Chapter 2
700 Words
Ikalawang Kabanata: Ang Paghihimagsik
Matapos ang masakit na pag-uusap sa kanyang mga magulang, nagpasya si Aisha na lumabas para maglakad-lakad sa parke. Ang hangin ay malamig, at ang mga dahon ng mga puno ay sumasayaw sa malamig na simoy. Sa kanyang paglalakad, nag-iisip siya tungkol sa kanyang mga pangarap at kung paano niya ito maisasakatuparan sa kabila ng mga inaasahan ng kanyang pamilya.
“Bakit ba ako nag-aalala?” tanong niya sa kanyang sarili. “Hindi ako nag-iisa. Maraming kababaihan ang nakakaranas ng katulad na sitwasyon.” Nais niyang makahanap ng lakas mula sa kanilang kwento. Kailangan niyang kumilos, at hindi siya titigil hangga't hindi siya nakakahanap ng paraan upang baguhin ang kanyang kapalaran.
Habang naglalakad, napansin niya ang isang maliit na galerya ng sining sa kanto. Ang pinto ay bukas, at naisip niyang pumasok upang tingnan ang mga likhang sining. Naramdaman niya ang isang matinding pagnanais na ipakita ang kanyang sarili sa mundo. Ang mga kulay na nakadisplay sa loob ay tila nagsasalita sa kanya, nag-aanyaya sa kanya na pumasok at maranasan ang sining na kanyang kinagigiliwan.
Pagpasok niya sa galerya, nakita niya ang mga obra na gawa ng iba't ibang artista. Ang ilan ay puno ng buhay, habang ang iba naman ay puno ng damdamin. Sa isang sulok, may nakatayo na isang malaking canvas na may mga kulay na tila sumasalamin sa kanyang damdamin—galit, takot, ngunit sa kabila ng lahat, pag-asa.
“Maganda, hindi ba?” tanong ng isang boses mula sa likuran. Napalingon si Aisha at nakita niya si Farid, ang lalaking nakatakdang pakasalan niya. Naramdaman niya ang kilig at galit sa parehong oras. “Oo, maganda,” sagot niya, pinipigil ang kanyang emosyon. “Sino ang gumawa nito?”
“Isa ito sa mga gawa ko,” sagot ni Farid, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa pagmamalaki. “Ngunit sa tingin ko, mas may damdamin ang mga likha mo. Nais kong makita ang iyong sining.”
Hindi inaasahan ni Aisha ang mga salitang iyon. “Bakit mo ako gustong makita? Kailangan kong makilala ka, at sa totoo lang, ayaw ko sa’yo,” sagot niya, ang boses ay puno ng determinasyon.
“Alam ko,” sagot ni Farid ng may ngiti. “Ngunit hindi natin maiiwasan ang sitwasyong ito. Sa halip na magalit, bakit hindi natin subukang kilalanin ang isa’t isa? Marahil ay makikita natin ang isang paraan upang maging mas magaan ang ating mga puso.”
Naisip ni Aisha na may punto si Farid. Sa kabila ng kanilang sitwasyon, may posibilidad na makahanap ng kaibigan sa isa’t isa. “Sige, bibigyan kita ng pagkakataon,” sagot niya, ang tono ay medyo mas malambot na. “Ngunit hindi ko pa rin alam kung paano ko matatanggap ang kasal na ito.”
Naging masaya ang kanilang pag-uusap. Habang nagkukwentuhan, nadiskubre ni Aisha ang mas malalim na bahagi ni Farid—ang kanyang mga pangarap, ang kanyang mga pangarap na maging isang artist, at ang kanyang pagnanais na ipakita ang kanyang talento sa mundo. Sa kabila ng mga inaasahan, pareho silang may mga pangarap na tila hindi nagkakatugma sa kanilang sitwasyon.
Ngunit sa bawat ngiti at kwentuhan nila, unti-unting naaalis ang takot at galit ni Aisha. Nakita niya ang isang tao na mayroong mga pangarap din. At sa kanyang isipan, naghangad siyang makahanap ng paraan upang ipaglaban ang kanilang mga karapatan.
“Ipinanganak tayong may mga pangarap, Farid,” sabi ni Aisha, ang kanyang tinig ay puno ng pag-asa. “Hindi natin dapat hayaan na ang mga tradisyon at inaasahan ng iba ang magdikta ng ating kapalaran.”
“Sumasang-ayon ako,” sagot ni Farid, ang kanyang mga mata ay nagniningning. “Kung ipaglalaban natin ang ating mga pangarap, maaaring makakita tayo ng paraan upang malampasan ang mga hadlang na ito.”
Sa mga salitang iyon, nagpasya si Aisha na hindi na siya magiging biktima ng kanyang sitwasyon. Sa halip, handa na siyang ipaglaban ang kanyang mga pangarap, at maaaring kasama si Farid sa kanyang laban. Ang kanilang pagkakaibigan ay nagsimula sa isang napaka-ordinaryong pagkakataon, ngunit sa kanyang puso, alam niyang nag-uumpisa na ang isang bagong kwento, puno ng pag-asa at tapang.
Umaasa silang dalawa na magkakaroon din sila ng tagumpay kung ano ang kanilang minimithi.
- Writer
