Whenever the holidays come, palagi na ay dinadalaw ako ng matinding kaba. Lalo na nang minsang kinailangan kong umuwi sa Pilipinas para sa second anniversary ng YM. I managed to make an excuse not to come on the first year pero sa pangalawang taon ay hindi na ako pinayagan ni Daddy. Sa sobrang tindi ng kaba ko ay halos hilahin ko ang oras para lamang matapos ang event na `yon. Ganoon din sa ika-tatlo at ika-apat na anibersaryo ay hindi nagbabago ang kaba ko. Halos hindi din ako tumatagal ng higit sa tatlong araw sa Pilipinas kada uuwi at sa tatlong araw na `yon ay halos hindi ako umaalis ng bahay. Kahit ang pagpunta sa restaurant namin ay hindi ako napipilit ni Mommy. I am just spending all those days in my room secretly talking to Raven's nanny over the phone.
Katulad ngayon na nasa P
