Kabanata I
1009 Words
Pain
Alana Amoire's Point of View
"Kailan natin sasabihin sa kanya, Azva?" I heard Kyla said.
Habang ako ay nakatago lang sa isang madilim na parte sa likod na ito. Pilit kong nilalakasan ang loob ko at huwag silang sugudin. Ayaw kong ibaba ang dignidad ko dahil lang sa nalaman ko. Kahit masakit ay pinilit ko lang na makinig at manahimik. Iniisip ko na sana hindi totoo ang lahat at hindi ang lalaking pinakamamahal ko ang ama.
"Just give me time, Kyla! I don't want to hurt my Mi Amore." He answered.
I silently cryint while sobbing. Ang kahuli-huliang pinangahahawakan ko ay biglang nawala. Akala ko ay ipakakaila niya iyon ngunit isang pagkakamali pala ang naging akala ko.
"Ayoko din, Azva! Alam mong ayoko ding lokohin si Alana. She's important to me!" Kyla said.
Importante?
How could they! Anong karapatan nila para sabihin sa akin ang bagay na iyon? Kung talagang importante ako sa kanila ay hindi nila akong magagawang lokohin. I trusted them with all my life. I thought, i will have a perfect life. I thought that, i will have a better future with them. I though, i could build a better life with them. But i was wrong, sila mismo palang dalawa lang ang bubuo ng sariling future nila. They kicked mw out of the picture.
"Just trust me, Kyla! Sa oras na malaman ni Mi amore ito ay tapos kami. Hindi ko kakayanin!" He frustratedly said.
"Hanggang kailan pa? Hanggng tumatagal ay mas lalo akong naguguilty sa nagawa natin! Hindi ko ginusto na mangyari ito, Azva!"
I closed my eyes and rest my head in my arms. Pagod na pagod na ako, pagod na akong makinig sa kanila. Bawat salitang sinasabi nila ay punyal para sa akin.
Ilang minuto lang ay lumabas ako sa pinagtataguan ko. Pareho nanlalaki ang mga mata nila habang nakatingin sa gawi ko.
"Amoire." They both said.
"Anong pakiramdam na lokohin ako? Masaya ba?" I looked at Kyla, nakayuko siya habang umiiyak. Ganoon din si Azva na nakatingin sa akin. May pag-aalala sa mga mata niya. "Ginawa ninyu akong tanga! Dalawa kayo!"
Lalapitan na sana ako ni Azva ng duruin ko siya. "Don't f*****g near me! Nandidiri ako sainyo dalawa!" Hindi ko alam kung kailan umagos ang mga luha ko. Masakit na parang akong pinapatay sa oras na ito. Tumingin ako kay Kyla. "Masarap ba ang boyfriend ko? Masarap ba! Tinuring kitang kaibigan, Kyla! Ginawa ko lahat lahat para sayo. I even sacrifice my own health para mailigtas lang kita pero ano? Anong ginawa mo! You betrayed me! At talagang sinigurado mo na! Nagpabuntis kapa!"
"Calm down, Mi amore." Azva tried to hold my hands, pero iwanaksi ko lang iyon at tumingin sa kanya ng masama.
"Calm down? Eh putangina mo, Azva! Pagkatapos kong malaman mga kababuyan ninyu? Hihinahon ako? Hindi ako santo para hindi magalit. At mas lalong hindi ako tanga para mabulag-bulagan!" I answered.
"Hindi namin sinadya, Amoire. Pareho kaming nalasing, kaya hindi namin alam ang ginagawa namin." Singit na wika ni Kyla.
I sarcastically laugh. "Hindi sinadya pero nabuntis ka? Eh kung tadyakan kita at nakunan tsaka ko sabihing hindi ko sinasadya!"
"That's enough, Amoire!" Azva said.
I looked at him in disbelief. Trying to hold my tears, pero kusa talagang tumutulo. Hindi dahil sa sakit kung hindi dahil sa sinabi niya.
"She's pregnant."
I closed my eyes and try to calm myself. Hindi ko alam kung ano pa ang magagawa ko sa oras na ito. Too much pain, too much hurtness. Kung pwede lang mamatay ay nanaisin ko na ngayon palang.
"Well, congratulations to the both of you. "I said and looked at them. "Maging masaya sana kayo sa buhay ninyu. Pareho ko kayong minahal sa paraang alam ko. Pareho ko kayong pinahalagahan na higit pa sa buhay ko. Pero hindi ko alam na ganito pala ang magiging kahihinatnan ng mga buhay natin."
"What are you trying to say, Mi amore?" Azva tried to hold me again but i refused.
"Lalayo na ako sainyong dalawa. Ako na yung aalis, ako na ang magpaparaya." I finally said and run away.
***
"It's hurt, Gunner. " I said while crying in my brother's arm. Andito kami ngayon sa bar dahil pareho kami ng sinapit. May relasyon sila ni Kyla pero ganoon nga ang nangyari kung kaya naman nakipaghiwalay din sila. " Ano bang ginawa ko?"
He hugged me. "You're perfect."
Patuloy lang kami sa pag-inom hanggang sa magmadaling araw. Pareho kaming tumayo ni Gunner at tumuloy sa parking lot. Kahit lasing na ako ay kaya ko pa namang magdrive. We seperated when we got in the parking lot.
"Be careful. "Gunner warned.
I just nodded, tumuloy ako sa loob at sinimulan ng paandarin ang sasakyan. Habang nagmamaneho ay biglang tumunog ang cellphone ko. Hininto ko muna saglit ang sasakyan at baka dahil maaksidente pa ako.
I opened the message at halos lagutan ako ng hininga dahil sa labis na sakit.
From Azva,
I'm sorry for the pain that i caused you. I know that hindi ko na mababawi pa ang kasalanan ko. Pero belived me, i regret that. Ikaw lang ang gusto kong mahalin. Pero wala na akong magagawa, nalaman na din ng Supreme Org. They set up a wedding foe the both of us. Hiniling ko na sana ikaw nalang iyon. Pero tadhana na siguro ang gumawa. Akala ko ikaw ang ihaharap ko sa altar pero hindi pala. It's hurt so much right now. Please do me last favor before akong itali. Let's meet up for the last time, i want to be with you for the last time. Aasahan kita.
I bit my lower lip and cried harder. Akala ko wala ng mas sasakit pa sa nalaman ko pero mas masakit pala ito. Paulit-ulit nila akong pinapatay ngayon.
Pero mas masakit ang hiniling niya. Bakit ba ginawa nila sa akin ito? Bakit nila akong parehong trinaydor.
Pinikit ko ang mga mata ko. Iniisip ko ang mga sandali na nakasama ko siya. Sa limang taon na minahal at nakasama ko siya. Pero ganito lang pala ang kahihinatnan.
©Hanamitchiunnie
- Writer
