Insignia

5

                                                                        C H A P T E R  F I V E

"Ay grabe! Sobrang busog ako. Salamat sa pagkain Helena." Tumango lang ako at binigyan sya ng tipid na ngiti, tska tumayo at nag simula na ang mag ligpit ng pinag kainan namin, marami rami rin ako nagamit dahil nag luto pa ako at tinuruan sya sandali kaya hindi na rin ako nakapag hugas ng mga pinag lutuan. 

Inaya 'ko sya dito sa bahay para kumain. Don't get me wrong okay? Nakonsensya lang ako sa ginawa ko'ng pag tataray sa kanya kanina., naisip ko na, maayos naman ang approach nya sakin, kung sakin siguro gagawin yon, maiinis ako. Pero sya nginitian lang ako at nag pakilala pa, and I'm not used to that kind of approach, I grew alone, I chose not to keep any friends in me, believing that one day I have to leave that place, I promised my mom that I'm gonna chose myself.

"Tulungan na kita." Offer nya. Nag kibit balikat nalang ako, ngumiti naman sya at tinulungan ako sa pag aayos, unlike sa una namin na pag kikita hindi na ako naiilang sa kanya, siguro dahil sa dami ng kwento nya habang kumakain kami kanina, kahit paano ay nakikilala ko sya based sa mga kwento nya, and he seems to be a good guy in me. 

"Matanong 'ko lang. Bakit ka pala lumipat dito?" Pambasag nya sa katahimikan. 

"Gusto 'ko maging independent." Nakita ko naman sa gilid ng mata ko na tumango sya. "Matagal ka na dito?" Tanong 'ko. 

Umuling sya at ngumiti. "Two months pa lang ako dito." Tumango naman ako. Parehas kaming may hawak ng sponge at naghuhugas ng mga pinag gamitan sa pagluluto at pagkain. 

"Anong buong pangalan mo pala Lucienne?" 

"Lucienne Authum Schmid, pero Lucienne nalang." Tumango naman sya sa sinabi ko. "Eh, ikaw?" 

"Jacob Grayson." Tumango naman ako at nag hugas ulit. 

"Ilang taon ka na bali?" 

"18." Sagot 'ko. 

Hanggang don nalang ang napag isapan namin hanggang sa makatapos kami sa paglilinis, nagpahinga kami sandali at nagpaalam na din sya na aalis na sya.

"Thank you ulit sa masarap na dinner Lucienne." Sabi nya habang nasa tapat ng pinto 'ko. 

"No problem. Sige, pasok na 'ko." Sabi mo at tumalikod na. 

"Uh, Lucienne." Napatigil ako at binigyam sya ng Bakit-look. Ngumiti lang sya at humawak sa batok nya. "Pwede ba kitang maging kaibigan?" 

Nakuyom 'ko ang kamao 'ko ng narinig 'ko ang kaibigan thingy na yon. Pero naging mabait sya sakin. 

Tinignan 'ko sya, na kasalukuya'ng nag hihintay ng isasagot ko sa tanong nya. "Pag iisipan 'ko. Ge, good night." Yun lang at sinarado 'ko na ang pinto. 

Nag toothbrush na 'ko at nahiga. Grabe. Nakakapagod ang araw na to. Pumikit na 'ko. 

He's dark shade hair. 

His smile, well more like a smirk. 

And His Mesmerizing brown eyes. 

Agad ako'ng napadilat. 

What the heck was that?

Bakit bigla ko'ng naisip yung arogante na yon? 

Humiga nalang ulit ako at pumikit. 

Hindi ko na mabilanh kung ilang beses ako tumihaya, umikot, dumapa at kung ano ano pang posisyon para lang makatulog ako dahil pagod na talaga ang katawan ko, pero ang utak ko, gising na gising pa. Jusko. 

Ik-anak ng pating! Ugh! Madiin ako'ng napapikit. 

Please lang. Umalis ka na sa utak ko. 

Pinilit ko ulit matulog, pero ayaw talaga. Inis akong umupo sa kama. Napatingin ako sa alarm clock sa side table. 

2:10 am. 

Jusme! May pasok pa ko bukas--i mean, mamaya. Humiga ulit ako at huminga ng malalim. 

"Tama na ang pang iinvade sa utak 'ko Arogante ka. Humanda ka sakin bukas. Walangya ka. Magkaka eyebags pa 'ko dahil sayo." 

                                                                                ----

"Good morning class." bati ng professor namin pagpasok nya. 

"Good morning too Miss Sheira." Walang buhay na sagot nila. Bakit kaya para silang sinapian ang panlalata? Oh well. Maganda yan. Para tahimik sila at nakapakinig ako. 

"Before i start the discussion, i want to inform you all na may mga bago tayong makakasama from other courses." 

Para naman silang nakarinig ng Goooooood news. Tss. Biglang nagliwanag ang mga mukha nilang parang rainbow, dahil iba't ibang makakapal na kulay ng make up ang naka patong sa mukha nila. 

"Talaga miss?" 

"Boys ba?"

"Pogi ba miss?" 

"Ilan sila?" 

"Where school or section did they came from?"

"Where are they? Papasok ba sila?" 

Napa face palm nalang ako dahil sa mga narinig 'ko. Mukhang hindi nanaman ako makakaranas ng tahimik ng classroom. Haayy. 

"Yes. They are. Boys! Come inside." 

Halos mabasag ang eardrums ko sa narinig ko'ng sigawan nila, at muntik pa ko'ng malaglag sa arm chair 'ko. Juicemiyo! Wala na ba talaga silang gagawin sa buhay nila kundi sumigaw? 

Napatingin nalang ako sa harap para malaman kung bakit sila sumisigaw. At halos malaglag ang panga 'ko ng makita 'ko kung sino sila. Hindi ako napanganga dahil kinilig ako.

Damn. Bakit nandito sila? Of all people? Bakit sila pa ang lilipat? 

"So Class. Magiging classmates nyo na ang grupo na ito mula sa section A." 

Sht. Si yabang together with his Kulto?! 

"You should hold a knife then stab it straight in my heart. I won't die, by just you, staring at me." 

Napairap nalang ako dahil sa sinabi nya. Nakakainis talaga. Kahit anong gawin 'ko napapatingin ako sa mata nya. Bakit ba kasi ang captivating ng mata nya? Hindi bagay sa ugali nya na kasing baho ng lupa. Tss. Kainis. Bakit ba kasi nabiyayaan sya non? Pwede naman na sakin lang. 

"Class. Do you believe na may Vampires pa rin up to this time?" tanong ng prof namin, 

Napaayos ako ng upo at inalis lahat ng iniisip 'ko, ng marinig 'ko yon. I'm actually interested with those creatures. But i don't know kung paano 'ko mag sisimula sa pag ri-research about sakanila or kahit sa kind manlang nila. Puro mga nonsense naman kasi at surreal ang nakalagay sa internet. Tska hindi naman lahat nandon totoo, kaya i never attempt na gamitin sila mister Google at sir Youtube. 

Naalala 'ko tuloy yung una at huling nakakita ako ng vampire. Yes. I saw it with my both open naked eyes, when i was 8 years old. I will never ever forget tha nightmare, that almost took my life.