KABANATA 2 — ANG UNANG UMAGA SA MANSYON
769 Words
Tahimik ang buong mansyon nang magmulat ng mga mata si Jessica. Ang kisame ay puting-puti, at ang kurtina sa bintana ay tila yelong unti-unting tinatamaan ng sinag ng araw. Saglit siyang napatitig doon—hindi siya sanay sa ganitong kalinisan, sa ganitong katahimikan. Sa probinsiya, paggising pa lang ay may tilaok ng manok, ingay ng mga kapitbahay, at amoy ng bagong giling na kape. Dito, tanging malamig na hangin at amoy ng mamahaling sabon ang bumungad sa kanya.
Bumangon siya, inayos ang kutson, at naghilamos sa maliit na banyo ng silid na itinakda para sa mga kasambahay. Habang nagsusuklay, napansin niya ang sarili sa salamin—parang ibang tao. Wala na ang simpleng probinsiyanang kilala ng lahat; narito na ang babaeng kailangang magmukhang matatag sa harap ng mga taong hindi niya kilala.
“Jessica! Bilisan mo raw sabi ni Ma’am Veronica, maghahain na tayo ng almusal!” tawag ni Liza, isa sa mga kasamang kasambahay.
“Oo, sandali lang!” sagot niya, mabilis na inayos ang buhok at lumabas ng kuwarto.
Pagdating sa kusina, sinalubong siya ng amoy ng bagong lutong bacon at kape. Nandoon na ang iba pang katulong, abala sa paghahanda ng mesa. Ang bawat galaw nila ay mabilis at pino, parang sanay na sanay sa ritwal ng mga mayayaman. Tahimik lang si Jessica, nagmamasid habang nag-aabot ng pinggan.
“Baguhan ka, ‘no?” tanong ng isa, nakangiti ngunit may bahid ng pagsukat sa mata.
“Oo po… kararating ko lang kahapon,” mahina niyang tugon.
“Ah. Ingat ka. Dito, hindi basta-basta ang mga amo,” bulong nito, sabay sulyap sa hagdanan.
At doon niya nakita si Jayden.
Naka-itim na polo, nakabukas ang dalawang butones sa itaas, at may malamig na ekspresyon na parang hindi gumigising ng maaga. Ang bawat hakbang niya sa hagdan ay may bigat, pero may tindig na hindi puwedeng ipagsawalang-bahala. Nang tumingin ito sa paligid, tila ba lahat ay tumahimik.
“Good morning,” malamig niyang bati, sabay upo sa dulo ng mesa. Walang ngiti.
“Good morning, sir,” halos sabay-sabay ang mga kasambahay.
Habang naglalapag ng kape si Jessica sa harap niya, napansin niyang sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata. Isang iglap lang, pero sapat para maramdaman niyang bumilis ang t***k ng puso niya. Hindi iyon tingin ng isang estranghero — kundi tingin ng isang taong parang may alam sa kanya.
“Careful,” mahinang sabi ni Jayden nang muntik nang matapon ang kape.
“Pasensya na po, Sir,” mahina niyang sagot, pinipigil ang kaba.
Hindi na ito umimik, pero napansin niyang bahagyang kumuyom ang kamao ni Jayden. Parang may bigat sa isip nito na hindi niya mawari.
Nang matapos ang almusal, nagpaalam ang lahat. Si Jayden ay tumayo, dumiretso sa veranda kung saan tanaw ang hardin. Tahimik siyang lumapit para linisin ang mesa, pero narinig niya ang boses ni Ma’am Veronica, ang ina ni Jayden, mula sa kabilang silid.
“Hindi ko alam kung bakit pinayagan ng daddy mo na pumasok dito ang babaeng ‘yan. Ang dami nating mapipili pero siya pa?”
“Mom, she works. That’s enough,” malamig na sagot ni Jayden.
“Work? Or distraction?” may halong panunumbat sa tono ni Veronica.
Napahinto si Jessica sa pag-aayos ng baso. Hindi niya gustong makinig, pero malinaw ang bawat salita.
Maya-maya, lumabas si Veronica, nakataas ang kilay nang makita siyang nandoon si Jessica.
“Ikaw ba si Jessica?”
“Opo, Ma’am.”
“Hindi ko kailangan ng dahilan para sabihing ayusin mo ang trabaho mo. Dito, walang puwedeng magkamali. Naiintindihan mo?”
“Opo, Ma’am,” mahina niyang sagot, nakatungo.
Pagkaalis nito, saglit siyang napahinga nang malalim. Hindi niya alam kung bakit parang biglang nanikip ang paligid. Ngunit bago pa siya tuluyang makaramdam ng panghihina, naroon na si Jayden sa likod niya.
“Don’t take it personally,” mahina niyang sabi, halos pabulong.
Nagulat siya, napalingon.
“Sir?”
“She talks too much. Just do your work.”
“Salamat po.”
Ngumiti siya nang bahagya, pero hindi ito gumanti. Sa halip, tumingin lang ito ng matagal, bago muling lumakad palayo.
Habang pinapanood niya itong papalayo, isang katanungan ang kumirot sa dibdib niya —
Bakit parang may lungkot sa mga mata niya na niya maarok kung ano?
Biglang napalingon si Jayden mula sa kanyang kinalalagyan, napayuko Siya at kunwari ay inaayos ang mga bulaklak sa flower base, pinamulahan Siya ng mukha at lumakas ang pagtibok ng kanyang puso.
Nang humakbang si Jayden palapit sa kanyang kinaroroonan ay parang bumagal ang pag inog ng Mundo ngunit sa kanyang puso ay umaasa Siya na magkaiba ang ugali nito sa kanyang inang si Veronica.
- Writer
