malapit sa batok niya. However I made sure na madadaplisan siya sa balikat and I saw how blood dropped from his shoulders. Samantalang ang konting dugo na nasa dulo ng talim ni Slyfer ay nawala na.

Alam ko na in-absorb na ni Slyfer ang dugo. Well, siya din naman ang may kagustuhan na sugatan ko ang lalaking ito. He wanted to taste this man's blood. He wanted to kill this man so bad just like how I want to.

"Astrid tama na yan, he is still part of the council so control your anger " -  Sam said and I mentally roll my eyes. I am controlling my anger dahil kung hindi kanina pa patay ang isang to

"Tara magsisimula na ang last round" - I heard Phoenix's voice behind me and for the last time I gave a death glare to the man and after that ay agad ko siyang tinalikuran at sumunod na ako kay Phoenix

"Magkikita pa tayo at sa susunod u-unahan na kita." - I heard the man said and that made me clench my teeth. As if I would f*****g let him do that

"You shouldn't have done that" - I heard Phoenix said and that made me raise an eyebrow.

What the hell is he saying? I was about to ask him when suddenly he turn around me, wearing his serious gaze. Ngayon ko lang siyang nakitang ganito kaseryoso, I always see him as someone  playful. Pero ibang Phoenix ang nakikita ko ngayon.

"You should've controlled your temper Astrid Xenia. You should've just let him insult us and all and let him taste hell later. Masyado mo siyang binigyan ng ideya sa mga plano mo" - what he said suddenly made my mouth form into an "o"

Damn it!

"It's quite obvious but we support you Astrid. You are part of us and might as well say that me and Phoenix can sense that you are our only hope" - Daniel added and that made me slowly close my slightly parted mouth. They support me? Sigurado ba sila sa sinasabi nila? Baka kapag nakita nila kung ano ang mga susunod kong gagawin ay baga bumaliktad sila bigla.

"I am no saint Daniel and Phoenix, so don't ever call me as your only hope" - malamig kong sagot sakanilang dalawa at inunahan ko na sila sa paglalakad. 

I am not their hope and never will I be.

*

"The only rule in this fight is to survive and defeat Ms Astrid Xenia! You can use your element or your weapon! The first one to defeat her will be hailed as the winner and will be exempted in the last day's tournament!" - Stanley announced which made me scoff. What a boring rule.

Nilipat ko ang tingin ko sa halos isang daang mga estudyante, at kitang kita ko sa mga mata nila ang determinasyon upang manalo. Ano bang meron sa tournament na sinasabi ni Stanley dahil parang gustong gusto ng mga estudyante ba ito na iwasan yon?

Tsk anyways, as if I would go easy on them. Wala sa vocabulary ko ang pagiging mabait lalo na kung sa ganitong training. They need to learn how to survive and the best way to learn that is to make sure they'll experience hell in a fight.

Tumalon na ako pababa ng field. Napapibutan na ako ng mga estudyante from both social class and as if on cue ay narinig ko na ang go signal ni Stanley. And suddenly a wall appeared around the field.

Sinisiguro talaga nilang walang makaktakas sa training na to. Hmm oh well.

Nakatingin lang saakin ang mga estudyante and that made me roll my eyes. Ano? Tatayo nalang ba kami dito at magtitinginan?

"Ano pang hinihintay niyo?" - I asked and I put my right foot forward. I slightly crouched down making a fighting stance at saka ko din nilahad ang palad ko. "Fight me with all that you've got" - I said and I made a gesture in my hand and as if on cue ay may ilang estudyante na ang sumugod saakin.

They summoned their weapons abd when one of them reached me, he immediately swayed his sword but I was able to kick him on his stomach making him fly back to where he came from.

"Damn mukhang napalakas ko ata" - I whispered to myself kasabay ng pagyuko ko dahil naramdaman ko ang papalapit na bagay mula saakin. And I was right, someone is aiming an arrow at me. Oh well good strategy pero as I have said malakas ang pakiramdam ko.

A guy with a rapier suddenly thrust his sword to me but I was able to dodge it by jumping high and before he could even react to thrust his rapier once again ay nasipa ko na siya sa mukha. Sayang may itsura pa naman sana siya tsk

Pagkalanding ko sa lupa ay agad akong napatingin sa mga estudyante at wala sa sariling napangisi ako sa ginagawa nila.

"Water Shuriken!"

"Rock blast!"

"Ice spikes!"

"Air Shuriken!"

"Fire Arrows!"

They just chanted to use their elements. Hmm pero masyado pang maaga para gamitin nila ang mga mahika nila. Masyado pa nga silang padalos-dalos

The fire arrows summoned by an unknown person immediately formed above me. Mabilis kong iniwasan ang bawat nagliliyab na palaso and I was about to take a step forward to avoid another arrow when I saw a huge boulder fast approaching towards my direction so I jump once again pero sa pag talon ko ay nakita ko naman ang dalawang uri ng shuriken na papunta saakin.

Sinamantala ko ang mga fire arrows na nahuhulog mula sa kalangitan ay sumipa ako ng dalawa at diretso nito g tinamaan ang shuriken changing it's direction towards the wall formed by someone. Lumikha iyo ng pagsabog dahilan para magkaroon ng usok sa paligid.

