THE ACTIVIST'S KISS: THE BILLIONAIRE'S VOW

CHAPTER 13 – TANGLED ALLIANCES

Ulan ang bumabagsak sa city that night, parang paghuhugas sa mga liwanag ng neon signs na kumikislap sa madulas na kalsada. Nakahood si Hanna, patak-patak ang tubig sa buhok niya habang kasama si Piolo sa backstreets ng downtown. Ang bawat hakbang nila ay may echo sa paligid—parang bawat damp step ay may lihim na nagbabantay.

“Piolo…” bulong ni Hanna, hawak ang backpack niya na puno ng files. “Nakakakaba na parang… parang kami na lang dalawa laban sa buong city.”

Si Piolo, calm as ever, nagpatuloy lang sa paglakad. “Hindi lang tayo dalawa. May systema tayo. Plan. Evidence. And each other,” sabi niya, tinitingnan si Hanna ng diretso. Ang intensity sa mata niya parang nakaka-hypnotize.

Hanna napangiti, kahit may kaba. “Yeah… kasi kung wala ka, baka natakot na ako half a minute ago.”

Piolo smirked. “Good thing nandito ako, di ba?” At sandaling lumapit siya sa kanya habang naglalakad, ang init ng presence niya ramdam ni Hanna sa malamig na ulan. Parang gusto niyang lapitan, hawakan, pero alam nilang may delikado pa silang haharapin.

Pagdating nila sa temporary safehouse, si Hanna agad naglatag ng mga files sa table. Council connections, media manipulators, email threads—lahat nakalap nila. “We have more than enough to start exposing them,” sabi ni Hanna, excitement sa tone niya pero halong tension.

“Pero step by step,” sagot ni Piolo. “Limit ang exposure. Laging may escape plan.”

Nagpatuloy silang mag-review ng mga files, habang unti-unting nagiging intimate ang moment. Si Hanna, nakatingin sa kanya, ramdam ang t***k ng puso niya. Si Piolo, tuwing tumitingin sa kanya, parang may secret smile. Hindi niya ma-deny na may spark na naglalaro sa kanilang dalawa sa gitna ng danger.

Biglang tumunog ang encrypted message sa laptop ni Piolo. “New intel,” sabi niya. Binuksan ang message, at tumambad sa kanila ang bagong larawan—isang meeting sa pier, may mga figures na kilala nila: council members, Clarisse, at ilang kaalyado ni Limson.

Hanna napatingin sa screen. “So… they’re coordinating at the pier?” Bulong niya, halata ang pagkabahala.

“Exactly,” sagot ni Piolo. “And this is where we need to be careful. One wrong move, at malalaman nila na na-trace na natin ang network nila.”

Nagtaka si Hanna. “Piolo… bakit parang ikaw lang ang kalmado sa lahat ng ito?”

Tumingin siya sa kanya, malalim ang tingin. “Because I trust you, Hanna. Kaya nga kasama kita sa planong ito. Hindi lang para sa evidence. Para sa safety mo, at… well… sa akin rin.”

Hanna napangiti, ang init ng puso niya ramdam kahit malamig ang paligid. Sandaling tahimik lang sila, pero ramdam ang tension, ang intimacy, sa hangin.

Kinabukasan, nagplano silang mag-surveil sa pier area. Maski ulan, determinado silang makakuha ng more intel. Naka-hood si Hanna, flashlight sa kamay habang si Piolo nag-coordinate sa safe distance.

“Stay close,” bulong ni Piolo habang tumitingin sa kanya. “Don’t get distracted.”

Hanna napangiti, pero ramdam ang t***k ng puso niya. Hindi lang dahil sa panganib, kundi dahil sa presensya ni Piolo sa tabi niya. “I won’t,” sagot niya, kahit medyo nanginginig pa.

Paglapit nila sa pier, nakita nila ang ilang armed men guarding the entrance. Limson’s network is active, very alert. Si Piolo agad nag-signal sa kanya. “Follow my lead. We go silent.”

Nag-sneak sila sa shadow ng containers, halos magkahawak ang kamay nila sa bawat pagkilos—parang instinct lang. Ramdam ni Hanna ang init ng kamay ni Piolo sa kanya. “Piolo… this feels crazy,” bulong niya.

“Crazy… pero controlled,” sagot niya, habang nakatingin sa kanya, parang may promise na kahit delikado, hindi niya siya iiwan.

Nakakuha sila ng photos at recordings ng meeting mula sa pier without being noticed. May mga council members, Clarisse, at mga men na ginagamit ang night fog bilang cover. Hanna’s adrenaline was pumping, pero sa bawat sandali na tinitingnan siya ni Piolo, parang humihinto ang mundo niya for a beat.

Matapos ang surveillance, bumalik sila sa safehouse. “We have the proof we need,” sabi ni Piolo, habang pinapakita ang mga files kay Hanna.

Hanna huminga ng malalim. “Okay… paano natin gagawin ito? Expose na agad?”

“Not yet,” sagot ni Piolo. “We need strategy. Timing. At hindi lang para mapahiya sila… para sa justice.”

Habang nag-oorganize ng plan, may sandaling tahimik lang sila sa table. Nakatingin si Hanna sa kanya, nakangiti. Piolo, hindi makapagpigil, lumapit at lightly brushed his hand against hers. Parang electric spark ang ramdam niya.

“Piolo…” bulong niya, tumingin sa kanya.

“You okay?” sagot niya, soft, almost whisper. Parang hawak niya ang buong mundo ni Hanna sa tanaw.

“Yes… okay. Just… this feels… different,” sagot ni Hanna, halata ang confusion at excitement.

“Different?” sagot ni Piolo, slight smirk. “Good different or dangerous different?”

“Good… I think,” sagot ni Hanna, napangiti. Parang bawat tension, bawat threat sa paligid, biglang may light sa gitna ng dilim—ang connection nila.

Ngunit bago nila ma-process fully, may lumabas na bagong message sa phone ni Hanna: “You’re close. Too close. Step carefully.”

Si Hanna huminga ng malalim, si Piolo hawak ang kamay niya sa table, silent reassurance. Alam nilang mas lalala pa ang laban, pero sa tabi niya, pakiramdam niya, kaya nilang harapin kahit anong panganib.

“Next move?” bulong ni Piolo, intensity sa mata niya.

Hanna tumango. “Next move, we hit them strategically. Pero this time… sama tayo sa lahat ng laban.”

Sa labas, ulan pa rin, city lights flickering, shadows everywhere. Pero sa puso ni Hanna, may spark na unti-unting lumalalim—hindi lang sa laban nila sa katarungan, kundi sa kanilang dalawa.