Pagka-apak ko ng aking paa sa lupa ay bigla nalang lumabas mula sa usok ang mga kalaban ko with their weapons on their hands.

"Ahhhh" - they all screamed at napatawa ako ng mahina and I suddenly imagined the sound effects in one famous anime series during the 20th century, Naruto. Yung sound effects na palagi kong naririnig sa tuwing nasa fight mode si Naruto at kung saan napapakita ang lakas niya.

Mayroong isang estudyante na agad winasiwas ang espada niya saakin kahit nasa kalagitnaan padin siya ng hangin. Pero bago pa man tumama ang espada niya saakin ay agad akong nakiwas at kinuha ko yung pagkakataon para mahawakan ang kamay ng isang estudyante na akma namang susuntukin ako gamit ang kamay niyang puno ng yelo.

"Easy children" - I said at agad ko siyang binalibag papunta sa iba pang pasugod saakin. I shift my gaze to the person who just attacked me a while ago at napansin kong nakabawi na siya. Nakuha na rin niya ang espada niyang na-stuck sa lupa dahil sa ginawa niyang pag-atake.

"I'll kill you!!" - he exclaimed at bigla nalang siyang sumugod saakin. He keeps on thrusting his sword pero sa bawat atake niya ay siya namang pagiwas ko ng mabilis.

At nang mapansin kong hinihingal na siya ay agad akong hinawakan ang kamay niya at walang ka-abog abog ko siyang binalibag. Kasabay ng pagbalibag ko sakanya ay ang pag kawala din ng usok sa paligid and I grinned when I saw the students are already using their elements at it is aimed towards my direction.

Gumalaw ang lupa at mayroon sing ilang parte nito na biglang lumutang at lahat ng ito ay papunta saakin.

Akmang tatalon na ako upang makailang sa mga ito ng may biglang humawak sa binti ko amd there I saw one of them grinning like a mad man. Bago niya pa man ako mahila pababa ay mabilis kong inikot ang binti ko dahilan para lumuwag ang kapit niya sa binti ko.

I took the chance and I immediately kicked her.

Nang muli ko iangat ang tingin ko ay konti nalang ang layo saakin ng mga lupa. Upang maiwasan ko ito ay agad akong nag back flip. Tuloy tuloy ko lang iyon ginawa hanggang sa makaramdam ako ng presensya sa aking likuran and when I turn around ay nakita ko si Daniel and his trident is pointing straight at me.

"You're done" - he mouthed and suddenly sharp water came out from his trident. Agad akong tumakbo upang iwasan ang mga ito pero di pa naman ako nakakalayo ay bigla nanamang gumalaw ang lupa and a giant root of some kind of tree came out of nowhere.

Bumagsak ang ugat sa harap ko, muli itong umangat at akmang babagsakan  na ako pero imbis na umalis ay nanitili lang ako sa posisyon ko and when I felt the sharp water near me ay agad akong yumuko at nakita ko kung paano naputol ang ugat ng dahil dito nadin sa atake ni Daniel.

I was about to jump because the air is the safest place left dahil napapalibutan na nila ako. I wouldn't like them to get hurt kapag ginamit ko si Slyfer o ang mahika ko. Pero bago pa man ako makatalon ay naramdaman ko ang pagpulupot ng yelo sa binti ko

"Damn Yelo nanaman?" - I blurted out dahil simula unang araw ay laging yelo nalang ang pumipigil saakin gumalaw tsk. Napatingin ako kay Aizen and I immediately raise my middle finger at him.

Ramdam ko ang unti-unting pama-manhid ng binti ko dahil sa lamig na dulot ng yelo niya. His ice are darker than the usual. Well as expected from the heir of the great Ice weilder Aizen. I was about to break the ice he created when suddenly I saw someone in my peripheral vision who is casting a fire spell.

"f**k! WHAT THE HELL ARE YOU DOING?!"

"DON'T!!!"

"PHOENIX COUNTER THE ATTACK NOW!!!"

"DAMN IT!"

I heard them yelled at each other and I just saw the ice from my legs slowly fading. Bumalik ang tingin ko sa babaeng nagca-cast ng magic spell and as if on cue ay lumabas ang mga nagliliyab na ibon sa paligid.

"GET THE HELL OUT OF THERE ASTRID!" - Rinig kong sigaw ni Aizen pero ngumisi lang ako at kasabay noon ay paglapit saakin ng mga nagliliyab na ibon and they consumed my body.

Alam kong nagliliyab na ang katawan ko at lalong lumawak ang ngisi ko ng makita ko ang isa sa mga pinaka malakas na summoning animal sa harap ko. Non other than Pyrus, a fire phoenix that lives on top of Mt Pyre.

"f**k!! get her out of there Phoenix!!!!!!" 

Ramdam ko ang pagiinit mg balat ko pero hindi ako nagpatinag. Tiningnan ko ng diretso sa mata si Pyrus and I can see that he is angry and I can sense that he wants to burn me as soon as possible. 

Pero hindi yon mangyayari